تعداد زیاد توزیع های سیستم عامل گنو، قدرت یا ضعف؟

شاید جایی دیده باشید که بعضی ها از زیاد بودن تعداد توزیع های گنو به عنوان یک ضعف یاد کرده بشان، دلیل اون ها هم این بوده که تعداد زیاد توزیع ها و تفاوتاشون باعث سردرگمی کاربران تازه کار میشه.

ولی تعداد زیاد توزیع های گنو نه تنها یک ضعف نیست بلکه یک مزیته. تعداد متعدد توزیع های گنو خود باعث ایجاد یک حاشیه امن برای سیستم عامل گنو و چندیدن نرم افزار آزاد میشه.

امکان جایگزینی

تعداد زیاد توزیع ها باعث میشه که گزینه های انتخاب افزایش پیدا کنه و درصورت نابودی یک توزیع فرد بتونه یک توزیع دیگه رو انتخاب کنه.

به عنوان مثال، اوبونتو از نسخه ۲۲.۰۴ دست به تغیر سیاست هاش زد و به سمت اسنپ حرکت کرد، بسیاری از کاربران اوبونتو از اسنپ به دلایلی خوششون نیومد و تنها کاری که لازم بود بکنند این بود که یک توزیع دیگه رو نصب کنن.

ولی در قضیه ویندوز ۱۱ که بخاطر فروش سخت افزار بیشتر کاربر اجازه نصب اونو روی طیف گسترده ای از سخت افزار ها نداشت، کاربران ویندوز مثل همیشه سه راه داشتند،

یک، به گنو مهاجرت کنن.

دو، قید بروزرسانی رو بزنن، و از مرحله ی جاسوسی های آمریکا و مایروسافت به مرحله جاسوسی های آمریکا، مایکروسافت و رفقا و ویروس غیره ارتقاع پیدا کنن

سه، برن با هزارتا وصله کاری هرجوری که شده نابهینگی ویندوز ۱۱ رو کم کنن و یه چیز شخص ثالث مثل windows 11 tiny بیرون بدن.

بسیاری از مردم در زمینه مثل گله گوسفندن،(البته در یک خصوصیت، بلا نسبت شما البته) و اون اینکه اگه یک نرم افزار به صورت پیشفرض براشون تعریف بشه به همون میچسبن و اصلا به چیزهای دیگه مثل امینت، بهینگی، آزادی و ... هیچ توجهی ندارن.

توزیع های زیادی از نرم افزار هایی مثل فایرفاکس، vlc، libreoffice و کلی نرم افزار آزاد دیگه که از هر لحاظ از انحصاری ها بهترن استفاده میکنن و این خودش باعث ایجاد یک حاشیه امن و سنگر برای این نرم افزار ها میشه.(البته تجربه نشون داده کاربران گنو تا خودشون چیزی رو انتخاب نکنن مجبور به استفاده نیستن و خیلی راحت نرم افزار ها را با دلیل انتخاب میکنن نه فقط به خاطر اینکه پیشفرضن)

ولی نرم افزاری مثل، windows media player یا حتی اج اگه از پیشفرضی دربیان به راحتی فراموش میشن.

امکان انتخاب توزیع متناسب با نیاز

مهم ترین مزیت تعداد زیاد توزیع های گنو امکان انتخاب توزیع متناسب با نیاز فرد و شرکته.

ممکنه یکی نیاز به توزعی داشته باشه که سبک(با بهینگی فرق داره) باشه یا یکی نیاز به توزیعی داشته باشه که دارای یک نسخه ویژه برای سرور باشه، یکی نیاز به توزیعی داره که بتونه روی یک معماری بجز معماری رایانه های کاربران معمولی باشه. و ....و

یکی بروز ترین

یکی پایدار ترین

یکی آزاد ترین

یکی کم حجم ترین

یکی زیبا ترین

یکی زشت ترین

یا یکی وسط اینا رو میخواد و برای هر کدوم از این و دیگر مولفه ها چندین توزیع وجود داره.

ایجاد یک ضمینه تجربه و هموار کردن راه دیگران

توزیع هایی مثل فدورا هستن که همش به دنبال استفاده از بروز ترین شیوه ها هستن و این توزیع ها باعث ایجاد تجربه برای دیگر توزیع ها میشن. برای اولین بار(یا معروف ترین اولین) فدورا بود که به صورت پیش فرض از systemd یا wayland استفاده کرد و وقتی توزیع های دیگه به خوبی اون ها پی بردن شروع به استفاده از اون ها کردن. البته همیشه نتیجه این تجربه ها خوب نیست، مثلا استفاده اوبونتو از اسنپ کاری کرد که هم از کاربرانش کم بشه و هم دیگر توزیع ها از اسنپ استفاده نکنن.

ایجاد فناوری های جدید

توزیع های جدیدی همواره در حال ایجاد هستن که دارن ویژگی و ایده های جدیدی رو به سیستم عامل گنو اضافه میکنن.

مدیر بسته توزیع هایی مثل guix یا nixos از برگشت پذیری و نصب چنیدن نسخه از یک بسته پشتیبانی میکنن که این کار قبلا در توزیع های دیگه ممکن نبود.

توزیع هایی مثل کالی دارای یک مخزن غنی از ابزار های امنیت هستن و ...

بازی و تجربه کردن تجربه نشده ها

یکی از بازی های کاربران گنو، پریدن از روی یک توزیع روی یک توزیع دیگست(هر چند همیشه به یک توزیع مشخص بر میگرن) و با این کار شخصی سازی های مختلف و ویژگی های جدید رو تجربه میکنن

سخن آخر

انتخاب یک توزیع مناسب اصلا سخت نیست. اینکه از تعداد زیاد گزینه های انتخاب گله کنی یعنی عادت کردی یکی محدودت کنه، برات تعین تکلیف کنه، خودتو گوسفند فرض کردی و ...

این سخنو درباره تعداد زیاد میز کار هارو هم میشنویم.

برای انتخاب توزیع در زمینه کاربر خانگی یا اداری، دبیان پیشنهاد من به شماست.