سال‌هاست بی‌دلیلی را فراموش کرده‌ایم...

سال‌هاست بی‌دلیلی را فراموش کرده‌ایم،

سال‌هاست همگی فیلسوف‌هایی بی‌انعطاف شده‌ایم،

و حرارت نفس کشیدن انسان‌ها را هم،

با سوال های خشک و سرد خود خفه می‌کنیم.

همه دنبال دلیل‌اند اما،

هیچکسی نمی‌آموزد

بی‌دلیل عشق ورزیدن را.

از که آموخته‌ایم که لطافتمان را کنار بگذاریم؟

به چه تاریخی از کنار هم بودن،

غمگین و نالان گشتیم؟

ما اکثرا در درون هر قاب عکسی،

یا به دروغ اخم کردیم یا الکی خندیدیم.

اما چرا بی‌دلیلی نکنیم؟

چرا بی‌دلیل شروع به قدم زدن نکنیم؟

و چرا بی‌دلیل در دل شادی‌هایمان،

بلند بلند نخندیم و قهقه نزنیم؟

بی‌دلیل بودن

خودش علت دارد،

خودش معلول است،

خودش نوعی فلسفه‌است...

طه رضوی | پاییز سال 96

منتشر شده در تاریخ 22 مرداد 1401 از وبسایت virgool.io

واضحه که یک هنرمند، نویسنده یا شاعر در ایران، راه سختی رو برای گذرون زندگی انتخاب کرده، چون شیرینی خلاقیت در هنر یا ادبیات انقدر براش زیاد بوده که سختی‌های مسیر رو به جون بخره.
اگر علاقه‌مند به قلم من هستید، باعث افتخار منه که با هم همراه بشیم و در این مسیر از من حمایت کنید.
شاید بپرسید: چجوری؟ دو تا راه واسه حمایت کردن از قلم من وجود داره، یکی اینکه با معرفی و به اشتراک گذاشتن نوشته‌ها بین دوست‌ها و آشناهاتون کمک به خوانده شدن بیشتر قلم من کنید، یکی دیگه هم حمایت مالی از طریق لینک‌های زرین‌پال که در پروفایل زیلینک خودم قرار دادم: