بمباران سخت ایرانیان توسط گوگل(قسمت دوم)

روزانه 10 میلیارد جستجو در گوگل انجام میشود که از این تعداد 290 میلیون جستجو توسط ایرانیان انجام میشود، که هزینه زیادی برای گوگل خواهد داشت، این یعنی هر کاربر ایرانی طور متوسط روزانه تا 10 بار در گوگل مطلبی را جستجو می کند.

می گویند هیچ گربه ای برای رضای خدا موش نمی گیرد، گوگل هم خدمتی را مجانی به کاربران ایرانی اش نمی دهد. اگر بگویم هزینه این خدمات، همان استفاده کردن بیشتر و بیشتر کاربران از همان خدمات است، شاید عجیب باشد. با استفاده بیشتر و بیشتر کاربران، چگونه گوگل می تواند به منافعی می رسد؟.

شبکه عصبی گوگل مثل هر موتور جستجو ی دیگر نیاز مبرم به تلاش های زیاد کاربران برای تشخیص ارتباط داده هاست. و علاوه بر آن جمع آوری و داده کاوی این اطلاعات برای مقاصد مختلف سیاسی، فرهنگی، اقتصادی و امنیتی کشور مطبوعش (~=آمریکا) ضروری است و در ترازوی معامله قرار می گیرد، که هردوی این ها از منافع گوگل است.

اما باز این تمام چیزی نیست که گوگل به آن خواهد رسید، آمریکا برای تهدید امنیت ایران از هر ابزاری استفاده می کند که یکی از آنها موتور جستجوی گوگل است. و در این لینک: «طرح حملات ویروس استاکس» نمونه عملی تهدید امنین ایران توسط گوگل را می بینید.

حالا ببینیم تهدیداتی که توسط گوگل شبکه اطلاعات ایرنیان را نشانه گرفته است چیست؟

تهدید شبکه ملی اطلاعات ایران توسط گوگل.

اگر بگویم طرح شبکه ملی اطلاعات ایران توسط گوگل از «طرح حملات ویروس استاکس» هم پیچیده تر بوده تعجب می کنید و حتی شاید باورش برایتان ممکن نباشد.

این مطلب در19 فرودین تکمیل شد .

برای اولین بار می خواهیم مهمترین دلیل شکست پروژه اینترنت ملی را به تفسیر باز کنم.

به عنوان نمونه؛ وقتی از api نقشه در گوگل استفاده می کنید نشان تجاری گوگل در پایین نقشه حک میشود که اعلانی است بر اینکه، مولد این نقشه گوگل است، اما گوگل چنین اجباری را بر وی api مخصوص custom search خود نکرده است. و این فرصتی به عده ای فرصت طلب داد تا با جا زدن خود به عنوان موتور جستجوی اختصاصی نتایج را از گوگل گرفته و به خورد ملت بدهند و ضمن چپاول میلیاردها تومان از بیت المال، با این حیله 10 سال تحقق اینترنت ملی را عقب بیندازند. حال بخوانید شرح ماجرا را:

ایده اینترانت ملی در مرداد 1384 در وزارت فناوری اطلاعات و ارتباطات کلید خورد و و سپس در سال۱۳۸۹ با عنوان «شبکه ملی اطلاعات» در قانون برنامه پنجم توسعه گنجانده شد.و قرار بود تا پایان این برنامه یعنی سال ۱۳۹۵ تکمیل شود اما این اتفاق نیفتاد و در عمل فاز اول شبکه ملی اطلاعات ایران 11 سال بعد از اولین برنامه ریزی ها طی مراسمی در مرداد 95 در تهران راه اندازی شد. با روی کار آمدن دولت سیزدهم، تیر 1402 عیسی زارع پور، وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات ادعا می‌کند این شبکه تا پایان سال آینده تکمیل می‌شود. و بعد ادعا شد،بهره برداری کامل از شبکه ملی اطلاعات تا پایان دولت سیزدهم انجام میشود بالاخره، تکمیل شبکه ملی اطلاعات تا پایان سال ۱۴۰۴ اعلام شد(یعنی عملا به دولت بعدی پاس داده شد.)

اما چه چیز مانع راه اندازی کامل شبکه اطلاعات ملی شد. یکی از ارکان بدیهی و اصلی شبکه اطلاعات ملی، امکان جستجو در داخل شبکه است، مثلا اگر شبکه ملی اطلاعات را به یک کتابخانه بزرگ از تمام کتابهای دنیا تشبیه کنیم، تا زمانیکه شما امکانی برای یافتن کتاب مورد نظرتان نداشته باشید تمام این کتابخانه پوچ و بی ارزش می شود. و این وظیفه در شبکه اطلاعات بر عهده موتور جستجو است.

تاریخچه موتورهای جستجوگر ایرانی

در ویکی پدیا ادعا شده است که فاز تحقیقاتی پارسی جو بعنوان اولین موتور جستجوی ایرانی در سال 2005 شروع شد. و نخستین نسخه پارسی جو در سال 2015 برای جستجو در وب منتشر شد. اما آنچه از سایت آرشیو مستند شده است نمایانگر آن است که اولین صفحه پارسی جو در نوامبر 2010 منتشر شده است در حالیکه که پروژه جستجوگر ریسمون از مهرماه 1383 در شرکت رادکام شروع شد و نوامبر 2005 یک و نیم میلیون صفحه از 3858 سایت را ایندکس کرده بود.

الان تنها ریسمون به کار خود ادامه می دهد و البته با ایرادات وارد فراوان برای مثال شما اگر «خانه امن است» را در ریسمون جستجو کنید 328 نتیجه را برمی گرداند و اگر مورد جستجو را به «خانه امن است فرزندت» تغییر دهیم مشکل این موتور به چشم دیده می شود (فقط سه نتیجه برگردانده می شود که در هیچکدام کلمه فرزندت هم نیست و سوال اینه که پس چرا کلمه «فرزندت» موجب کم شدن نتایج شده است؟

که به دلیل ضعفهای بزرگ و جدی از این دست آن را کنار می گذاریم.

موتورهای جستجوگر ایرانی موفق

از حدود 50 موتور جستجوی ایرانی 8 موتور جستجو را می توان در رده موتورهای جستجو نامید (الباقی یا ادعای آن را داشتند و یا تخصصی و در یک حوزه خاص فعال بودند.)

با هم این 8 موتور جستجو را یک بررسی اجمالی بکنیم.

موتور جستجوگر ایرانی سلام: بصورت متا است و مستقل نیست( محتوایش را از گوگل و بینگ و... می گیرد)

موتور جستجوگر ایرانی Yooz: در ادامه بررسی میشود.

موتور جستجوی Parsijoo: در ادامه بررسی میشود.

موتور جستجوی پارسیک: بصورت متا است و مستقل نیست( محتوایش را از گوگل و بینگ و... می گیرد)

جستجوگر ایرانی گردو: بصورت متا است و مستقل نیست( محتوایش را از گوگل و بینگ و... می گیرد)

موتور جستجوی ایرانی ذره بین: بصورت متا است و مستقل نیست( محتوایش را از گوگل و بینگ و... می گیرد)

موتور جستجوی gigle: بصورت متا است و مستقل نیست( محتوایش را از گوگل و بینگ و... می گیرد)

موتور جستجوی Shaadbin: بصورت متا است و مستقل نیست( محتوایش را از گوگل و بینگ و... می گیرد)

با این اوصاف؛ فقط دو موتور جستجو می ماند که حداقل در نگاه اول نمی توان متا بودن(=~ کپی نتایج از گوگل) آنها را ثابت کرد.

آذر 1398 نقطه عطف پایانی برای موتور جستجوهای ایرانی بود، قطع ده روزه اینترنت در ایران سبب شد تا مشخص شود؛ موتورهای جستجو ایرانی که میلیاردها تومان خرج توسعه آنها شده عملا کاربرد ندارند.

با قطعی اینترنت و بالطبع آن قطعی گوگل؛ عملا تمام موتورهای وابسته به گوگل (متاسرچ ها) از کار افتادند و تنها دو موتور جستجوی یوز و پارسی جو بر جای ماندند.

با یک آزمایش ساده معلوم شد که موتور جستجوی پارسی جو هم عملا متاسرچ است اما با یک سری دورزدن ها!

به اینصورت که پارسی جو کل ویکی پدیا را ایندکس کرده بود و الباقی را از گوگل می گرفت، اما چطور این راز را مخفی نگه می داشت، در پارسی جو تنها نتایج از سایتهایی نمایش داده میشد که در پارسی جو بصورت دستی ثبت شده باشند. به عبارتی در api تعریف شده گوگل، پارسی جو لیست سایتهای مجاز به نمایش در نتایج جستجو را نشان می داد و اینگونه بود که آنچه که پارسی جو نمایش می داد با نتایج حاصل از جستجویی که مستقیمم در گوگل انجام می شد تفاوت دیده میشد.

اما مستندات این ادعا را از سایت ترنج بخوانیم،

و در اولین روز بعد از اتصال اینترنت در آذر98 نتیجه همان جستجو را در پارسی جو می بینیم:

یعنی پارسی جو همانطور که می بینید در دوران قطعی اینترنت اصلا حتی، سایت اصلی ترنچ را هم نمایش نداده است. اما پس از اتصال اینترنت ۹۰۰۰ نتیجه ایندکس پیدا شده است. که این تنها وابستگی به یک سرویس خارجی را نشان می دهد که می تواند گوگل باشد، بینگ باشد و یا حتی یاندکس.

اما برای یوز اتفاق عجیب تری می افتد اینجا را بخوانید

در یوز در زمان رخداد قطع اینترنت نتایج نمایش داده شده به چند ماه قبل تر بر می گردد

یعنی می شود حدس زد که ترفندی که یوز بکار برده این بوده که نتایج حاصله از متاسرچ شدن در دیتابیس برای روز مبادا ذخیره می شده که این تصور هم دور از ذهن نیست چرا که دلیل دیگری برای قدیمی بودن نتاج نمی توان یافت .

ضمن اینکه یک قسمت از سخنان معاون وزیر ارتباطات به خوبی نشان داد که آنچه در یوز در حال نمایش بوده است نتایج متاسرچ است و نه موتورجستجو: (اینجا را بخوانید).

معاون وزیر ارتباطات در ادامه اظهار کرد:

اصطلاحا به این امر تجربه کاربر گفته می‌شود که می‌تواند به برنامه‌نویس منتقل شود و اگر سرعت فارسی‌جو بالاتر است، نشان می‌دهد که تکنیک‌های برنامه‌نویسی قوی‌تری دارد و یا پهنای باند بهتری داشته و یا وضعیت پردازنده های آن بهتر بوده است.وی افزود: بنابراین اگر سرعت یوز پایین است این نکته را به برنامه‌نویسان این شبکه منتقل می‌کنیم.

اگر دقت شود هیچ صحبتی از اصلاح الگوریتمهای بازیابی اطلاعات نیست و تنها صحبت از اصلاح کد برنامه نویسی است که اولی مربوط به موتور جستجو و دومی مربوط به متاسرچ است.

با برملا شدن نقض بزرگ موتورهای جستجوی داخلی در زمان قطعی اینترنت که فاقد دیتا می شوند، عملا مهر بطلانی برای ادامه کار آنها و البته شبکه ملی اطلاعات خورد.

و بیش از همه؛ این دروغ موتورهای جستجو دروغین، باعث بی اعتمادی به بخش خصوصی شد.

۸ اردیبهشت ۱۴۰۰ معاون راهبری فنی مرکز ملی فضای مجازی گفت که وزارت ارتباطات در ۴ سال اخیر اعتقادی به ایجاد موتور جستجوی بومی نداشته و به همین خاطر هم این پروژه متوقف شده است. او با اشاره به قطعی اینترنت در آبان ۹۸ اعلام کرد:

اگر پروژه جویشگر بومی پیش رفته بود ضررهای میلیارد تومانی به کسب و کارها وارد نمی‌شد. ذکر این نکته در اینجا الزامیست که موتورهای جستجوی بومی در آن زمان به خاطر هجوم کاربران از کار افتادند و مدیران عامل آنها در گفتگو با دیجیاتو اعلام کردند که «منابع ما پاسخگوی این حجم بالای ترافیک نیست.» آنها همچنین تاکید کرده بودند که فعلا «در سطح ملی برنامه‌ی مشخصی برای توسعه یک یا چند موتور جستجوی بومی وجود ندارد.»معاون راهبری فنی مرکز ملی فضای مجازی دلایل مخالفت وزارت ارتباطات با ایجاد جویشگر بومی را در این مصاحبه برشمرده است: «اولین دلیل وزارت ارتباطات این بود که جویشگر نیاز به کاربر دارد و ما برای داشتن یک جویشگر بومی باید حداقل ۵۰۰ میلیون کاربر داشته باشیم. ما در پاسخ برای آقایان توضیح دادیم که در دیگر کشورها با جمعیتی کمتر از جمعیت کاربران ایرانی هم راه‌اندازی جویشگر بومی موفق بوده است. در برخی از کشورها هم با جمعیت کاربری کمتر از یکصد میلیون نفر راه‌اندازی جویشگر موفقیت‌آمیز بوده است. به غیر از این، جمعیت فارس‌زبانان جهان به قدری است که ما از زبان فارسی به عنوان مزیت رقابتی با جویشگرهای خارجی استفاده کنیم.»

لازم به ذکر است که اینجا گفته شد:

سال ۹۸ «امير ناظمي» معاون وزير ارتباطات و رييس سازمان فناوري اطلاعات در نشست خبري «رتبه بندي مراکز داده در کشور» گفته بود که «يوز متعلق به گروهي است که در دانشگاه امام حسين فعال هستند و مجموعه سپاه بايد درباره ادامه فعاليت موتور جستجوگر يوز تصميم‌گيري کند. تصور من اين است که اگر اين موضوع به بخش خصوصي واگذار مي‌شد و به جاي کمک‌هاي مستمر مالي، رقابت در اين زمينه شکل مي‌گرفت، احتمالاً با نتيجه بهتري روبه‌رو مي‌شديم.»

و حدود یک ماه بعد از این حرف موتور جستجوی یوز در تاریخ 13 خرداد 1400 از دور رقابت کنار کشیده و غیر فعال شد. در کنار آن بسیاری از موتورهای جستجوی ایرانی دیگر نیز غیر فعال شدند و ناگفته پیداست که اگر شرکت یا گروهی قصد انجام پروژه جستجوگر را داشته باشند، هیچ امیدی به حمایت های دولتی نباید داشته باشند.

و اینچنین بود که گوگل با گذشت کردن از حق نمایش لوگوی خود در نتایج جستجو توانست، شرایطی را فراهم کند که تعداد زیادی بصورت متاسرچ، اما در قالب جعلی موتور جستجو بتوانند سالها از بیت المال میلیاردها تومان دریافت کنند که با قطعی 10 روزه اینترنت پته همه بر روی آب ریخت.پایان.

منتظر ظهور (𝓞𝔍𝓞).