ناباروری: پرونده فناوری در اکونومیست 2023

در اکونومیست این هفته، فصلنامه فناوری به طور کامل به پزشکی تولید مثل اختصاص دارد. دو روزنامه نگار حرفه ای کاترین براهیک و ساشا نائوتا بتحقیقات گسترده ای را در این باره انجام داده اند. گزارش آنها بدون شک جامع ترین تحقیق از دید خبرنگاری نسبت به چشم انداز فعلی IVF است.

سعی می کنم این پرونده فناوری رو براتون این جا پوشش بدم

Making babymaking better

پس از اینکه لوئیز براون در ژوئیه 1978 در منچستر به دنیا آمد، همسایگان والدینش از دیدن اینکه اولین "نوزاد لوله آزمایش (test-tube baby) جهان "عادی" بود شگفت زده شدند: دو چشم، ده انگشت، ده انگشت پا.

45 سال پس از تولد براون، لقاح آزمایشگاهی به درمان اصلی ناباروری در سراسر جهان تبدیل شده است. حداقل 12 میلیون نفر به این روش باردار شده اند. نوزادان IVF همانند نوزادان دیگر به همان اندازه سالم هستند. با این حال برای والدینشان که اکثر آنها ماه ها یا سال ها با ناباروری دست و پنجه نرم می کنند، این امر شبیه معجزه است.

در دنیایی که از هر شش زوج یک زوج از ناباروری رنج می برد، چنین موفقیت هایی باید هم جشن گرفته شود. متاسفانه با وجود پیشرفت های فراوان اما کمتر در مورد مشکلات IVF بحث شده است. اکثر دوره های درمانی با شکست مواجه می شوند و درصدموفقیت درمان هم چنان پایین است. این موفقیت ناپایدار زوج‌ها را در معرض چرخه‌های دلسردی قرار می‌دهد و به صنعت باروری انگیزه‌ای برای فروش امیدهای کاذب می‌دهد. مانع موجود، عدم پیشرفت در درک مکانیسم های اساسی تعیین کننده باروری است. با این حال، علم در حال پیشرفت است و نویدهای بیشتری را برای نسل های بعدی والدین ایجاد می کند.

با گذشت سالها روش های درمانی مبتنی بر IVF در ایجاد نوزادان بهبود چشمگیری داشته و برای زنانی که بار عمده این درمان را تحمل می کنند، ایمن تر شده است. نرخ زایمان دوقلو و سه قلو به شدت کاهش یافته است و تعداد بارداری های پرخطر کاهش یافته است. درمان های هورمونی ایمن تر شده اند. همراه با انجماد تخمک و اسپرم، اهدا و رحم جایگزین، IVF به بسیاری از افراد، از جمله زوج‌های همجنس و تک قلوها، راهی برای پدر و مادر شدن داده است.

با این حال، این روند همچنان طاقت فرسا و پرهزینه است. از نظر جسمی برای زنان دردناک است و از نظر عاطفی برای هر دو جنس خسته کننده است. برای بسیاری، درمان باروری یک فرایند غیرقابل قبول است. به عنوان مثال، در آمریکا، یک چرخه می تواند 20000 دلار هزینه داشته باشد. تا سال 2021 قانون فرانسه IVF را فقط برای زوج‌های دگرجنس‌گرا مجاز می‌دانست. در بسیاری از کشورها، از جمله چین، انجماد تخمک ممنوع می باشد.

770000 نوزاد IVF متولد شده در سال 2018 به حدود 3 سیکل نیاز داشتند. بسیاری از زنان برای درمان گاهی اوقات از یک کلینیک به کلینیک دیگر می روند. در آمریکا و بریتانیا که دارای فناوری های بالایی هستند تقریباً نیمی از این افراد با یک نوزاد در آغوش به خانه می روند، حتی پس از چندین سال و حتی پس از هشت دوره درمان.

صنعت باروری چیزی که می فروشد امید است. در این صنعت فناوری به مشتریانی که از بارداری ناامید هستند فروخته می شود. هنگامی که یک چرخه با شکست مواجه می شود، بسیاری از کلینیک ها توصیه ها و روش ها را تغییر نمی دهند بلکه فقط کمی آن را تغییر می دهند انگار شبیه افزودن یک افزونه جدید به وب سایت است که به وضوح شانس موفقیت را افزایش نمی دهند و حتی ممکن است آنها را کاهش دهند. این کلینیک ها می توانند صدها تا هزاران دلار برای درمان دریافت کنند.

اگرچه تولید مثل یکی از اساسی‌ترین جنبه‌های زیست‌شناسی انسان است،اما هم چنان دانشمندان درک ضعیفی از چگونگی شکل‌گیری یک زندگی جدید دارند. موارد ضروری واضح است: یک اسپرم و یک تخمک باید با هم ملاقات کنند. اما بسیاری از زیربناهای سلولی، مولکولی و ژنتیکی بچه‌سازی همچنان یک راز باقی مانده است.

اطلاعات کمی در مورد چگونگی تنظیم تخمک های یک زن قبل از تولد او وجود دارد. یا اینکه چرا تعداد و کیفیت آنها تا یائسگی محو می شود، که در بین پستانداران تنها در انسان و پنج گونه نهنگ شناخته شده است. پیچیدگی نحوه لانه گزینی جنین در رحم و اتصال به منبع خون نیز مرموز است.

ناباروری اغلب به عنوان «سلامت زنان» طبقه‌بندی می‌شود، اما عوامل مردانه حداقل نقشی در تقریباً نیمی از زوج‌های نابارور ایفا می‌کنند – هرچند اغلب مشخص نیست که چگونه !.

در مقابل همه این مشکلات، IVF به طرز تاسف باری ناکافی به نظر می آید. در واقع IVF به عنوان راه حلی برای لوله های فالوپ مسدود شده که مانع از بارداری مادر خانم براون می شد، ابداع شد. اما امروزه، زمانی که زوج‌های بیشتری برای بچه‌دار شدن تلاش می‌کنند، کاهش ذخایر تخمک زنان به احتمال زیاد مشکل اصلی است. در اینجا، IVF با جمع‌آوری تخمک‌های بیشتر و به حداکثر رساندن احتمال بارور شدن زنان فرصت بیشتری به آن ها می دهد.

محققان در ژاپن و آمریکا از سلول‌های بنیادی که توانایی تبدیل شدن به هر یک از بافت‌های تخصصی بدن را دارند، برای تولید تخمک از پوست و سلول‌های خونی استفاده می‌کنند، فرآیندی که گامتوژنز در شرایط آزمایشگاهی (IVG) نامیده می‌شود. در ژاپن توله‌های موش سالم از سلول‌هایی ساخته شده‌اند که از نوک دم مادرشان سرچشمه می‌گیرد. در اوایل سال 2023، محققان اعلام کردند که موش‌هایی را به دنیا آورده‌اند که دارای دو پدر ژنتیکی بودند. یکی از آنها اسپرم داشت و دیگری پوست که ابتدا به سلول های بنیادی و سپس به تخمک تبدیل شد.

برخی از تیم ها در تلاش هستند تا این تکنیک ها را برای انسان ها اعمال کنند. این تحقیقات بینش جدیدی در مورد چگونگی ساخت اسپرم و تخمک ارائه می دهد. گامتوژنز در شرایط آزمایشگاهی (IVG)به این معنی است که ممکن است محققان دیگر نیازی به مطالعات خود بر روی تخمک‌های اهدایی، اسپرم و جنین‌های اهدایی نداشته باشند، که اغلب به طور سخاوتمندانه توسط بیماران IVF ارائه می‌شود. تیم‌های دیگر از سلول‌های بنیادی برای ساخت مدل‌های جنینی (معروف به «embryoids») استفاده می‌کنند. این مدل های جنینی هرگز داخل رحم را نخواهند دید، اما می توانند به نشان دادن آنچه برای جنین های واقعی می افتد کمک کنند.

همه این موارد که در بالا گفته شد زمان می برد - به همین دلیل است که IVF همچنان مهم است و چرا به سرمایه گذاری و تنظیم نیاز دارد. درک بهتر باروری باید به افزایش میزان موفقیت IVF کمک کند و هزینه های عاطفی و مالی آن را کاهش دهد.

درمان‌های جدید می‌توانند در نهایت بزرگ‌ترین تحول را در فناوری باروری از زمان تولد خانم براون ایجاد نمایند. نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد که در بسیاری از کشورها، مردم کمتر از آنچه که می‌خواهند، بچه دارند، تا حدی به این دلیل که بچه‌داری را به آینده موکول می‌کنند. در جایی که انقلاب جنسی در دهه‌های 1960 و 1970 به زنان این امکان را داد که در صورت عدم تمایل، بچه دار نشوند، فناوری نوظهور می‌تواند انقلاب جدیدی را آغاز کند و زنان - و مردان - را برای داشتن بچه‌هایی که می‌خواهند، در زمانی که می‌خواهند، توانمند کند.

این مقاله در بخش رهبران نسخه چاپی تحت عنوان "بهتر کردن بچه‌سازی" منتشر شده است.

منبع

https://www.economist.com/leaders/2023/07/20/making-babymaking-better