معنی شعر آفرینش همه تنبیه خداوند دل است فارسی نهم

معنی شعر آفرینش همه تنبیه خداوند دل است فارسی نهم
معنی شعر آفرینش همه تنبیه خداوند دل است فارسی نهم
نمونه سوال فارسی نهم نوبت دوم با پاسخنامه کامل را در انتشارات پدربزرگ دانا بخوانید.

بامدادی که تفاوت نکند لیل و نهار *** خوش بود دامن صحرا و تماشای بهار

در صبح زود اولین روز بهار که طول شب و روز آن یکسان است، رفتن به صحرا و تماشا کردن گل‌های زیبای بهاری لذت بخش است.

آفرینش همه تنبیه خداوند دل است *** دل، ندارد که ندارد به خداوند اقرار

تمام پدیده‌های آفرینش برای آگاه کردن انسان‌ها است و اگر کسی وجود خدا را انکار کند و به خدا ایمان نیاورد، ذوق و احساسی ندارد.

این همه نقش عجب، بر در و دیوار وجود *** هر که فکرت نکند، نقش بود بر دیوار

هر کسی که با این همه نقش و پدیده‌های عجیب هستی به آفریننده آن‌ها فکر نکند، مانند عکس و تصویری روی دیوار است و احساس و روح ندارد.

کوه و دریا و درختان، همه در تسبیح‌اند *** نه همه مستمعی، فهم کنند این اسرار

کوه و دریا و درختان (همه موجودات) در حال نیایش خداوند هستند، اما هر شنونده‌ای این راز را درک نمی‌کند.

خبرت هست که مرغان سحر می‌گویند: *** آخر ای خفته، سر از خواب جهالت، بردار؟

آیا خبر داری که پرندگان سحری به هنگام صبح می‌گویند: ای انسان غافل، از بی‌خبری و نادانی رها شو.

تا کی آخر چو بنفشه، سر غفلت در پیش؟ *** حیف باشد که تو در خوابی و نرگس، بیدار

تا کی می‌خواهی مانند گل بنفشه در غفلت و نادانی به سر ببری؟‌ حیف است که تو بی‌خبر و غافل باشی و گل نرگس بیدار و آگاه باشد.

که تواند که دهد میوه الوان از چوب؟ *** یا که داند که برآرد گل صد برگ از خار؟

تنها خداوند بزرگ است که می‌تواند از چوب درخت،‌ میوه‌های رنگارنگ و از خار، گل‌های سرخ و زیبا پدید آورد.

عقل، حیران شود از خوشه زرین عنب ** فهم، عاجز شود از حقه یاقوت انار

عقل از زیبایی خوشه طلایی انگور متحیر است. فهم انسان در درک زیبایی و ظرافت دانه‌های انار که مانند یاقوتی سرخ و ارزشمند می‌درخشد،‌ناتوان است.

پاک و بی‌عیب خدایی که به تقدیر عزیز *** ماه و خورشید مسخر کند و لیل و نهار

خداوند پاک و بی‌عیب با فرمان خود، تمام پدیده‌ها و موجودات را (ماه و خورشید و شب و روز) مطیع خود کرده است.

تا قیامت سخن اندر کرم و رحمت او *** همه گویند و یکی گفته نیاید ز هزار

اگر همه مردم تا روز قیامت درباره‌ بخشش و لطف خداوند سخن بگویند، باز هم یکی از هزاران لطف و رحمت خداوند گفته نمی‌شود.

نعمتت بار خدایا، ز عدد بیرون است *** شکر انعام تو هرگز نکند شکرگزار

پروردگارا، نعمت‌های تو قابل شمارش نیست و هیچ انسان شکر‌گزاری نمی‌تواند شکر نعمت‌های بی‌کران تو را به جای آورد.

سعدیا، راست روان گوی سعادت بردند *** راستی کن که به منزل نرسد، کج رفتار

ای سعدی، انسان‌های درست‌ کردار به سعادت و خوشبختی می‌رسند؛ بنابراین تو هم انسانی صادق و راستگو باش، زیرا انسان بدرفتار به هدف و مقصودش نمی‌رسد.

معنی لغات شعر آفرینش همه تسبیح خداوند دل است:

لیل: شب

نهار: روز

تنبیه: ‌آگاه کردن

مستمع: شنونده

جهالت: نادانی

غفلت:‌ بی‌خبری

الوان: رنگارنگ

حیران: سرگردان

عنب: انگور

حقه: ظرفی کوچک برای نگهداری جواهر

مسخر: رام و مطیع

انعام: نعمت‌ها