آینده دانشگاه ها، رشد یا افول؟

آینده پژوهی نشان می دهد که دانشگاه ها با ادامه روند فعلی خود، دچار افول می شوند، مگر این که تغییرات اساسی در ساختار و روش های خود بدهند. زیرا:

خروجی دانشگاه ها، دانشجویانی است که مهارت های لازم مربوط به رشته خود و همچنین مهارت های نرم (ارتباطات در محیط کار، کار تیمی، خلاقیت و ...) را ندارند و فقط از یک سری محفوظات تئوریک برخوردارند که فایده و آورده ای برای سازمان ها و کارفرمایان استخدام کننده ندارد.
دوره تحصیل در دانشگاه ها بسیار طولانی است (حداقل 4 سال کارشناسی، 2 سال کارشناسی ارشد و 4 سال دکتری) که در این دنیای پرتغییر و پرشتاب کنونی، زمان زیادی است. حتی برای کسی که فقط می خواهد لیسانس بگیرد، 4 سال زمان زیادی است.
دانشگاه ها از پارادایم جدید آموزش، یعنی آموزش های الکترونیکی فاصله زیادی دارند. همان طور که روندها نشان می دهد، کسب و کارهای سنتی مثل کسب و کار فعلی دانشگاه ها که از فناوری اطلاعات فاصله دارند از بین می روند.
برخی از اساتید دانشگاه ها به قدری درگیر مقاله نویسی، تدریس تعداد زیادی واحد درسی و کارهای اجرایی شده اند که فرصت بروزرسانی محتوای درسی خود را ندارند و همچنین با شیوه های جدید تدریس نیز آشنایی کافی ندارند که باعث افزایش نارضایتی دانشجویان (به عنوان مشتریان دانشگاه ها) شده است.
با افول دانشگاه ها، مراکز آموزشی مهارتی کوچک و چابک که از فناوری اطلاعات استفاده می کنند، رونق پیدا می کنند. دلیل آن نیاز روزافزون مردم به آموزش های مبتنی بر فناوری اطلاعات، کوتاه مدت، چابک، کاربردی و مهارتی است