این دامنه بفروش می رسد!

این مطلب 10 فروردین 1403 بروزرسانی شد.

ما ایرانی ها عادتمون شده شیرجه برویم تو دل تکنولوژی.

و حتی اون مثل معروف «از حول حلیم تو دیگ افتاد» هم جلودارمون نیست.

و این خیلی تلخه.

و تلخیش، داستان تلخ موتورهای جستجو ایرانی را به یاد من میاره.

در دوره احمدی نژاد موتور جستجوی ملی رویکرد دولت شد و با آن رویکرد خیلی ها با شوق و ذوق راه اندازی موتور جستجو را استارت زدند.

مثل پارسی جو با خدمت گرفتن 10 دکترای الکترونیک و هوش مصنوعی و.... و 10 میلیارد تومان هزینه کرد برای خرید 30 ابرسرور قدرتمند،با انتشار این ادعا که نخستین گام را برداشته اند:

«گام نخست مطالعات اولیه درباره پارسی‌جو از سال ۱۳۸۰ آغاز گردید. در سال ۱۳۸۷ مراحل نهایی تحقیقات را پشت سر گذاشت و طراحی و پیاده‌سازی آن از مهر ماه سال ۱۳۸۸ اجرایی گردید. نسخه اول پارسی‌جو در ۲۸ اردیبهشت ماه ۱۳۸۹ با پوشش یک میلیون صفحه روی وب قرار گرفت. نسخه چهارم آن هم با پوشش گسترده و دربرگیرنده بیشتر صفحات فارسی موجود در فضای مجازی، بر روی وب قرار می گیرد»

اما می دونید این گام، آخرین گام پارسی جو بود و دیگه قدم از قدم بر نداشت.

و با وجود هزینه های میلیاردی بر روی آن و سایر موتور های جستجو گر ایرانی، الان حتی یک مورد از این موتورها نیز فعالیت ندارند.

و بطور کامل داستان موتور جستجوی ایرانی بسته شده است.

و دیدن جمله «این دامنه بفروش می رسد» یا This domain is available for sale تلخی داستان است

مثل: payab.com

یا اون جمله مشهور را نمایش می دهد یعنی: «یک سایت دیگر با وردپرس فارسی» مثل

http://fayab.com/

یا ....

اصلا خودتون بروید تک تکشان را باز کنید و ببینید با شاهد کلام که لینک که از تک تک این موتورها که الان همگی به قهقهرا رفته اند دارد و از آنها با آب و تاب تعریف کرده:

http://webofan.ir/2020/10/28/معرفی-انواع-موتور%E2%80%8Cهای-جستجوی-ایرانی/

می دونید چرا؟

برای اینکه هیچ وقت قابلیت برتر گوگل در خزش را ندیدند و نفهمیدند.

که اگر به این درک رسیده بودند می توانستند بجای هزینه کرد نجومی برای خرید سرور برای خزش اول دنبال این می رفتند که بتوانند به تکنیک ذخیره سازی و بازآوری داده های گوگل برسند.

بگذارید من برای شما وصف کنم که تفاوت از کجا تا کجاست؟

گوگل کار فنی اش را از 1997 شروع شد و سال 1998 از آن رونمایی شد،

از وب آن زمان 5000 سایت حاوی حدود 4 گیگابایت متن در یاندکس ایندکس شده بود. و موسیسن گوگل در بدو راه باید سخت افزار مورد نیاز خود را همان سال 1997 تهیه می کردند. حالا ببینیم در آن سال قیمت یک کامپیوتر قابل توجه که کارآیی فراتصور (نسبت به کامپیوترهای آنزمان)داشته باشد چند بوده است؟

فهرستی از قیمت های رایانه های شخصی از سال 1970 تا 2018

اگر به این فهرست مراجعه کنید سال 1997 رایانه مناسب، این رایانه بوده است (بدون در نظر گرفتن قیمت مونیتور)

Dell Dimension XPS H266

که 3979 دلاری قیمت آن بوده که با احتساب تورم می شود 6768 دلار یا 400 میلیون تومان

حالا این رایانه چه مشخصاتی داشت؟

مشخصات رایانه مورد نظر را که ببینیم می بینیم هارد 6.4 گیگ و حداکثر ظرفیت رم آن 128 مگابایت ( ونه گیگا)

و بهترین cpu برای آن: Intel 440FX با سرعت 440 مگاهرتز و خانواده های آن را بشناسید:

• Pentium II (Deschutes)
• Pentium II (Klamath)
• Celeron (Covington)

حتی تصور اینکه با چنین سیستم کار خزش و جمع آوری داده ها از روی وب را بشه کرد دور از ذهن است.

حال فرض کنیم گوگل تمام سرمایه اولیه اش را که 100 هزار دلار بود فقط رایانه بخرد و تو مدار قرار دهد، می شود حدود 25 رایانه(که در عمل گوگل بیشتر از 5 رایانه kخریده، و لیست آنها را درا ین لینک ببینید: سخت افزارهای گوگل در بدو تاسیس). اما گوگل در آن اوضاع و شرایط (کم بودن سرعت اتصال و خزش و محدودیت فضا برای ذخیره سازی) ظرف 3 ماه 26 میلیون صفحه را ایندکس کرد و 2 سال بعد یعنی در 1999 به عدد 50 میلیون در یک ماه رسید. و الان با ده میلیون سرور به 1000 میلیارد ایندکس در ماه رسیده است.

این یعنی نباید از روش های شناخته شده خزش استفاده کرده باشد.( مثلا می تواند پشت پرده از موتورهای دیگر داده مورد نیاز را خریده باشد)

با این قیاس، آیا قابل قبول است که پارسی جو 11 سال بعد از آغاز بکار گوگل یعنی در سال 2010 با داشتن 30 ابررایانه( که هر قدرت هر ابریارانه بیش از توان صدها رایانه Dell Dimension XPS H266 بوده ) تنها 120 میلیون صفحه را بتواند پوشش دهد؟

این یعنی خزش در موتورهای جستجو ایرانی خیلی ابتدایی و کلاسیک است و ارزش رقابتی ندارد.

منتظر ظهور (𝓞𝔍𝓞).