چرا باید توانایی ارتباط با ماشین ها را یاد بگیریم؟ 1984-2018

آیا دنیا همین گونه خواهد ماند؟

بگذارید از یک داستان کوتاه شروع کنم. در سال 1984 میلادی شرکت اپل کامپیوتر مکینتاش 2 را به بازار عرضه کرد. یک موس و یک صفحه نمایش ساده با آیکون هایی که قابل کلیک کردن بودند. احتمالا داستان کپی برداری این ایده را از شرکت زیراکس می دانید. همان سال آقــای نیــکلاس نگروپونتــه، بنیانگــذار آزمایشگـــاه مــدیای دانشــگاه MIT در سخنرانی از صفحات تاچ و رابط های کاربری تاچ صحبت کرد. جالب است بدانید که همان سال ها عده ای به وی می خندیدند که "به هیچ وجه انگشت انسان در مقایسه با نشانگر موس دقت لازم را نخواهد داشت" و به صورت منطقی این موضوع نمی تواند کاربردی باشد!

دیدن این سخنرانی در TED خالی از لطف نیست.

با کمی جستجو سخنرانی های جدید نگروپونته را پیدا خواهید کرد. موضوعات کاملا بدیهی برای دهه دوم قرن 21! شاید طراحی تلفن های همراه کاملا تاچ، شبکه های اجتمائی، فروشگاه های اینترنتی و تاکسی های آنلاین هم موضوعات بدیهی به نظر بیایند. محصولاتی که در ساده ترین شکل خود ارائه شدند و به ابر شرکت هایی مثل فیسلوک، اوبر و آمازون تبدیل شدند.

Let me talk about how you might input information. And my favorite example is always fingers. I'm very interested in touch-sensitive displays. High-tech, high-touch. Isn't that what some of you said? It's certainly a very important medium for input, and a lot of people think that fingers are a very low-resolution sort of stylus for inputting to a display. In fact, they're not: it's really a very, very high-resolution input medium -- you have to just do it twice, you have to touch the screen and then rotate your finger slightly -- and you can move a cursor with great accuracy. 1984

اما طراحی محصولاتی که امروز بدیهی به نظر می آیند، بدون شک در زمان خود نیاز به بینشی آینده نگر و ساختار شکن داشته اند.

اما امروز در سال 2018

امروز شرکت ها خدمات خود را به صورت آنلاین در دسترس مصرف کننده قرار می دهند. این خدمات می توانند فروشگاه های اینترنتی، خدمات اطلاع رسانی یا سرویس های ذخیره سازی و پردازش اطلاعات ابری باشند. برای دسترسی به خدمات آنلاین و یا ارتباط با ماشین ها نیاز به واسط های کاربری دارید که به صورت صفحات وب، اپلیکیشن و یا واسط های کاربری Embedded در دسترس شما می باشند.

شما با دستگاه های خود چت خواهید کرد. وقتی شما از دستیار دیجیتال خود که با پلتفرمی مانند نیو همخوان شده است درخواستی می نمایید، مانند هماهنگ کردن وقت ملاقات با یک دوست، دستیار دیجیتالی دست آموز شما خود را برنامه ریزی نموده و تاکسی برای شما با توجه به وضعیت ترافیک در زمانی مناسب خواهد گرفت، شاید تصمیم بگیرد برای شما یک رستوران خوب رزرو کند و یا حتی با دادن درخواست دسته گلی بر روی میز شام تان شما و دوست تان را شگفت زده نماید. شاید هیچ صورت حسابی هم لازم به پرداخت نباشد زیرا دستیار شما در دنیا مجازی مشغول به انجام کاری است و خود نیز درآمدی دارد! پس به حساب دستیار دیجیتال تان..

خیلی از افراد از طریق گوشی های تلفن همراهشون با دوستان ، همکاران و یا هرکسی که بخوان، ارتباط بر قرار می کنند. خیلی از کارها امروزه از طریق همین تلفن های همراه کوچیک انجام میشه. حالا فکر کنید چی میشد اگر می تونستیم با دستگاه ها یا ماشین های اطرافمان ارتباط برقرار کنیم و شاید باهاشون چت کنیم!

اینترنت اشیا با هدف ارتباط بین سیستمهای هوشمند , مکانیکی , ماشینهای دیجیتال , اشیاء, حیوانات یا افراد با یک کد منحصر به فرد در سیستم ارتباطی و شبکه اینترنت ، می باشد. این ارتباط بدون حضور انسان میتواند برقرار شود و سیستمهای مرتبط میتوانند فرمانهایی را بدون دخالت انسان به همدیگر ارائه کنند.

شرکت های بزرگی مانند AT&T ، IBM ، QUALCOMM و National Instrument به دنبال تسخیر این فضای خالی میان کاربر و سرویس های ابری و توزیع کنندگان خدمات می باشند، آن هم با سرمایه های چند صد میلیون و چند میلیارد دلاری سالانه خود. پلتفرم آینده در این حوزه می تواند محصول شرکتی مانند Niomatic و مانند آن باشد که در حال گسترش بر روی تمام پلتفرم های سخت افزاری از پردازنده های Snapdragon در یک گوشی هوشمند تا میکرو کنترل های 8 بیتی ساده می باشد.

برخی از این پلتفرم ها تنها بر روی خدمات کلود تمرکز کرده و تعدادی روش هایی برای برنامه نویسی نیز ارائه می نمایند.

پلتفرم Niomatic

پلتفرم آمازون

پلتفرم ماکروسافت

پلتفرم IBM

پلتفرم AT&T

پلتفرم MathWorks