معنی شعر ای مهین فارسی دوازدهم

تنیده یاد تو در تار و پودم، مهین ای مهین! *** بود لبریز از عشقت وجودم؛ میهن ای میهن!

ای وطن! همه وجود من با نام تو گره خورده و وجودم وابسته به تو است. ای وطن! وجود من لبریز از عشق به تو است.

تو بودم کردی از نابودی و با مهر پروردی *** فدای نام تو بود و نبودم؛ میهن ای مهین!

ای وطن، تو مرا از نابودی و نیستی بیرون آوردی و به من هویت دادی و مرا با محبت در خودت پرورش دادی. ای وطن، تمام وجود و هستی من فدای تو باد.

به هر مجلس به هر زندان به هر شادی به هر ماتم *** به هر حالت که بودم با تو بودم؛ میهن ای میهن!

ای وطن، در هر حالتی؛ در مهمانی یا زندان، در شادی یا غم، من عاشق تو بودم.

اگر مستم اگر هشیار اگر خوابم اگر بیدار *** به سوی تو بود روی سجودم؛ میهن ای میهن!

ای وطن، در هر حالتی که باشم؛ چه در مستی چه در هشیاری، چه در خواب و چه در بیداری، همه عشق و علاقه من به تو است.

به دشت دل گیاهی جز گل رویت نمی‌روید *** من این زیبا زمین را آزمودم؛ میهن ای میهن!

ای وطن، در وجود و اندیشه من، هیچ گلی زیباتر از تو نیست. من این سرزمین ارزشمند را آزمودم، اینجا بهترین جای دنیا است.

معنی کلمات شعر ای میهن:

تنیده: بافته شده

تار و پود: تارهای طول و عرض پارچه (به معنای پایه و اساس هر چیز)

لبریز: پر، سرشار

پروردن: پرورش دادن

ماتم: عزا، سوگواری

هشیار: متوجه و هوشمند

سجود: پیشانی بر زمین نهادن که نشانه احترام یا عبادت است.