یادگیری زبان هندی

این متن برگرفته از سایت آموزش زبان omniglot ترجمه شده و در اختیار شما عزیزان قرار میگیرد

اصول ابتدایی ترجمه زبان هندی

برای نوشتن و تحریر، هندی­ ها از دست­خط مخصوص به خود استفاده می­کنند، که آن را دواناگاری (از ریشۀ سانسکریت) می­نامند. زبان هندی زبانی ساده برای خواندن است، زیرا همانگونه نوشته می­شود، به همان صورت هم خوانده می­شود.

این دست­خط بسیار زیبا بوده و در نگاه اول و به دیدۀ یک فرد مبتدی ممکن است غریب و نوعی زبان غیرملموس جلوه کند. ما در اینجا ایدۀ مخالف آن را اثبات می­کنیم – آنکه در ترجمه زبان حتی بسیار منطقی و در خواندن، آسان­تر از زبان انگلیسی می­باشد. تنها عدم مزیت دستخط هندی دستنویس یا رسم­الخط آنست که برخی حروفی قبل از پیش از کاراکترهای مشخصی نوشته می­شوند، اما بعد از آنان خوانده می­شوند ، و آنکه بسیاری تلفیق­ هایی از حروف تشکیل ­دهنده در این زبان وجود دارند ،که بطور مثال ، یک حرف از دو حرف دیگر ، که ما متأسفانه نمی­توانم آنان را در اینجا فهرست کنیم ، زیرا خود آنها را نمی­شناسیم!، اما برای گفتار در اینجا کفایت می­کنند. بگذارید یادگیری این زبان را از اینجا شروع کنیم.

در اینجا با برخی از حروف بیصدا شروع می­کنیم

– ‘ h , n , d , m , r , k ‘ :

ह این حرف معادل صدای “H” در زبان انگلیسی است. تلفظ آن آسان بوده، و مانند صدای H در کلمۀ Hand در زبان انگلیسی تلفظ می­شود. یک نکته در اینجا قابل ذکر است و آنکه هر حرف بیصدا در زبان هندی یک حرف صدادار A را به ارث می­برد. بنابراین اگر شما “H” دیدید، باید آن را “HA” تلفظ کنید. یک درک بهتری از این موضوع زمانی است که شما برخی حروف را در برخی مثال­ ها می­ آموزید.

न

حرف بعدی که می ­آموزیم “N” است. این حرف درست مانند “N” انگلیسی است. بنابراین، حالا شما یک گنجینه ­ای از دو حرف در اختیار دارید. حالا بیایید با هم همراه شویم ( و آن هم تنها از دو طریق ممکن) و آنها را تلفظ کنیم!

ह

در نگاه اول، این ممکن است به صورت ترکیب “HN” به نظر آید. بله حق با شماست. اما آنچنان که گفتم با هر حرف بیصدا یک صدای “a” همراه می­آید، بنابراین این ترکیب را “hana” تلفظ می­کنیم. یک دلیل دیگر در اینجا به میان می­آید. در زبان هندی امروزی، آخرین a در یک کلمه تلفظ نمی­شود، بنابراین ما باید این ترکیب را “HAN” تلفظ کنیم. در زمان­های قدیم، به عبارتی گذشته­ های دور، آخرین “a” تلفظ می­شده است. بطور مثال، نام بودا از قول یک گویندۀ هندی زبان به شکل “siddharth Gautam Buddh” تلفظ می­شده است، و نه به شکلی که در اطراف و اکناف جهان رایج بوده است: Siddharta Guatama Buddha.

नह این ترکیب البته “NAH” است.

द این حرف “D” در زبان هندی است. یک D دیگر در زبان هندی وجود دارد، که غالباً به شکل R یا صدایی بین D/R تلفظ می­شود. ما با آن بعداً بیشتر آشنا خواهیم شد.

म این همان حرف M به مانند “magnet” ، همسان با M انگلیسی است. اگر ما دو M را به یکدیگر الحاق کنیم، در آن صورت در زبان هندی به صورت کلمۀ “mom” در انگلیسی تلفظ خواهد شد: मम

र R به مانند آنچه در “roll” آمده تلفظ شده، و نیازی به هیچگونه توضیحی نیست.

क K به مانند “keen” ، و به سان حرف K انگلیسی است.

در این مرحله شما تعجب خواهید کرد که ما با حروف بیصدا و نه با حروف مصوت آغاز کرده ­ایم(خب، شما البته ممکن است متعجب هم نشده باشید…) اما ما خوشحالیم که برای افراد متعجب (و هم برای آنانی که تعجب نکرده­اند) این نکته را توضیح دهیم.

در زبان هندی دو نوع حروف صدادار دیگر وجود دارند- حروف­ صدادار منفصل و علائم صدادار .

با این مورد آخر (به عقیدۀ ما) غالباً بیشتر از حروف صدادار منفصل مواجه خواهید شد. یک قانون ساده دربارۀ محل استفادۀ دو نوع حروف صدادار وجود دارد؛ اگر شما کلمه ­ای را باید با یک حرف صدادار یا یک حرف صدادار را بعد از یک حرف صدادار دیگر بنویسید یا باید یک حرف صدادار را با علامت تودماغی (nasal mark) (که یک نقطه در آن صورت بالای حرف اضافه می­شود) بنویسید، در آنصورت باید از حروف صدادار منفصل استفاده کنید! در دیگر موارد شما باید از علائم صدادار استفاده نمایید. پس از یادگیری برخی حروف صدادار، این نکته از ذهن شما پاک خواهد شد.

در اینجا، با علائم صدادار شروع می­کنیم :

(امیدوارم به یاد داشته باشید، که هر حرف بیصدا همراه یک حرف “A” می­آید)

ा A این یک حرف صدادار “A” است- با یک خط مستقیم عمودی – که معمولاً کمی طولانی­تر تلفظ می­شود- “AA” . ( دایرۀ نقطه­ چین کوچک در سمت چپ آن به هیچ وجه نوشته نمی­شود، همچنین حرف یا کاراکتر هم محسوب نمی­گردد، این علامت تنها نشان می­دهد که این حرف نمی­تواند به تنهایی واقع شود، و سمت چپ آن حتماً باید حرف دیگری قرار گیرد. हा

ि I این یک “i” کوتاه است، و به شکل i در کلمۀ انگلیسی “hit” تلفظ می­شود. مهم­ترین نکته دربارۀ آن که شما باید حتماً بدانید، که آن قبل از یک حرف بیصدا می­آید، و بعد از آن خوانده می­شود! हि

ी I این نسخۀ طویل­تر “i” ( ee) است، و به صورت ee در کلمۀ “see” تلفظ می­شود و بعد از حرف بیصدا می­آید. ही

ो O به مانند O در کلمۀ “domain”. البته نه یکسان با حرف معمول انگلیسی O که شبیه “ou” تلفظ می­شود. हो

ौ AU AU (آنچه که در واقع “O” است، اما متفاوت از O (آنچه در بالا ذکر شد) هجی می­شود . شبیه O تلفظ می­شود، اما اندکی از یک صدای بسته و اندکی طولانی­تر از آن. हौ

ु U شبیه U ولی کمی طولانی­تر به مانند “coooool” . हु

ू U شبیه U کوتاه به مانند “look” हू

े E این E به مانند کلمۀ انگلیسی “hElm” تلفظ می­شود. हे

ै AI این نیز یک E است. این نیز به شکل ارتباط E به روشی مشابه از AU به O تلفظ می­شود. है

قبل از آنکه بحث را ادامه دهیم، نکتۀ مهمی وجود دارد. یک نقطه در بالای یک حرف تلفظ آن را تودماغی می­کند. بگذارید نگاهی به نقطه (dot) بیاندازیم :

ं این علامت (یک نقطه) بر روی یک حرف قرار می­گیرد تا تلفظ آن را تودماغی سازد. بگذارید نگاهی به آن نقطه­ بیاندازیم: این علامت (یک نقطه) بر روی یک حرف (یک صوت –n یا –ng ایجاد می­کند). برای مثال اگر ما بر روی NO یک نقطه بگذاریم ، آن را “No~” (non) تلفظ خواهیم کرد- دقیقاً همان کلمۀ معادل no”” در زبان فرانسه. नो ← नों ( no ← no~). در این درس­ها، من برای حرف­های تودماغی بصورت ~ یادآور می­شوم. آنهایی که واجد علائم صدادار هستند، اما ما عجله­ای برای یادگیری دیگر صدادارها – انواع منفصل – نداریم. در ابتدا، ما برخی کلمات را با استفاده از حروفی که آنها را تا به حال آموخته­ایم استفاده می­کنیم:

हिंदी – حال بالاخره ! ما می­توانیم “هندی” بنویسیم. حال نگاه نزدیک­تری را دنبال می­کنیم. ابتدا با کلماتی آشنا می­شویم که با “i” شروع می­شوند، اما از آنجا که این I کوتاه است، پس از حرف بعدی، یا به تعبیری پس از مصوت بعدی خوانده می­شود. بناببراین دانستن آنکه ما باید حرف بعدی را مدّ نظر داشته باشیم، این همان “H” است. تا بحال ما “HI” داریم، سپس نقطه را خواهیم داشت، که به شما گفتم باید آنرا تودماغی تلفظ کنید، بنابراین “hi~” (hin). دو حرف بعدی: D و “i” طولانی، ما می­توانیم کل کلمه را بخوانیم : “HINDI” … (واقعاً “hi-di” ، به تعبیری ‘i’ تودماغی، اما در میان کلمات من از این علامت (~) برای حضور تلفظ تودماغی، استفاده نمی­کنم بلکه از N هموار استفاده می­کنم).

है – “hai” به معنای “هست”.

हैं – “hai~” (hain) ، به معنای ‘هستند’.

मैं – با تلفظ “mai~” = I

من فکر می­کنم که این روش کاملاً آسان است. زیبایی دستخط دواناگاری تنها در اشکال حروف آن نیست، بلکه در تلفظ سادۀ آنست.

در مرحلۀ نوبت به اشکال منفصل حروف صدادار می­رسد:

ابتدا، کلامی دربارۀ آنها. آنها بعد از یک حرف صدادار یا در ابتدای یک کلمه ، که با حرف صدادار شروع می­شود، بکار می­روند. آنها کاملاً تلفظی یکسان به عنوان پسرخاله­های آنان را دارا می­باشند.علائم حروف صدادار :

अ A این همان صدایی است، که معادل “a به ارث برده شده” می­باشد، من دربارۀ آن قبلاً توضیح داده­ام- که اگر حرف صدادار دیگری وجود نداشته باشد، بعد از هر حرف بیصدا می­آید.

आ AA معادل ा – آن را به همین روش تلفظ کنید.

इ I مشابه علامت حرف صدادار i کوتاه.

ई I مشابه علامت صدادار i طولانی.

ओ O مشابه علامت صدادار O.

औ AU مشابه علامت صدادارِ AU

ऊ U مشابه علامت صدادار U طولانی

उ U مشابه علامت صدادار U کوتاه

ए E مشابه علامت صدادار E

ऐ AI مشابه علامت صدادار AI

همانگونه که گفتم، این صداها دقیقاً به روشی یکسان با علائم صدادار تلفظ می­شوند، که در اینجا نیازی به توضیح بیشتر ندارد. من در اینجا تنها به آوردن مثال­هایی ساده کفایت می­کنم:

एक – “ek”= یک

उन्नीस – “unnis” = نوزده

आप – “aap” = شما

उनका – “unka” = مال آنها

अब – “ab” = اکنون

आंख – “aankh” = چشم

अच्छ – “accha”= خوب

और – “aur” = و

भाई – “bhai” = برادر

نگران کلماتی که نمی­شناسید نباشید. ما آنها را در حداقل زمان یاد خواهیم گرفت. نکتۀ مهم­تر آنکه شما باید حروف صدادار منفصل را ببینید و تشخیص دهید.