علاقهمند به بازاریابی، محتوا، ارتباطات، خلاقیت و پیچیدگیها، که سعی می‌کنم نتیجۀ کنجکاویها و موشکافیهام از مفاهیم پیچیدۀ زندگی کاری و شخصی‌م رو با بیانی ساده و متفاوت روایت کنم..
👣 تجربۀ قدم‌زنی در خیابون ولیعصر از میدون تجریش تا میدون راه‌آهن
چند وقت پیش توی صفحۀ توییترم بودم و داشتم تایم‌لاین توییتر رو بالا پایین می‌کردم که یهو توییت محسن نظرم رو به خودش جلب کرد. در ادامه می‌گم دقیقاً چه چیزی توجهم رو جلب کرد، اما قبلش یه توضیحی دربارۀ توییتش بدم. توییت محسن دربارۀ پیاده‌روی از میدون راه‌آهن به‌سمت میدون تجریش بود. از اونجایی که به‌خاطر فیلتربودن توییتر نمی‌شه از قابلیت Embed توییت استفاده کرد، یعنی مستقیم بیارمش وسط همین نوشته تا نمایشش بده، یه اسکرین‌شات از توییتش رو این زیر می‌ذارم.
من علاقۀ زیاده به پیاده‌روی دارم، به خاطر همین تا توییتش رو دیدم یهو یه فکری به سرم زد که این بهونۀ خوبیه بخوام تجربۀ محسن رو تجربه کنم. با بی‌محلی به chatGPT و طبق معمول با حفظ پایبندی به گوگل شروع به جست‌وجو کردم که ببینم برای پیاده‌روی از میدون تجریش تا میدون راه‌آهن باید چی‌کار کنم. احتمالاً می‌تونید حدس بزنید به هیچ نتیجۀ خاصی نرسیدم!
همین که به نتیجۀ خاصی نرسیدم بهونه‌ای شد که بخوام علاقه‌م یعنی پیاده‌روی رو با تخصصم یعنی نوشتن ترکیب کنم. یعنی چی‌کار کنم؟ رفتم سراغ خود محسن و بقیه دوستام که این مسیر رو پیاده‌روی کردن. شروع کردم به جمع‌آوری اطلاعات. تجربه‌های اون‌ها رو جمع کردم و با تجربه‌های خودم ادغامش کردم و این مطلب رو نوشتم.
توی این نوشته سعی کردم انگیزۀ شخصی‌م از انجام‌دادن این کار و نکاتی رو که قبل، حین و بعد از قدم‌زنی از میدون تجریش به‌سمت میدون راه‌آهن لازمه بهشون توجه کنیم، بنویسم تا کسایی که به پیاده‌روی علاقه‌مندن و می‌خوان این مسیر رو قدم بزنن بتونن از این راهنمای عملی استفاده کنن و از پیاده‌روی در این مسیر لذت ببرن.
همچنین لازمه بگم مسیری که من برای شروع پیاده‌روی انتخاب کردم از میدون تجریش به میدون راه‌آهن بوده و این تجربه‌ها یه مقدار با توجه به این مسیر نوشته شده، ولی خب خیلی بعید می‌دونم که بین پیاده‌روی از میدون راه‌آهن تا میدون تجریش تفاوت خاصی وجود داشته باشه بیشتر تفاوت سطح شیب هست.
اگه خوندن نوشته باعث شد انگیزه بگیرید که این مسیر رو پیاده‌روی کنید، خوش‌حال میشم تجربه‌تون رو در قالب نوشته توی ویرگول یا شبکه‌های اجتماعی منتشر کنید و منشنم کنید یا زیر همین پست لینکش رو بذارید که منم تجربه‌تون رو بخونم.
۶ انگیزۀ شخصی برای پیاده‌روی از میدون تجریش تا میدون راه‌آهن
درسته که اون توییت باعث شد برم سراغ این پیاده‌روی اما خب همون یه توییت دلیل خوبی برای انجام این کار نبود و نیست. واسه همین تصمیم گرفتم که نتایج بررسی‌ها و انگیزه‌های خودم از انجام این پیاده‌روی رو در قالب ۶ دلیل باهاتون به اشتراک بذارم تا هم شما از دلایل و انگیزه‌های من آگاه بشید، شاید شما هم دلیل و انگیزه‌ای داشتید که توی قسمت کامنت‌ها مطرح کردید و سری بعدی که خواستم این مسیر رو طی کنم، دلیل شما می‌تونه دلیل انگیزۀ من هم بشه.
- مسیری چهارفصل: به‌خاطر وجود درخت‌های کهن‌سال و قدبلند، این مسیر در هر چهار فصل زیباست و پیاده‌روی توی هر فصل حس‌وحال خاص خودش رو داره. بهار درخت‌ها سبز می‌شن. تابستون درخت‌های سربه‌فلک‌کشیده آمادۀ خزون می‌شن. پاییز هم برگ درخت‌ها پیاده‌رو رو فرش می‌کنن و زمستون هم دونه‌های برفی که روی درخت‌ها نشسته خیابون ولیعصر رو سفیدپوش می‌کنه. ❄️
- بهانۀ دور هم جمع‌شدن: از اونجایی که دور هم جمع‌شدن توی تهران کار تقریباً سخت و دشواریه، پیاده‌روی این مسیر بهونۀ خیلی خوبیه که چند ساعت با دوستامون کنار هم باشیم. اتفاقاً جالبه که بدونید اواخر اسفند هر سال اکیپ‌های مختلف به بهانۀ عید نوروز و لباس نو پوشیدن طبیعت دور هم جمع می‌شن و این مسیر رو با هم پشت سر می‌ذارن. این مسیر رو تنهایی هم میشه رفت ولی خب تموم لذتش به جماعته اصلاً!
یه نکتۀ خیلی مهم رو هم خوبه که بگم. اگر دوستی دارید که دچار معلولیته می‌تونید توی این مسیر باهاش پیاده‌روی کنید چون مسیر برای ویلچر مناسب‌سازی شده. فقط تنها جایی که شاید یه مقدار براتون دردسرساز بشه دم چهارراه ولیعصره که دور تا دور خیابون بسته است و برای عبور ازش باید به زیرگذر مراجعه کنیم. - مناسب برای عکاسی: توی طول مسیر پله‌ها، مناظر و صحنه‌های قشنگی وجود داره که خوراک عکاسیه، اگه دوست عکاس داشتید که بُرد کردید، اگرم نداشتید حداقل یه موبایل با دوربین باکیفیت همراه خودتون داشته باشید که چند تا عکس یادگاری بگیرید.
- خیابونی با اصالت و قلب تپنده: از اونجایی که خیابون ولیعصر از میدون تجریش یعنی منطقۀ یک تهران شروع میشه و تا رسیدن به میدون راه‌آهن یعنی منطقۀ ۱۶ از مناطق دیگه مثل ۳، ۶ و ۱۱ عبور می‌کنه توی این مسیر خیلی از خیابون‌های اصلی شهر رو میشه دید مثل فرشته، میرداماد، بهشتی، مطهری، طالقانی، انقلاب، جمهوری، قزوین و مولوی. ❤️
همچنین این مسیر از تجریش تا سر باغ فردوس یه سربالایی ریز داره. بعد دیگه تا میدون ونک سرپایینی تندی داره و بعد از اون تا میدون راه‌آهن دیگه مسیر سرپایینی ملایمه. چهارراه ولیعصر قلب تپندۀ بزرگ‌ترین خیابون ایران و خاورمیانه است. وقتی به اینجا رسیدیم می‌تونیم با قلب خیابون هم عکس یادگاری بگیریم. - مسیر جذاب اما کمتر شناخته‌شده: امکان نداره شما توی شبکه‌های اجتماعی باشید و این قدرت رسانه دربارۀ میدون شهرداری رشت و چایی و کباب، هرمز و خاک رنگی‌ش و... رو ندیده باشید! اما خب هنوز نتونستم دلیلش رو بفهمم که چرا این مسیر پیاده‌روی جذاب چندان رسانه‌ای نشده و آدم‌های زیادی سراغش نرفتن.
واقعیت به این ۲ دلیل که اول بلاگرها و کسایی که تأثیرگذارن روی اون مانور ندادن و دومی‌ش هم اینکه چون این مسیر سربالایی و سرپایینی به حساب میاد خیلی برای پیاده‌روی استاندارد نیست، اما به‌نظرم این دو تا دلیلی که پیدا کردم خیلی دلایل خوب و قانع‌کننده‌ای حداقل برای خود من نیستن. واقعاً این کم‌کاری ما تهرانی‌هاست که آدم‌ها رو اقصانقاط ایران نمی‌تونیم بیاریم که این مسیر رو پیاده قدم بزنن! پس تهرانی بپا خیز... - تفاوت فرهنگی: از اونجایی که این مسیر از بالای شهر تهران شروع میشه و آروم‌آروم به‌سمت پایین شهر تهران می‌رسه، این تفاوت‌های فرهنگی و بافتی که در طول مسیر توی تیپ و قیافه آدم‌ها، مغازه‌دارها، معماری و... میشه دید خیلی جذابیت داره.
خیابون ولیعصر؛ طولانی‌ترین خیابون ایران و خاورمیانه!
حالا که انگیزه‌های من از این پیاده‌روی رو خوندید وقتشه بدونیم این خیابون ولیعصری که می‌خواهیم بنوردیمش دقیقاً چه تاریخچه و چه ویژگی‌هایی داره. چون این خیابون یکی از شریان‌های اصلی شهر تهران به حساب میاد تاریخچۀ مفصلی داره که با جست‌وجو می‌تونید مطالب جالبی درباره‌ش بخونید. البته منم در ادامه سعی کردم اطلاعات جذابی دربارۀ پیاده‌روی توی این مسیر رو بهتون ارائه بدم، اما برای اطلاعات بیشتر می‌تونید جست‌وجو کنید.
کمتر کسی رو پیدا میکنید که تهران زندگی کنه و با خیابون ولیعصر خاطره نداشته باشه، یا کمتر کسی رو پیدا میکنید که تهران ساکن نباشه و حداقل اسم این خیابون به گوشش نخورده باشه. خیابونی طولانی با بیش از ۱۸هزار درخت چنار قد کشیده تا خورشید که خیلی از مراکز خرید بزرگ، پارک‌های عمومی، رستوران‌ها، موزه‌ها، مراکز فرهنگی و دفاتر ملی و بین‌المللی و... توی این خیابون قرار دارن.
خیابون ولیعصر (Valiasr) بلندترین خیابون درخت‌کاری‌شدۀ تهران و بلندترین خیابون خاورمیانه با درازای ۱۸ کیلومتره که از میدون راه‌آهن در میانۀ جنوبی تهران آغاز شده و به میدون تجریش توی منطقۀ شمیران در شمال تهران می‌رسه. اختلاف ارتفاعاین خیابون از میدون تجریش تا میدون راه‌آهن ۴۹۴.۱۷ متر و مسافت دقیقش ۱۷ کیلومتره.
البته در خصوص این ۱۷ کیلومتر بحث زیاده در واقع اگه ما بخواهیم مستقیم از خود میدون تجریش راه بیفتیم و به میدون راه‌آهن برسیم احتمالاً همین ۱۷ کیلومتر و ۷۰۰متری که تخمین زدن میشه اما اگه این وسط‌ها بخواهیم وایسیم و ۴ تا دونه عکس بگیریم، از یه سوپرمارکت خرید کنیم و دست‌وصورتی بشوریم این عدد تا حدود ۲۰ کیلومتر هم پیشروی می‌کنه.
همچنین اگه فرض کنیم که این خیابون همون ۱۸ کیلومتر معروفی هست که می‌گن بخواهیم با ماشین پیمایش کنیم و اگه یک روزی هیچ ترافیکی در کار نباشه و این مسیر رو طی کنیم با میانگین سرعت ۶۰ کیلومتر بر ساعت حدود ۱۸ دقیقه طول می‌کشه.
باز دوباره اگه فرض کنیم که بخواهیم همین خیابون ۱۸ کیلومتر رو پیاده پیمایش کنیم و شاخص‌های دیگه مثل توان جسمی، سربالایی و سرپایینی، شرایط جوی و... رو نادیده بگیریم، با میانگین سرعت ۵ کیلومتر بر ساعت حدود ۴ ساعت طول می‌کشه.
نکتۀ خیلی مهم: گفتم ۴ ساعت ولی این در صورتیه که هیچ احدالناسی توی پیاده‌رو نباشه و مستقیم بخواهیم به‌سمت میدون راه‌آهن قدم برداریم. برای همین وقتی توی پیاده‌رو دست‌فروش هست، بازارچه‌های فصلی و نوروزی، رفت‌وآمد عابرهای پیاده، موتورها و... و مثل من خیلی عکس نگیرید و خیلی هم تو راه برای استراحت نایستید، توی بهترین و سرعتی‌ترین حالت میشه ۵ ساعت. خلاصه گول این ۴ ساعت‌ها رو نخوردید! اگه با خیال راحت بخواهید قدم بزنید که شیرین میشه ۶ ساعت!
خب‌خب دیگه وقتشه که بریم سراغ فعالیت و کارهایی که برای ولیعصرنوردی نیاز داریم تا بتونیم تجربۀ خوبی از این پیاده‌روی داشته باشیم. برای همین در ادامه این فعالیت‌ها رو در ۳ دستۀ اصلی یعنی قبل، حین و بعد از ولیعصرنوردی دسته‌بندی کردم که می‌تونید بخونید و بهشون دسترسی داشته باشید. اگه موردی بود که فکر می‌کردید خوبه به این متن اضافه بشه، توی قسمت کامنت‌ها بهم بگید که بهش اضافه کنم.
۴ نکتۀ قبل از شروع پیاده‌روی ولیعصر
خب قبل از اینکه بریم به یکی از میدون‌های مدنظر برسیم و بخوایم پیاده‌روی‌مون رو به‌سمت میدون تجریش یا راه‌آهن شروع کنیم، خوبه که بدونیم قبلش باید به این ۴ تا نکته توجه کنیم.
۱) آمادگی جسمانی
مهم‌ترین نکته‌ای که توی کل مسیر پیاده‌روی کمک‌تون می‌کنه آمادگی جسمانیه که باید یه حداقلی باشه. به‌طور کلی باید بگم پیاده‌روی این مسیر خیلی خسته‌کننده و عجیب‌غریب نیست؛ ولی واسه کسی که حداقل تحرک روزانه رو نداره احتمالاً مسیر سخت و اذیت‌کننده‌ای باشه.
خلاصه پیشنهاد می‌کنم قبل از اینکه وارد این ماراتن ۱۸کیلومتری بشید، چند هفته قبل چند کیلومتری پیاده‌روی کنید که بدن‌تون آماده بشه. مثلاً میشه با پیاده‌روی روزانه ۳ کیلومتر شروع کرد و هر روز ۳ کیلومتر بیشترش کرد تا بدن‌مون آماده بشه و بعد بریم سراغ فتح خیابون ولیعصر.
مثلاً خود من با توجه به سبک زندگی‌م خیلی سخت زمان خالی گیر میارم که بتونم ورزش و تمرین کنم، برای همین صبح‌ها برای رفتن به محل کار ۳۰ تا ۶۰ دقیقه زودتر از خونه میام بیرون و به‌جای اینکه از جلوی در مثلاً بخوام درخواست تاکسی آنلاین کنم یا سوار وسایل نقلیه و حمل‌ونقل عمومی بشم، چند کیلومتری رو پیاده می‌رم. یا مثلاً وقتی می‌خوام برم به یه مقصدی، دقیقاً همون مقصد رو انتخاب نمی‌کنم، بلکه دو تا چهار راه بالاتر یا پایین‌تر انتخاب می‌کنم و از اون نقطه تا مقصد مدنظر رو پیاده می‌رم. این‌طوری روزانه چند کیلومتری رو پیاده‌روی می‌کنم.
۲) خواب و خوراک کافی و مقوی
واسه شروع این پیاده‌روی خوبه که شب قبلش زود خوابیده باشیم که بدن‌مون کامل خستگی‌ش در رفته باشه و با کم‌خوابی و بداخلاقی نریم سراغ پیاده‌روی این مسیر قشنگ. خوراک کافی هم که مشخصه واسه چیه دیگه اینکه صبح تا بریم به صبحونه برسیم جون داشته باشیم و بدن‌مون آماده باشه.
۳) انتخاب مسیر
مسیری رو که می‌خواهیم پیاده‌روی کنیم از قبل باید نهایی کنیم؛ یعنی قراره از میدون تجریش بریم به‌سمت میدون راه‌آهن یا برعکس چون مثلاً این مسیر چون سرپایینی داره خب طبیعتاً راحت‌تره و برعکسش یعنی از میدون راه‌آهن به‌سمت میدون تجریش خب چون سربالاییه سخت‌تر میشه.
بعضاً دیده شده که این مسیر رو توی یه روز به‌صورت رفت و برگشتی هم پیمایش‌کردن که خود این هم انتخاب جذابیه. ولی خب نیازمند اینه که آمادگی جسمانی خیلی خوبی داشته باشیم چون دو تا ۱۸ کیلومتر میشه تقریباً ۴۰ کیلومتر.
از طرف دیگه اینکه مسیر دسترسی به محل شروع رو با توجه به محل سکونت‌تون باید انتخاب کنید و قبلش بررسی کنید که چطوری می‌خواهید به مقصد برسید. مثلاً چون من سمت درکه زندگی می‌کنم و قرارمون این بود که از میدون تجریش شروع به پیاده‌روی کنیم، نحوۀ دسترسی به میدون تجریش و زمانش رو بررسی کردم که یه موقع جلو دوستام بدقول نشم.
۴) لوازم موردنیاز
برای پیاده‌روی توی طولانی‌ترین خیابون خاورمیانه نیازه که از شب قبلش لوازم موردنیازمون رو آماده کنیم که شامل ۴ بخش اصلی میشه.
- پوشاک: یه کوله‌پشتی خیلی سبک و معمولی واسه گذاشتن وسایل‌مون داخلش که لازمه و اصلاً بحثی روش نیست. برای لباس با توجه به فصل میشه لباس موردنظر رو برداشت ولی به‌طور کلی لباس سبک و ورزشی معمولی داشته باشیم کفایت می‌کنه. ترجیحاً اگه لباس رنگ جیغ بپوشیم بهتره چون اگه بخواهیم عکاسی کنیم تو عکس خیلی خوشگل میشه. در کنار لباس میشه از کلاه، عینک دودی، کفش راحتی هم استفاده کرد.
- بهداشتی: داخل کوله‌پشتی که با خودمون آوردیم یه سری لوازم بهداشتی میشه گذاشت که توی مسیر شاید استفاده‌مون بشه وسایلی مثل کرم ضدآفتاب، دستمال کاغذی، دستمال مرطوب، پماد عرق‌سوزو چسب زخم.
- لوازم الکترونیکی: از اونجایی که داریم در عصر تکنولوژی زندگی می‌کنیم، لوازم الکترونیکی موردنیازمون رو می‌تونیم با خودمون برداریم که چون من فقط موبایل و ایرپاد داشتم، شارژرو پاوربانک برای این دو تا برداشتم. و دیگه خیلی هم کوله رو سنگین نکردم که تو ادامۀ راه نفسم رو ببره.
- خوراکی: در کنار این تجهیزات و لوازمی که گفتم می‌تونیم برداریم خوبه که یه مقدار خوراکی هم همراه خودمون داشته باشیم. خوراکی‌ها می‌تونن مثل آب معدنی، خوراکی‌های قندی ، نمکی و انرژی‌زا مثل خرما، شکلات، کشک خشک، چوب شور، قهوه و نوشابه‌های انرژی‌زا و... باشه.
البته باید به این موضوع هم توجه داشت که در طول مسیر کلی سوپرمارکت هست و باز میشه از اون‌ها هم خرید کرد ولی خب اگه بخواهیم خودمون هم می‌تونیم با خودمون وسایل رو ببریم. نکتۀ مهم اینه که نباید خیلی کوله رو سنگین کنیم.
۱۲+۱ نکتۀ پیاده‌روی در خیابون ولیعصر
حالا که فهمیدیم قبل از شروع این پیاده‌روی باید چی‌کار کنیم، می‌ریم سراغ نکاتی که باید حین پیاده‌روی رعایت کنیم. در ادامه به ۱۳ تا از مهم‌ترین‌هاش اشاره خواهم کرد.
۱) روز پیاده‌روی
روزی که برای این پیاده‌روی انتخاب می‌کنیم ترجیحاً یه روز آخر هفته یا روزی باشه که فرداش تعطیله. بهتره فرداش رو راحت استراحت کنیم، چون خسته می‌شیم. همچنین بهتره یه روزی رو انتخاب کنیم که تهران کمتر آلوده باشه. این‌طوری کمتر اذیت می‌شیم. با خودمون ماسک هم داشته باشیم که وقتی به مناطق آلوده رفتیم، حتماً ازش استفاده کنیم.
☔️ همچنین قبل از تعیین روز پیاده‌روی، خوبه که وضعیت هوا رو چک کنیم که اگه بارونی بود، یه چتر یا پانچو با خودمون همراه داشته باشیم.
۲) ساعت شروع پیاده‌روی ⏰
ساعت شروع حرکت که کاملاً به میزان سحرخیزبودن و نبودن خودمون بستگی داره. ولی خب پیشنهاد من اینه که نور طبیعی خورشید رو برای عکاسی و هم دیدن مناظر و لذت‌بردن ازشون از دست ندیم. میشه قرار رو رأس ساعت ۸ میدون تجریش گذاشت که تا وقتی بقیه جمع می‌شن و صبحونه می‌زنیم، دیگه ساعت ۹ به‌سمت میدون راه‌آهن حرکت کنیم.
جا داره همین جا یواشکی در گوش‌تون بگم که از میدون تجریش تا پارکینگ فرصت خیلی خوبیه که با احتیاط خیلی زیاد بتونید وسط خیابون روی جدول‌ها راه برید و توی اون فضا وسط کلی درخت و هوای مطبوع باشید و لذت ببرید.
۳) نحوۀ دسترسی به مبدأ
برای دسترسی به میدون تجریش میشه هم با ماشین شخصی اقدام کرد که پیشنهاد می‌کنم به‌خاطر نبود جای پارک درست‌حسابی این کار رو نکنیم، مخصوصاً که اگه برسیم به مقصد یعنی میدون راه‌آهن و بخواهیم از اونجا مستقیم بریم سمت خونه دیگه نیازی نباشه تا میدون تجریش دوباره برگردیم که ماشین‌مون رو برداریم. برای همین پیشنهاد می‌کنم با وسایل نقلیۀ عمومی مثل اتوبوس‌های بی‌آرتی، مترو و تاکسی، خودمون رو به میدون برسونیم.
۴) صبحونه
برای صبحونه هم میشه تو خونه صبحونه خورد، هم وسط راه تا می‌رسیم به میدون چیزی تهیه کنیم و بخوریم، اما خب پیشنهاد من اینه برای ارتباط بیشتر با بدنۀ اجتماع و مردم همون دور میدون تجریش یا اصلاً تو خود بازار تجریش به سفره‌خونه‌ها یا طباخی‌هایی که هست بریم و همون‌جا صبحونه بزنیم و دور هم کیف کنیم.
۵) ناهار
برای ناهار هم بستگی داره که کی صبحونه خوردیم و چقدر زود گرسنه می‌شیم یا چقدر کالری می‌سوزونیم. برای اینکه کجا ناهار بخوریم هم واقعاً پیشنهاد خاصی ندارم چون خیلی مشخص نیست چه ساعتی به کجا برسیم، ولی می‌تونم این نوید رو بهتون بدم که امکان نداره توی خیابون ولیعصر باشیم و گرسنه بمونیم و قطعاً یه جایی رو پیدا می‌کنیم که بتونیم ناهار رو بزنیم بر بدن. فقط ترجیحاً ناهار سنگین نزنیم و ناهار مقوی بزنیم که برای ادامۀ مسیر خواب‌مون نگیره و جون داشته باشیم.
و این مورد رو هم بگم که اگه همون رأس ساعت ۸ و ۹ صبح راه بیفتیم قطعاً واسه ناهار می‌تونیم میدون راه‌آهن باشیم. توی میدون راه‌آهن خوردن هر چیزی با خودتونه و بعدش که زنده بمونید با خداست! تنها جایی که میشه احتمال داد که از یه حداقل‌های کیفیت و خوشمزگی برخوردار باشه و اتفاقاً به آبگوشت‌هاش هم خیلی معروفه و کلی هم جلوش شلوغه قهوه‌خانۀ سنتی آذریه که دقیقاً میشه چند متری بالاتر از خود میدون راه‌آهن.
در ضمن درسته که این قهوه‌خونه به آبگوشتش معروفه ولی چون رفتم و خیلی شلوغ بود و منم گرسنه بودم، رفتم در کناری‌ش که کباب‌خانه بود و کباب زدم و اتفاقاً که کبابش هم خیلی خوشمزه و متفاوت بود.
۶) گرم‌کردن
بعد از اینکه صبحونه رو خوردیم و قبل از اینکه بخواهیم شروع به پیاده‌روی کنیم خیلی خوب میشه که یه مقدار با حرکات کششی بدن خودمون رو گرم کنیم اصطلاحاً و آمادۀ پیاده‌روی بشیم.
۷) نوشیدن آب
توی لوازم موردنیاز گفتم که خوبه یه سری خوراکی برداریم و همراه‌مون باشه اما در کنار این خوراکی‌هایی که گفتم حتماً حتماً باید بطری مخصوص آب داشته باشیم و حالا یا از آب‌خوری‌های پارک‌های بین راه شارژش کنیم یا هر موقع نیاز شد از سوپرمارکت بخریم؛ اما توی مسیر حتماً باید آب زیاد بخوریم که بعد از پایان پیاده‌روی کمتر دچار گرفتگی عضلات بشیم.
۸) سرویس بهداشتی
گفتم آب زیاد بخوریم و قاعدتاً با یه چالش روبه‌رو می‌شیم: پیداکردن دست‌شویی. بحث دست‌شویی یکی دیگه از دغدغه‌هاست که خیلی جای نگرانی نداره چون معمولاً یه بار موقع صبحونه و ناهار می‌تونیم خودمون رو ازش رها کنیم و توی مسیر هم چون پارک‌های عمومی زیاده، میشه از سرویس بهداشتی‌شون استفاده کنیم که احتمالاً خیلی شرایط تر و تمیزی ندارن دیگه.
۹) شارژ لوازم الکترونیکی
اون شارژر و پاوربانکی رو که بهتون گفته بودم بردارید، دیگه بسته به میزان استفاده احتمالاً تا ناهار دووم میاره. موقع ناهار فرصت خوبیه که بخواهیم این وسایل رو توی رستوران بزنیم به شارژ که تا آخر مسیر گوشی موبایل و ایرپاد و بقیه لوازم‌مون شارژ بشن.
۱۰) استراحت
برای اینکه بتونیم پیاده‌روی خوب و باکیفیتی داشته باشیم و کمتر احساس خستگی کنیم خوبه که بعد از هر ۴۵ تا ۶۰ دقیقه ۵ تا ۱۵ دقیقه استراحت کنیم و گلویی تازه کنیم. فقط باید حواس‌مون باشه که دیگه خیلیییی هم استراحت نکنیم که بدن‌مون سرد بشه و در ادامۀ مسیر اذیت بشیم. برای استراحت هم خیلی جای نگرانی نداره چون صندلی‌های بی‌آرتی، صندلی‌های داخل پیاده‌رو هستن.
۱۱) احتیاط شرط عقله!
متأسفانه خیلی سبک‌سنگین کردم که این مورد رو بگم یا نه که در نهایت تصمیم گرفتم بگم! یعنی فکر کردم که گفتنش بهتر از نگفتنشه. اون هم اینکه به‌خاطر شرایط اقتصادی یه مقدار باید مراقب وسایل‌مون مخصوصاً گوشی موبایل و کیف پول موقع عکاسی و اینا باشیم که یه موقع خدایی نکرده عابرهای پیاده یا موتوری‌ها ازمون ندزدنش.
از طرف دیگه اینکه قسمت‌های مختلفی از پیاده‌روی خیابون ولیعصر خیلی شلوغه و آدم‌ها زیادن و بعضی اوقات هم متأسفانه موتورها وارد پیاده‌رو می‌شن و برای همین احتمالاً داره که تنۀ آدم‌ها بهمون بخوره و یه مقدار باید در برابر این موضوع وا بدیم و سخت نگیریم و در نهایت مراقب جان و مال‌مون باشیم.
۱۲) توی مسیر چی‌کار کنیم؟
خوبه که از قبل ذهنیت داشته باشیم می‌خواهیم حین پیاده‌روی چی‌کارها کنیم که حوصله‌مون سر نره. مثلاً صحبت‌کردن گزینۀ خیلی خوبیه ولی زیادیش هم باعث میشه که هی آب بدن‌مون کم بشه و دهن‌مون خشک بشه و نفس‌نفس بزنیم و خسته‌مون کنه. رو همین حساب خوبه بازه‌های زمانی مختلف رو با هم‌قدم‌هامون مشخص کنیم که مثلاً یه زمانی رو به هم‌صحبتی اختصاص بدیم، یه بازه‌ای هرکسی خواست هدفون بذاره و آهنگ یا پادکست موردعلاقه‌ش رو گوش کنه یا عکاسی کنیم.
توی توضیحات بالاتر گفتم که یکی از هیجان‌انگیزترین قسمت‌های این پیاده‌روی عکاسی‌کردنشه که طبیعتاً می‌طلبه دوستانی رو که پایۀ عکاسی هستن با خودمون ببریم و هم‌قدم کنیم که کلافه نشن و به این هم توجه کنیم که عکس‌گرفتن به‌طور کلی مشکل نداره فقط اگه تعداد شات‌هامون زیاد بشه، احتمال داره زمان رو از دست بدیم و به تاریکی هوا بخوریم.
۱۲+۱) موزاییک بذر هویت ماست!
به‌عنوان آخرین نکته و حتی می‌تونم بگم تنها خواهش من از شما اینه که موقع پیاده‌روی توی پیاده‌رو حتماً تمرکز کنید که خدای‌نکرده زبونم لال پاتون روی خط‌های بین موزاییک نره! توی این شرایط هم باز به این توجه کنید که اگه پاتون روی خود موزاییک‌ها بره احتمالش هست زیر بعضی‌هاشون آب جمع شده باشه و به کفش و لباس‌هاتون بپاشه.
۳+۱) نکتۀ بعد از پیاده‌روی ولیعصر
بعد از اینکه به میدون راه‌آهن رسیدیم باید چی‌کار کنیم؟ ساده است... اونجا دیگه همه‌چیز فراهمه برای اینکه بتونیم برگردیم به‌سمت خونه، وسیلۀ حمل‌ونقل عمومی هست و خواستید می‌تونید تاکسی آنلاین بگیرید و بعد برید سمت خونه. قبل از اینکه بریم خونه باید به یه نکته‌ای توجه کنیم و بعدش دیگه باید به دو تا نکته توجه کنیم که در ادامه من هر ۴ تای این نکات رو بهتون می‌گم.
۱) سردکردن
بعد از اینکه پیاده‌روی‌مون تموم شد دور همون میدون راه‌آهن خوبه مثل همون لحظۀ شروع دوباره شروع به سردکردن کنیم که بدن یواش‌یواش به حالت قبل برگرده تا کمتر دچار گرفتگی عضلات بشیم.
۲) رفع گرفتگی عضلات
از اونجایی که شاید تمرین خیلی زیادی برای این پیاده‌روی نداشته باشیم احتمال گرفتگی عضلات مخصوصاً تو پاهامون خیلی زیاده، طوری که شاید پاهامون رو بعدش دیگه لمس نکنیم! برای همین بهتره که توی طول مسیر آب زیاد بخوریم و بعد از اینکه رسیدیم خونه دوش آب گرم بگیریم و کمی پاهامون رو توی حمام ماساژ بدیم و در آخر هم یکی یه قرص منیزیم، ویتامین B6 و B12 بخوریم دیگه خیلییی بعید بدونم از فرداش نتونیم رو پاهامون بلند شیم!
۳) اشتراک‌گذاری تجربه
بعد از اینکه رسیدید خونه و خستگی از تن‌تون رفت، بهترین موقع برای نوشتن و به‌اشتراک‌گذاری تجربه‌تون از این پیاده‌رویه. این فرصت رو از دستش ندید. همون‌طوری که بالاتر گفتم برای بیشتر شناخته‌شدن این مسیر باید ماهایی که تجربۀ پیاده‌روی رو داریم، تجربه‌مون رو به اشتراک بذاریم و محتوا تولید کنیم.
۳+۱) هزینه‌ها
در آخر هم باید بگم که ما تو این مسیر با خودمون خوراکی نبرده بودیم و بین راه انقدر مغازه و کافه‌های جذاب هست که میشه ازشون تنقلات خرید و میل کرد. اما کل هزینۀ من با احتساب دلار ۴۷هزار تومنی در اواخر سال ۱۴۰۱ شد ۳۵۵هزار تومن که این موارد شامل این چیزها بود: حلیم، یه کافه لاته و کوکی، یه لیوان چایی، یه شوکوپارس و نوشابۀ انرژی‌زا و چلوکباب.
خلاصه همین دیگه، امیدوارم که از پیاده‌روی توی این مسیر لذت ببرید و کیف کنید و باز یادآوری می‌کنم اگه این نوشته باعث شد انگیزه بگیرید و این مسیر رو طی کنید، حتماً تجربه‌تون رو به اشتراک بذارید و من رو هم منشن کنید ببینمش چون خیلی خوش‌حال میشم.
مطلبی دیگر از این انتشارات
وقتی که ۴ ماه در شبکه‌های اجتماعی نیستی... | تجربه‌های یک چسفالوئر
مطلبی دیگر از این انتشارات
از اختلال ADHD، ترند این روزهای شبکه‌های اجتماعی چی میدونید؟
مطلبی دیگر از این انتشارات
همزمان میتوانیم فقط ۷۰ ارتباط داشته باشیم! + تجربۀ استفاده از «عدد دانبار» برای بهبود روابط