چهار حالت مختلف برای نوشتن محتوا

نکات زیادی وجود داره برای تعیین اینکه چه زبانی مناسب محتواییه که می‌نویسیم؛
? مخاطب محتوای من کیه؟
? هدف از انتشارش چیه؟
?کجا قراره منتشر بشه؟
و ...

چه وقتایی زبانِ پیچیده به محتوا آسیب می‌زنه؟ و چه وقتایی نه‌تنها آسیب نمی‌زنه بلکه باید از زبان پیچیده استفاده کنیم؟!

بیاید زبان رو به دو بخش ۱. پیام و ۲. کلمات تقسیم کنیم و بر همین اساس این چهار حالت رو بررسی کنیم:
(با این توضیح که هر کدوم از این موارد یک طیف رو شامل می‌شن.)

?۱. کلمات ساده + پیام ساده = اگه برای مخاطب عام می‌نویسید و تصمیم دارید پیام‌تون کامل و بدون کژفهمی منتقل بشه، این ترکیب بهترین انتخابه. مثال: ⭕️ در این محل پارک نکنید.

?۲. کلمات سخت + پیام ساده = راستش رو اگه بخواید، معمولا وقتی این کار رو می‌کنیم که فقر اندیشه داریم و می‌خوایم کسی متوجه این بی‌دانشی نشه‌.
آب رو گل‌آلود می‌کنیم تا کسی نفهمه چقدر عمقش کمه!

?۳. کلمات ساده + پیام پیچیده = بهترین زبان برای نوشتن یک اثر ادبیه. بهترین مثال برای این ترکیب سهراب سپهریه. محتوا ساده‌نما و تفسیر پذیره!
بنابراین جای تعجب نداره اگه من یه پیامی از متن برداشت کنم شما یه پیام دیگه.

اگر به شعر و ادبیات علاقه دارید، پیشنهاد می‌کنم پادکست مجله نهان رو از طریق کست‌باکس گوش کنید. تو این پادکست می‌تونید بهترین و مهم‌ترین آثار ادبی ایران و جهان رو بشنوید. همچنین نظریه‌های ادبی و مکاتب هنری به زبان ساده معرفی و بررسی شده است.

?۴‌. کلمات سخت + پیام پیچیده = اگه یه محتوای تخصصی رو برای یک گروه خاص از مخاطبان می‌نویسید، این ترکیب توجیه‌پذیره.
مثال: یک مقاله علمی درباره جراحی قلب!

امیدوارم که از خوندن این مطلب لذت برده باشید.

با جستجوی اسم من، یعنی فواد افراسیابی (Foad Afrasiabi) در لینکدین می‌تونید مطالب بیشتری رو از من بخونید.

اگر به شعر و ادبیات علاقه دارید پاکست نهان می‌تونه انتخاب خوبی برای شنیدن باشه.