توصیه های بابای پولدار

امروز ادامه کتاب "بابای پولدار، بابای بی پول" رو گوش کردم. توی کتاب بابای پولدار داره به دو تا بچه یاد میده چه جوری پولدار شن. یکی از این بچه ها نویسنده کتاب هست، آقای رابرت کیوساکی، که با استفاده از راهنمایی های بابای پولدار، تاجر موفقی میشه.

توی این کتاب میگه نباید گرفتار ترس و طمع بشی. نباید خیلی بترسی از اینکه پولت رو از دست بدی و همچنین نباید خیلی طمع کنی که پولت رو زیاد کنی.

نباید به هوای خریدن ماشین بهتر یا لوازم خونه بهتر زیر بار قرض رفت. همچنین نباید طمع کرد و ریسک های غیر منطقی کرد. مثلا سهام هایی رو خرید که ارزشمند نیستن ولی توی بازار مثبت هستن و از فلان آدم شنیدین جذابن.

پیشنهاد بابای پولدار به بچه ها این بود که برای از بین بردن طمع پولدار شدن بدون دستمزد و صرفا برای یادگیری یه جا کار کنین. به جاش برای موقعیت های سرمایه گذاری مناسب، تیزبین باشین تا یادبگیرین بدون طمع پول بیشتر در بیارین.

تا یه حدی باهاش موافقم. کار تمام وقت خیلی موقعیت ها رو از آدم میگیره، باید اگر کار می کنی، یه تایمی بذاری تا ذهنت باز باشه و بتونه فکر کنه و ایده های مختلف رو بررسی و اجرا کنه. درسته حقوقت کمتر میشه ولی توی جنبه های دیگه زندگیت رشد می کنی که به نظر من اهمیتش بسیار بیشتر از مهارت توی یک کار خاصه.

پدر پولدار میگه اکثر کارمند های من میان پیشم و گله می کنن که حقوق ما کمه و تو حق ما رو بهمون نمیدی. به جای اینکه فک کنن چه جوری می تونن بدون اینکه برای گذران زندگیشون محتاج ريیسشون باشن، پول در بیارن.

میگه کار یه راه حل کوتاه مدت برای یک مشکل بلند مدت هست. تا دانش مالی رو بدست نیاری، توی بلند مدت فقیر خواهی بود.

پدر پولدار میگه یاد بگیرین پول برای شما کار کنه نه شما برای پول. خود کیوساکی -نویسنده کتاب- میگه من در سن ۴۷ سالگی بازنشست شدم. پول هایی که سرمایه گذاری کردم و تجارت های مختلفم داره خیلی بیشتر از خرج زندگیم به من سود می رسونه.

جایی توی کتاب میگه برای پول دار شدن لازمه فرق دارایی و بدهی رو بدونین و هیچ وقت بدهی رو نخرین. من دقیقا متوجه این موضوع نشدم چون حسابداری بلد نیستم (هم توی دانشگاه بهمون گفتن هم توی کلاس های بورس شنیدم ولی بازم بلد نیستم :)) )

سرچش کردم. متوجه شدم بدهی قراره توی کوتاه مدت یا بلند مدت سرمایه شما رو کم کنه. مثلا فرض کنین به جای اینکه با پولتون طلای زرد یا سفید بگیرین، جواهر بگیرین و بخواین همون روز بفروشینش. چونکه جواهر رو موقع فروش با قیمت کمتر از شما می خرن ولی طلا رو نه، به جای سرمایه، بدهی گرفتین. یا برین به جای خرید سهام، چندین لباس جدید بخرین.

البته اگر بدهی ها تعهدات مالی باشن (مثلا وام) و شما با پول وام سرمایه گذاری کنین و سود ماهانه اش از قسط وام بیشتر باشه، اتفاقا خیلی کار خوبی کردین. اینو اشاره نکرده توی کتاب که تو ذهن خودم بود.

کیوساکی بعد از انتشار کتاب اعلام کرده که پدر پولداری وجود نداشته و اینا ساخته ذهن خودم بوده. همچنین اون چندین بار توی تجارت های مختلف ورشکست شده و البته کارهایی کرده که خیلی شبیه کلاه برداری بودن.

یه چیزی که برای یادآوری به خودم می نویسم یه جمله است از سریال Sherlock . یه جا شرلوک به جان واتسون میگه:

از مردم قهرمان نساز، جان. قهرمان ها وجود ندارن. اگر هم داشته باشن، من یکیشون نیستم.

واقعیت اینه کسی قهرمان نیست (بین مردم عادی منظورم هست).

به حرفای مردم گوش کن. اونایی که درستن رو یادبگیر و غلط هاش رو دور بریز. هیچ وقت فک نکن یه آدم همیشه کار درست رو انجام میده یا همیشه به حرفاش عمل می کنه. الگو و معیار قرار دادن همه جوره یک نفر کار بسیار اشتباهیه.