8 تصویر خیره کننده از فضا که در زمان انتشار خود مردم را شگفت زده کردند!

اخیرا ناسا تصاویری منتشر کرد که توسط پیشرفته‌ترین تلسکوپی که تاکنون ساخته شده، ثبت شده بود. تلسکوپ جیمز وب که نتیجه همکاری بین المللی بین ناسا و آژانس های فضایی در اروپا و کانادا است. این تلسکوپ از فناوری مادون قرمز برای ثبت فضاهای کیهانی استفاده می‌کند. تصاویر ثبت شده توسط این تلسکوپ به همه نشان داده‌است که عملکرد شگفت‌انگیزی دارد. زمانی که اولین تصاویر منتشر شد، مردم را شگفت‌زده کرد. تا جایی که برخی دانشمندان ادعا کردند که تلسکوپ حتی بهتر از آنچه آنها انتظار داشتند عمل می‌کند.

اکتشافات فضایی در محدوده فعالیت های انسانی قدمت زیادی دارد و در عین حال یک حوزه بی‌انتهاست. انسان‌ همیشه به دنبال ناشناخته‌ها بوده و دیدن اجرام آسمانی در فواصل زیاد آن هم با وضوح بالا همواره پدیده‌ای هیجان انگیز بوده است.

همچنین این ظرفیت را دارد که نحوه تفکر ما در مورد جهان و جایگاه ما را در آن تغییر دهد. در این مقاله قصد داریم نگاهی داشته باشیم به برخی از مهم ترین تصاویری که (تا کنون!) از فضای بیرون کره زمین منتشر شده و به دنبال انتشار آنها واکنش عموم مردم را به همراه داشته است.

نیمه پنهان ماه (سال 1959)

یکی از نخستین و مهمترین تصاویری که از فضای اطراف کره زمین منتشر شد تصویری از نیمه تاریک ماه یا سمت دیگر ماه بود که آن سوی ماه را به ما نشان می‌داد که ما پشت آن به ماست و بدون کمک تکنولوژی هیچ وقت نمی‌توانستیم آن را ببینیم. سمت پنهان ماه در سال ۱۹۵۹ توسط کاوشگر لونا 3 شوروی ثبت شد. هرچند این تصویر در مقایسه با تصاویر امروزی‌ وضوح کمتری دارد اما دیدن این تصویر در سال 1959 برای اکثر مردم بسیار هیجان‌انگیز بود. برای آن دسته از ما که همواره با تصاویر گوناگون از فضا در کتاب‌ها و مجلات و تلویزیون رو به رو بوده‌ایم، شاید تصور آن سخت باشد که بفهمیم دیدن چنین تصویری در آن زمان و برای اولین بار چقدر شگفت انگیز بوده است.

طلوع زمین (1968)

همه ما در طول زندگی خود هزاران بار تصاویر طلوع و غروب خورشید را دیده‌ایم. اما در ۲۴ دسامبر ۱۹۶۸ در ماموریت آپولو ۸ تصویری از طلوع کره زمین توسط ویلیام اندرز ثبت شد. این تصویر به سرعت وایرال شد و با چشم‌اندازی که ارائه می‌کرد جرقه‌ای برای حرکتی به سمت محیط‌زیست‌گرایی ایجاد کرد و تبدیل به یک یادآوری ارزشمند برای انسان‌ها شد و توسط مجله لایف در فهرست ۱۰۰ تصویر متحول کننده زندگی بشر قرار گرفت.

راه رفتن روی ماه (1969)

"این گامی کوچک برای یک انسان و جهشی بزرگ برای بشریت است."

این جمله‌ معروفی است که نیل آرمسترانگ در تاریخ ۲۱ ژوئیه ۱۹۶۹، در ساعت ۰۲:۵۶ پس از قدم گذاشتن بر روی ماه به زبان آورد.

امکان ندارد از تصاویر فضایی بگوییم و صحبت از اولین عکس‌های راه رفتن انسان روی ماه به میان نیاید. فرود آپولو 11 بر سطح ماه چنان لحظه مشهوری در تاریخ است که هرگز فراموش نخواهد شد. درخشش لباس‌های فضایی، نور عجیب و غریب و ترسناکی که شبیه هیچ‌چیز در زمین نیست و سطح ناهموار ماه؛ ین عوامل باعث شدند مردم با دیدن این عکس‌ها احساس کنند که به تصویری از یک رویا دست یافته‌اند. تماشای تصویر راه رفتن یک انسان بر روی ماه، قطعاً لحظه‌ای شگفت‌انگیز در تاریخ بشریت بود.

تیله آبی (1972)

تصویر The blue marble که به تیله آبی یا مرمر آبی معروف است ادامه دهنده مسیر طلوع زمین بود. این عکس که توسط هریسون اشمیت در دسامبر 1972 از فاصله ۲۹٬۰۰۰ کیلومتری زمین در آپولو 17 گرفته شد، جنبش محیط زیستی دیگری در دهه 1970 برپا کرد.

آپولو 17 آخرین پرواز با سرنشین به ماه بود و این آخرین باری بود که یک انسان به اندازه کافی از زمین دور بود تا بتواند چنین عکسی از کره زمین بگیرد.

نقطه آبی کمرنگ (1990)

تیله آبی به مردم نشان داد که زمین از فضا چقدر با شکوه به نظر می‌رسد اما "نقطه آبی کمرنگ" تصویری متفاوت از زمین ثبت کرد. نقطه آبی کم رنگ به ما یادآوری می‌کند که ما و تمام چیزهایی که برای‌ما اهمیت دارد چقدر در برابر گستره‌ کهکشان‌ها کوچک هستیم.

این تصویر که از میلیاردها مایل دورتر از خورشید در سال 1990 گرفته شد، واکنش‌های بسیاری را برانگیخت. این یکی از آخرین تصاویری بود که وویجر 1 قبل از خاموش کردن دوربین‌های خود برای صرفه جویی در مصرف برق به درخواست کارل سیگن گرفت.

زمینه فراژرف هابل (2003-2004)

زمینه فراژرف هابل ( Hubble Ultra Deep Field) توسط تلسکوپ هابل از قسمت کوچکی از فضا در صورت فلکی کوره بین سپتامبر ۲۰۰۳ و ژانویه ۲۰۰۴ گرفته شد. این تصویر شگفت‌انگیز، عکسی از عمیق‌ترین و دورترین نقطه در فضا است که چشم انسان توانسته آن را ببیند. این تصویر قدیمی‌ترین کهکشان را نشان می‌دهد که حدود ۱۳ میلیارد سال نوری با ما فاصله دارد. همانطور که وب سایت هابل توضیح می‌دهد، این فقط "30 میلیونیم کل آسمان" است. بنابراین در هر منطقه کوچک از آسمان، تعداد نامحدودی از کهکشان‌ها، ستاره‌ها، سیارات و احتمالاً حیات وجود دارد. گیج کننده و بی‌نظیر است، اینطور نیست؟

سحابی سر اسب (2013)

تلسکوپ هابل پیشرفت مهم دیگری در توانایی ما برای دیدن فضا بود. ظهور تلسکوپی که خود می توانست به فضا پرتاب شود رویایی بود که در سال 1990 تحقق یافت. تصاویر باورنکردنی بسیاری در طول سال‌ها توسط هابل گرفته شده است. تصویر سحابی سر اسب اولین بار در سال 2001 پس از نظرسنجی ناسا از مردم در مورد آنچه که بیشتر می‌خواستند ببینند، عکسبرداری شد. این جرم در حقیقت غباری کدر است که در جلوی سحابی نشری و پرنوری قرار گرفته‌. این جرم صورت اتفاقی چنین شکلی پیدا کرده است و با گذشت چندین هزار سال بخش داخلی سحابی به دلیل حرکت دگرگون می‌شود.

صخره های کیهانی (2022)

یکی از اولین تصاویر منتشر شده توسط تلسکوپ فضایی جدید جیمز وب، تصویر "صخره های کیهانی" در سحابی کارینا یا شاه تخته یکی از خیره‌کننده‌ترین تصاویر بود. این صخره‌ها از جنس گاز و غبار هستند که در میان ستاره‌های پر انرژی قرارگرفته‌اند. این سحابی با گستردگی بیش از 300 سال نوری، یکی از بزرگ‌‌ترین مناطق تشکیل ستاره در کهکشان راه شیری است. این تصویر چنان زیبایی خیره‌کننده‌ای دارد که از نگاه کردن به آن خسته نمی‌شوید.

سخن پایانی

تلاش برای قرار دادن یک قاب در اطراف تصویری بی‌انتها غیرممکن و دشوار است. زیبایی‌های کیهان بی‌پایان است و شناخت این گستره‌ی بی‌حد و مرز تقریبا غیرممکن به نظر می‌رسد. اما تا همینجا هم هیچ‌کس تصور این همه پیشرفت در این زمینه را نمی‌کرد. برای ما انسان‌هایی که اینجا روی زمین در میان این همه هرج و مرج و آشفتگی سردرگم مانده‌ایم، دیدن تصاویری از عمق آرامش گیتی می‌تواند روزمان را بسازد. ممکن است احمقانه به نظر برسد که تلاش زیادی برای دیدن بخش‌هایی از جهان که هرگز به آن سفر نخواهیم کرد صرف کنیم، اما به نظر من به توجه کردن و اهمیت دادن هیچ‌گاه بیهوده نیست. هرگز نمی‌دانیم چه چیزی ممکن است پیش بیاید و زمان چه شگفتی‌هایی برای ما در نظر گرفته است.