در هر اپیزود پادکست آینده نزدیک درباره یک تکنولوژی یا اختراع صحبت می‌کنیم که ممکنه در آینده نزدیک زندگی ما انسان‌ها رو تحت تاثیر خودش بذاره
نه؛ گوشت آزمایشگاهی
وقتی که در مورد غذا فکر یا صحبت می‌کنیم، مطمئنا اولین چیزی که ذهن ما رو به خودش جلب میکنه تکنولوژی نیست. انقدر طعم، عطر، ظاهر غذا یا حتی میزان گرسنگی خودمون توی اون لحظه برامون مهمه که شاید تا به حال در مورد فرآیند تهیه اون غذا فکر نکرده باشیم. چه برسه به اینکه بخوایم خیالبافی کنیم که مثلا در آینده نزدیک صنعت غذا قراره به کجا برسه.
تو این اپیزود می‌خوام در مورد گوشت‌های آزمایشگاهی صحبت کنم. با من همراه باش تا بشنوی گوشت آزمایشگاهی چیه و در آینده‌ای نزدیک موقع نوش جان کردن همبرگر باید انتظار چه چیزی رو داشته باشی. آینده‌ای که شاید نزدیک‌تر از تصورات ما باشه.
سلام من بابک معمار هستم و تو داری به نهمین اپیزود آینده نزدیک گوش میدی که در ششم شهریور ماه ۱۴۰۰ منتشر میشه. پادکستی که توی هر قسمتش من در مورد یک فناوری، اختراع یا تکنولوژی صحبت می‌کنم که ممکنه در آینده نزدیک زندگی من و شما رو تغییر بده. قبل از اینکه وارد داستان این قسمت بشیم من دو تا عذرخواهی باید بکنم.
اول بابت اشتباهی که در قسمت قبل داشتم و شنونده‌های عزیز گوشزد کردن، دو اپیزود قبلی من گفتم که ۷۵ درصد از جو کره زمین از هیدروژن تشکیل شده که خب این اشتباهه. عنصر نیتروژن هست که ۷۵ درصد جو زمین را تشکیل میده. اگر بخوام اصلاح کنم جمله خودم رو باید بگم که ۷۵ درصد از جرم کره زمین از هیدروژن تشکیل شده. هیدروژن عنصریه که خیلی راحت با عناصر دیگه ترکیب میشه و اگر به محیط پیرامون خودمون نگاه کنیم بسیاری از مواد رو می‌بینیم که یک بخشی از اون عناصر هیدروژن هستند. مثلا خیلی خوشحالم که بعضی از شنونده‌ها دقت نظر داشتن و کامنت گذاشتن برام.
دومین مورد هم این که این قسمت قرار بود که دو روز پیش منتشر بشه و یه تاخیر دو روزه داشت که دلیلش یک سری از مسائل فنی بود. من بابت هر دوی این موارد عذرخواهی می‌کنم. خب دیگه بریم سراغ اینی چند هفته پیش من داشتم به اپیزود ۲۱ پادکست داکس گوش می‌دادم که پیمان بشردوست عزیز توی اون قسمت که یک اسم خیلی جالب هم داشت به اسم توطئه گاوی، میاد در مورد تاثیرات مخرب دامداری‌های صنعتی روی محیط زیست صحبت میکنه و خب یک داستان خیلی زیبا رو بر اساس اون مستندی که دیده تعریف میکنه. لینک این قسمت پادکست داکس رو حتما توی بخش توضیحات این اپیزود میذارم که اگر دوست داشتی برید و گوش بدید به این اپیزود.
توی یک بخشی پیمان عزیز میاد یه آماری رو میگه که واقعا واسه من تامل‌برانگیز بود. این که میزان تولید گاز دی‌اکسید کربن که از پرورش دام و طیور ایجاد میشه، خیلی بیشتر از آلایندگی که کل صنعت حمل و نقل درست میکنه.
توی یک بخش دیگه میگه که نصف آب مصرفی در کشور آمریکا برای تولید گوشت و مرغ استفاده میشه. حالا مسائله جالب‌تر از این هم میشه. به نظرت برای تولید یک همبرگر کوچیک ما چقدر آب مصرف می‌کنیم؟ اصلا تا حالا بهش فکر کردی؟ چیزی نزدیک به ۲۵۰۰ لیتر آب برای یک دونه همبرگر! ۲۵۰۰ لیتر فقط برای یک دونه همبرگر ساده! خب این مقدار واقعا زیاده و به نظر من باید یه کم بیشتر روش فکر کنیم. من به نظرم حتما به این اپیزود گوش کنید. از نظر من خیلی مطالب جالبی داشت. هر چند که بعضی از قسمت‌هاش به قول پیمان مغرضانه بود اما من توصیه می‌کنم که حتما گوشش بدین.
گوش دادن به همین اپیزود باعث شد که من برم دنبال این که ببینم در آینده نزدیک چه چیزی قرار جایگزین گوشت بشه تو رژیم غذایی ما انسان‌ها؟ چون اگر همینجوری بخوایم پیش بریم با مشکلات خیلی زیادی در آینده نزدیک مواجه میشیم. غیر از این مواردی که گفتم پیش‌بینی میشه که تا سال ۲۰۵۰ جمعیت کره زمین به حدود ۹ ممیز ۷ دهم میلیارد نفر برسه. در حالی که الان جمعیت کره زمین چقدره؟ ۷ میلیارد و ۷۰۰ میلیون نفر. یعنی در کمتر از ۳۰ سال ۲ میلیارد نفر قراره اضافه بشن به تعداد افرادی که الان دارن روی کره زمین زندگی می‌کنن.
با پیشرفت‌های زیادی که تو حوزه پزشکی داره اتفاق می‌افته، مثل روش‌های درمان موثرتر، داروهای جدید و درمان بیماری‌هایی که خب ممکنه الان علاجی براش وجود نداشته باشه و حتی رعایت بیشتر بهداشت عمومی تو خیلی از کشورهای در حال توسعه این احتمال وجود داره که توی این سه دهه جمعیت کره زمین حتی از ده میلیارد نفر هم بیشتر بشه. خب این موضوع می‌تونه تاثیرات زیادی بذاره روی کره زمین.
هر چه جمعیت کره زمین بیشتر بشه، تامین انرژی به یک چالش بزرگتر تبدیل میشه و ما باید دنبال منابع انرژی تجدیدپذیر باشیم. هر چه تعداد افراد بیشتری روی زمین زندگی کنند، امکان برآورده کردن نیازهای اصلی اونام سخت‌تر میشه؛ مثل نیاز به خوراک پوشاک و مسکن. از طرف دیگه این روند رشد جمعیت می‌تونه تاثیر مخرب زیادی روی محیط زیست بذاره. مثلا میزان ترافیک شهرها بیشتر میشه؛ آلودگی هوا هم افزایش پیدا میکنه و میزان گازهای گلخانه‌ای هم به همین خاطر میره بالاتر.
موضوع خیلی مهمی که همین الان هم میشه تاثیرات ویران کننده رو روی محیط زیست ببینیم. نکته‌ایه که می‌خواستم از این حرفایی که زدم بهش برسم این بود که هر چه میزان جمعیت بره بالاتر باید غذا و خوراک بیشتری هم تولید کنیم. اگر میزان تقاضای غذا بره بالاتر خب قاعدتا گوشت بیشتری هم باید تولید بشه. دام و طیور بیشتری هم باید پرورش داده بشه و خب طبق اون چیزی که توی مستند توطئه گاوی گفته شد، محیط زیست هم بیشتر تخریب میشه.
در نتیجه این عوامل دست به دست هم داد که دانشمندان به فکر این باشن که بتونن گوشت رو از روش‌های دیگه و به کمک مواد اولیه دیگه تولید کنن که توی این اپیزود من می‌خوام برات بگم که این گوشت‌های جدید چی هستن؟ و چجوری تولید میشن؟ پس با من همراه باشید.
به احتمال زیاد در آینده وقتی که بری از قصابی بخوای گوشت بخری دو تا گزینه میذارن جلوی روت که از نظر طعم و مزه خیلی شبیه به همن. با این تفاوت که برای تولید یکی از اون‌ها هیچ حیوونی کشته نشده. اصطلاحا به این گوشت‌ها میگن گوشت‌های آزمایشگاهی. اول به نظرم بهتره ببینیم که اصلا تاریخچه استفاده از جایگزین گوشت یا گوشت‌های آزمایشگاهی به کجا میرسه؟ فکر می‌کنی چند ساله بشر به فکر تولید یک محصول جدید افتاده که طعم ظاهر و بافت شبیه به گوشت داشته باشه اما گوشتی نباشه که برای تولیدش یک حیوان زبون بسته رو قربانی کرده باشه؟
شاید تو نگاه اول فکر کنی که خب احتمالا نهایتا ۱۵۰ سال دیگه ولی اشتباه قدمتش خیلی بیشتر از این حرفاست. داستان برمی‌گرده به سال ۹۶۵ میلادی که چینی‌ها طعم و مزه توفو رو تغییر میدن و بهش میگن گوشت بره تقلبی. تولد تو پرانتز توفو یک ماده غذاییه که با شیر سویای غلیظ شده درست میشه. بعد اون رو تحت فشار قرار میدن و قطعات محکم و سفید رنگی شبیه به پنیر به وجود میاد. اولین بار هم توفو نزدیک به سه هزار سال پیش توی چین درست شده پرانتز بسته.
بعد همینطور که رو به جلو حرکت می‌کنیم، توی کتاب‌های آشپزی دستور پخت غذاهای مختلفی ارائه شده که به نحوی جایگزین گوشت بوده. نکته جالبم اینجاست که همه این کتاب‌های آشپزی هم مربوط به شرق آسیاست. بالاخص چین و بعدش ژاپن قرن شونزده میلادی و بعد از اون هم اندونزی اوایل قرن نوزده. می‌رسیم به اوایل سال ۱۸۵۲ که برای اولین بار زمزمه‌هایی از اینکه میشه موادی رو جایگزین گوشت کرد توی دنیای غرب هم شنیده میشه. اگر به تاریخ دقت کنی ببین سال ۹۶۵ میلادی توی چین و حالا بعد از۹۰۰ سال تازه رسیده به دنیای غرب. یعنی بعد از نهصد سال تازه تو اروپا و آمریکا صحبت میشه از این که بتونیم گوشت رو جایگزین کنیم.
کم کم زمان هم می‌گذره و اوایل قرن بیستم توفوهای ژاپنی پاشون رو باز می‌کنن به بازار. از لندن و پاریس گرفته تا کالیفرنیا پر میشه از توفوهای ژاپنی. بعد از جنگ جهانی اول هم محصولاتی که بر پایه سویا یا گلوتن گندم هستند به بازار میان و خب به مرور اسم این محصولات هم عوض میشه. به جای اینکه بگن محصولات جایگزین گوشت، بهشون میگن محصولات شبیه به گوشت. یعنی میت آلترنیتیو «Meat Alternative» تبدیل میشه به میت لایک «meat like».
نکته خیلی جالبی هم که برای من وجود داشت وقتی داشتم منابع این اپیزود آماده می‌کردم، این بود که جناب چرچیل که می‌شناسیمش و یکی از پر آوازه‌ترین نخست‌وزیری بریتانیا بوده، ایشون در مورد تولید گوشت‌های آزمایشگاهی پیش‌بینی کرده و تو یکی از مقاله‌هایی که از جانب ایشان چاپ شده، گفته که زمانی خواهد رسید که انسان پرورش یک مرغ کامل رو به منظور استفاده از بال و سینه اون‌ها رها میکنه و این اعضا را به صورت جداگانه در محیط‌های کشت مناسب رشد میده. من عین جمله رو آوردم که یک وقت پس و پیش نشه و واقعا واسه من جالب بود که چرچیل چه ذهن آینده‌نگری داشته.
بعد تو این زمان میریم جلوتر و می‌رسیم به اوایل دهه نود که بیشتر در مورد این موضوع در مجامع مختلف بحث میشه و دیگه با ورود به هزاره یک شکل جدی به خودش می‌گیره اما اولین کسی که به رویای تولید گوشت آزمایشگاهی جامه عمل پوشاند یک پزشک هلندی اندونزی‌تبار بود به اسم ویلیام اس جی دبلیو که سال ۱۹۹۹ موفق شد این کار رو انجام بده. البته این آقا یک سرگذشت بسیار جالبی داره که حتما توی یک پست و پادکست در موردش صحبت می‌کنم. اگر دوست دارید که در مورد اپیزودهایی که توی پادکست من در موردش صحبت می‌کنم مطالب بیشتری بدونید، لطفا توییتر و اینستاگرام پادکست رو به اسم فیوچرپاد دنبال کنید. لینک رو در توضیحات همین اپیزود هم میذارم.
البته اینکه فکر کنی گوشت مصرفی خونه به جای دامداری از آزمایشگاه بیاد، یه کم شاید عجیب به نظر بیاد. الان ولی اشخاص مشهوری مثل آقای بیل گیتس «Bill Gates» و ریچارد برنسون «Richard Branson» شروع به سرمایه‌گذاری کردند تو این حوزه. پس به نظر میرسه که این فناوری می‌تونه صنعتی با درآمد کلان داشته باشه و تاثیرات زیادی رو هم روی زندگی بشر بذاره. حتی سال ۲۰۰۸ بنیاد مردمی رعایت اصول اخلاقی در برابر حیوانات میاد و یک جایزه یک میلیون دلاری میذاره برای اولین موسسه‌ای که بتونه گوشت آزمایشگاهی به دست مصرف‌کننده برسونه.
سال ۲۰۱۳ هم اولین همبرگر جهان با استفاده از گوشت آزمایشگاهی درست شد. البته با قیمت ۲۵۰ هزار یورو. قیمتش واقعا سرسام‌آوره ولی نتیجش این شد که استارتاپ‌های زیادی توی این زمینه شروع به فعالیت کردن. قبل اینکه ادامه بدم یک نکته در مورد اسم این گوشت من بگم بهتون. تو ایران این گوشت‌ها رو بیشتر به اسم گوشت مصنوعی می‌شناسن که به نظرم اشتباهه. چون در ادامه پادکست می‌شنوید که هیچ فرقی از نظر بافت بین گوشت‌های عادی و گوشت‌های آزمایشگاهی وجود نداره.
غیر از گوشت مصنوعی و آزمایشگاهی، گوشت تمیز، گوشت بدون کشتار، پرورشی، گیاهخواری یا کشاورزی سلولی هم به این نوع گوشت‌ها میگن. در ادامه این پادکست هم من برای گوشت‌هایی که ما همین الان داریم ازش استفاده می‌کنیم واژه گوشت‌های سنتی به کار می‌برم. با این توضیحات بریم سراغ اینکه ببینیم این گوشت‌ها اصلا چجوری ساخته میشه؟
تا اینجای پادکست من در مورد این صحبت کردم که اصلا به چه دلیلی ما به سمت استفاده از گوشت‌های آزمایشگاهی پیش میریم و توی بخش بعدی هم یکم اومدم درمورد تاریخچه گوشت‌های آزمایشگاهی صحبت کردم. الان می‌خوام یه کم دقیق‌تر وارد موضوع بشم و برات در ادامه بگم که چه مراحلی باید طی بشه تا گوشت آزمایشگاهی رو تولید کنن. کلا فرآیند تولید این گوشت‌ها میاد و توی آزمایشگاه‌های مجهز انجام میشه. به همین خاطر هست که اصلا بهش میگن گوشت آزمایشگاهی.
به صورت خیلی خلاصه برای ساخت گوشت آزمایشگاهی میان تعدادی سلول نمونه بدون اینکه درد یا آسیبی به گاو وارد بشه رو برداشت می‌کنند و طی یک فرآیند پیچیده اونو رشد میدن، تکثیرش می‌کنند و در نهایت هم محصول نهایی به دست میارن. دقیقا همونطور که چرچیل پیش‌بینی کرده بود. جالب اینجاست که میشه این فرآیند رو تعمیم داد و برای پرورش مرغ، ماهی، خرگوش، میگو یا هر حیوونی که انسان گوشتشو می‌خوره استفاده کرد.
حالا تصور کن که توی کشورهای مختلف چقدر می‌تونه متفاوت باشه نیاز بازار برای تولید گوشت آزمایشگاهی. مثلا توی ذهنت نیاز ایران و چین رو تجسم کن و ببین که چه میزان بازار و سلیقه مصرف گوشتشان فرق داره.اولین قدم برای شروع کار انتخاب سلول استارتره. حالا سلول استارتر چیه؟ اون نمونه‌ایه که برای شروع تولید گوشت آزمایشگاهی ازش استفاده می‌کنن رو بهش میگن سلول استارتر یا سلول آغازین.
راه‌های مختلفی هم خب وجود داره برای اینکه بتونن این سلول استارتر رو بدست بیارن. هم میتونن گاو بی‌هوش کنند و از بدن موجود زنده نمونه‌برداری کنن هم میشه از بانک سلولی استفاده کرد یا حتی میشه نمونه رو از گوشت تازه برداشت کرد. حالا بیایم ببینیم که ماهیت این سلول‌های استارتر چیه؟ این سلول‌ها هم میتونن از نوع سلول‌های اولیه که عضله و چربی رو شامل میشن باشن هم میتونن از سلول‌های بنیادی انتخاب بشن.
حالا فرقش چیه؟ تفاوتش اینه که اگر از سلول عضله و چربی استفاده بشه، به دلیل اینکه سلول اولیه از قبل رشد خودشو کرده، وقتی که تکثیر میشه به دلیل طی کردن طبیعی فرآیند رشد کیفیت بالاتری داره. چون خب بافت عضله و چربی به درستی و با اون نظم طبیعی شکل گرفته ولی یک نکته منفی هم داره. این که نرخ تکثیر یا اون سرعت تکثیر و رشدش پایینه.
تو خیلی از موارد میان از روش دوم استفاده می‌کنند. یعنی از سلول‌های بنیادی. کار این سلول‌ها تو بدن حیوونا اینه که وقتی جراحت می‌بینن، بافت عضلانی رو تولید می‌کنن. سلول‌های بنیادی مثل یک صفحه خالی می‌مونه. به خاطر همین این سلول‌ها کاملا وابسته میشن به عوامل محیطی و میتونن به راحتی به چربی یا عضله تبدیل بشن ولی خب زحمت نوشتن تو این صفحه خالی هم میفته به گردن دانشمندان.
بعد از اینکه مرحله اول تموم شد و اون سلول استارتر رو انتخاب کردن، میان اون رو داخل محیط رشد که یک مایع دارای انواع پروتئین‌ها، ویتامین‌ها، قند و اسیدهای آمینه هست قرار میدن. این محیط مایع باعث رشد و تکثیر سلول‌ها میشه و این کار رو میان تا زمانی ادامه میدن که چندین تریلیون سلول تولید بشه. توی پرانتز هر تریلیون معادل هزار میلیارده. یعنی یک دونه یک با دوازده تا صفر تراز بستن.
مرحله آخر کار رو هم بهش میگن شکل‌دهی. شما یه خونه رو درنظر بگیر. وقتی می‌خوان یه خونه رو بسازن آجرها به تنهایی باعث ساخت اون خونه نمیشن. احتیاج به ملات، بتن، سیمان هم هست .ساخت گوشت هم دقیقا همینطوره.
سلول‌های گوشتی هم وقتی که رشد کردن و تکثیر شدن، بدون یک ماده موثر که بتونه بهشون شکل بده به گوشت تبدیل نمیشن. تو بدن جانداران ساختارهای کلاژنی میان یه همچین کاری رو انجام میدن. در نتیجه برای تولید گوشت‌های آزمایشگاهی هم از همچین مواردی که عملکرد مشابه اون ساختارهای کلاژنی دارن استفاده میشه. چالش برانگیزترین و پیچیده‌ترین مسائله‌ای که برای تولید گوشت‌های آزمایشگاهی هم وجود داره دقیقا همین مرحله آخره.
پس به صورت خلاصه برای تولید گوشت سه مرحله باید انجام بشه. اول انتخاب سلول‌های استارتر، دوم قرار دادن این سلول‌ها در محیط کشت و در مرحله سوم هم شکل‌دهی.
یکی از سوال‌هایی که ذهن افراد رو به خودش مشغول میکنه اینه که خب اصلا گوشت‌های آزمایشگاهی چه مزیتی نسبت به گوشت‌های سنتی دارن؟ یکی از مسائلی که مطرح میشه اینه که خب بخشی از افرادی که گرایش پیدا کردن به گیاهخواری به این دلیل بوده که مخالف کشتن موجودات زنده برای مصارف غذایی بودن و از اونجایی که برای تولید گوشت آزمایشگاهی هیچ موجود زنده‌ای سلاخی نمیشه، در نتیجه هیچ محدودیتی برای این دسته از گیاه‌خواران هم ایجاد نمی‌کنه.
مزیت بعدی فضای لازم برای تولید گوشته. توی دانشگاه آکسفورد یک سری تحقیقات انجام شده که نشون میده پرورش گوشت در آزمایشگاه‌ها فضای مورد نیاز برای تولید گوشت رو ۹۹ درصد نسبت به روش‌های دامداری سنتی کاهش میده. خب نتیجه این کار چیه؟ این موضوع باعث میشه که هزینه تولید گوشت از بُعد نگهداری به صورت نمایی کاهش پیدا بکنه. در نتیجه هم قیمت محصول نهایی کمتر میکنه و هم تولیدکننده‌هایی که فقط به دنبال سود خودشون هستن رو ترغیب می‌کنن که بیان به سمت تولید گوشت‌های آزمایشگاهی.
شاید بزرگترین مزیت استفاده از این گوشت‌ها کاهش صدماتی باشه که دامداری‌های صنعتی به محیط زیست می‌زنن. اگر خاطرت باشه من اول اپیزود گفتم در مورد خطرات دامداری صنعتی برای محیط زیست و حتی بقای انسان. طبق تحقیقات دانشگاه آکسفورد تولید گوشت‌های آزمایشگاهی باعث میشه تولید گازهای گلخانه‌ای به میزان قابل توجهی کاهش پیدا کنه و اگر استفاده از سوخت‌ها و منابع پاک انرژی در زمینه‌های صنعتی هم انجام بگیره، می‌تونیم سیاره آبی رو از نابودی نجات بدیم.
گاهی مواقع اسمی که روی یک محصول یا تکنولوژی جدید گذاشته میشه، کاملا هوشمندانه انتخاب میشه و در راستای تاثیرگذاری اون محصوله. اگر خاطرت باشه یکی از اسم‌های گوشت‌های آزمایشگاهی گوشت تمیز بود. حالا دلیل انتخاب این اسم چیه؟ دلیلش اینه که چون این گوشت‌ها در آزمایشگاه تولید میشن، همه آلودگی‌های موجود در گوشت هم کنترل میشه و از بین میره.
از طرف دیگه در تغذیه دام‌ها از آنتی‌بیوتیک‌ها هم استفاده میشه که می‌تونه مشکلات زیادی رو هم برای دام به وجود بیاره هم برای انسان که خب در تولید گوشت‌های تمیز این فاکتور هم حذف میشه و جالب اینجاست که سطح چربی و کلسترول رو هم میتونن در مراحل تولید کنترل کنند تا یک محصولی رو به دست من و شما برسونن که کاملا سالم و تمیز باشه. یعنی دقیقا مثل شیر که با درجه چربی مختلف در بازار ارائه میشه. در آینده نزدیک باید منتظر عرضه شدن گوشت‌هایی به بازار باشیم که روی بسته‌بندی میزان چربی ذکر شده باشه.
اگر به اون روی سکه گوشت‌های آزمایشگاهی نگاه بندازیم خب مشکلاتی وجود داره. هزینه همیشه اولین موردیه که شرکت‌ها و کمپانی‌های بزرگ برای عرضه محصولشون به بازار اون رو بررسی می‌کنن. گفتم که تو هزینه تولید اولین همبرگر با گوشت آزمایشگاهی ۲۵۰ هزار یورو بود. چه سالی؟ سال ۲۰۱۳. الان در حال حاضر این هزینه رسیده به ۹ یورو به ازای هر همبرگر و مشخصه که خیلی کمه. البته نه به واحد پول کشور خودمون.
جالب اینجاست که بدونی هزینه تولید همبرگرهای عادی که با گوشت سنتی درست میشن فقط یک یوروئه. یعنی همین الان هم نه برابر هزینه بیشتری داره. اگر بخوایم از گوشت آزمایشگاهی برای تولید همبرگر استفاده کنیم ولی خب پیش‌بینی میشه که در آینده نزدیک قیمت تمام شده این محصول کمتر از همبرگره و گوشتای سنتی بشه.
از طرف دیگه هم پیچیدگی کشت و مهندسی بافت یکی از دست‌اندازهای تولید این محصوله. مثلا در بدن موجودات زنده انتقال مواد غذایی اکسیژن به سلول یا خارج کردن مواد زائد به کمک رگ‌ها انجام میشه. تو فرآیند کشت باغ‌های آزمایشگاهی این وظیفه رو رآکتورزیستی انجام میدن. طراحی این راکتورها خب خیلی پیچیدگی بالایی داره و باید خیلی دقیق انجام بشه. همین پیچیدگی‌های طراحی ارتباط مستقیمی پیدا میکنه با بالا رفتن هزینه‌ها ولی باز هم اینجوری به نظر میاد که با وجود همه این سختی‌ها آینده روشنی در انتظار گوشت‌های آزمایشگاهی باشه.
داشتم روی این اپیزود کار می‌کردم به این نتیجه رسیدم که حرکت به سمت تولید گوشت‌های آزمایشگاهی تقریبا غیر قابل اجتنابه. یعنی در آینده نزدیک یا شاید یه کم دورتر احتمال این که دیگه هیچ حیوونی رو برای تامین گوشت نکشیم وجود داره که خب یه خبر خیلی خوب برای حمایت کننده‌های محیط‌زیسته ولی مطمئنا مخالفت‌های بسیاری هم وجود داره. چون به‌هرحال صنعت یک صنعت فوق‌العاده پرسوده و خب کمپانی‌های بزرگ تولید گوشت مقاومت خیلی زیادی نشون میدن دربرابرش.
اگر بخوام با عدد و رقم بهت نشون بدم یک مثال ساده رستوران زنجیره‌ای مک‌دونالده. تو سال۲۰۲۰. مک‌دونالد چیزی حدود ۴ ممیز ۷ دهم میلیارد دلار فروش داشته. یک عدد فوق‌العاده بالا. تازه این فقط یک رستوران زنجیره‌ای که من دارم در موردش صحبت می‌کنم. اگر این رو تعمیمش بدیم روی همه رستوران‌ها و همه انواع گوشت‌های خوراکی، مثل مرغ و ماهی می‌بینی که چه حجم بالایی از پول داره جابه‌جا میشه تو این صنعت.
یکی از بزرگترین موانع این هست که تولیدات گوشت‌های آزمایشگاهی به صورت انبوه انجام بشه. هرچند احتمالا روزی این مقاومت شکسته میشه. البته نمیشه تلاش‌های گروه‌های حمایت از حیوانات رو هم در نظر نگرفت ولی ممکنه کمپانی‌های بزرگ پیش‌بینی کنند که در آینده نزدیک به خاطر مشکلات زیست محیطی و اقتصادی ممکنه گوشت‌های طبیعی دیگه تولید نشن یا خیلی کم تولید بشن، تلاش بکنن تا ذائقه‌ی مردم رو بیان تغییر بدن و ببرن به سمت گوشت‌های مصنوعی یا آزمایشگاهی.
مثلا همین الان رستوران‌های کی‌اف‌سی و برگرکینگ اومدن به منوی خودشون همبرگرهای گیاهی رو هم اضافه کردن. هر چند که با مخالفت فعالان حقوق حیوانات مواجه شده و حتی بیانیه هم اومدن دادن و گفتن که شما نمی‌تونید ما رو با این محصولات بخرین و وانمود کنید که دوست ما هستین. به هر حال باید منتظر بود و دید در آینده نزدیک چی پیش میاد.
چیزی که شنیدید نهمین اپیزود پادکست آینده نزدیک بود. مرسی که تا این‌جا همراه من بودید و مرسی که از پادکست آینده نزدیک حمایت می‌کنید. واقعا این حمایت‌ها برای من خیلی دلگرم‌کننده‌اس و کمک میکنه که بفهمم دارم توی مسیر درستی گام برمی‌دارم. لطفا اگر هر نظری انتقادی پیشنهادی دارید توی اپلیکیشن‌های مختلفی که پادکست رو از اونجا می‌شنوی یا صفحه توییتر یا اینستاگرام آینده نزدیک حتما برام کامنت بذارید. چون من تک تک این کامنتا رو می‌خونم و خب گرفتن این فیدبک‌ها بهم کمک میکنه که بتونم توی مسیر درست برم.
مثل همیشه هم خب من به حمایت‌های شما احتیاج دارم. لطفا اگر پادکست می‌شنوی و اون رو دوست داری، به یک یا چند تا از دوستات معرفی کن و با اون‌ها پادکست به اشتراک بذار. شاید اون‌ها هم به موضوع تکنولوژی‌های آینده علاقه‌مند باشن. پادکست آینده نزدیک رو می‌تونی از کست باکس، اپل پادکست، گوگل پادکست یا هر اپلیکیشن پادگیر دیگه‌ای هم بشنوی. من بابک معمار هستم و هفته فوق‌العاده‌ای رو برات آرزو می‌کنم از پادکست آینده نزدیک.
بقیه قسمت‌های پادکست آینده نزدیک را می‌تونید از طریق CastBox هم گوش بدید:
مطلبی دیگر از این انتشارات
هفت؛ تراشه‌های مغزی
مطلبی دیگر از این انتشارات
سه؛ پوشاک
مطلبی دیگر از این انتشارات
هشت؛ انرژی