معنی شعر توفیق ادب فارسی هفتم

ای خدا! ای فضل تو حاجت روا *** با تو یاد هیچکس نبود روا

ای خدایی که لطف و بخشش تو نیاز‌های ما را برآورده می‌کند. با وجود تو، یاد کردن از کسی دیگر شایسته نیست.

قطره دانش که بخشیدی ز پیش *** متصل گردان به دریاهای خویش

علم اندکی که از نزد خودت به ما بخشیدی را به دریای علم خودت متصل کن. (خدایا علم ما را زیاد کن)

صد هزاران دام و دانه است ای خدا *** ما چو مرغان حریصی بی‌نوا

خدایا، در مسیر زندگی ما هزاران گرفتاری وجود دارد و ما مانند پرندگانی طمع‌کار و بیچاره‌ایم

گر هزاران دام باشد هر قدم *** چون تو با مایی، نباشد هیچ غم

اگر هزاران گرفتاری و دام در مسیر ما باشد، وقتی تو با ما باشی و همراه ما باشی هیچ غمی نداریم.

از خدا جوییم توفیق ادب *** بی‌ادب، محروم شد از لطف رب

از خدا می‌خواهیم که در فراگیری ادب و فرهنگ درست ما را یاری کند. زیرا انسان بی‌ادب از لطف و رحمت خدا بی‌نصیب است.

بی‌ادب، تنها نه خود را داشت بد *** بلکه آتش در همه آفاق زد

آدم بی‌ادب نه تنها به خودش بدی می‌کند، بلکه بدی او به همه جهان آسیب می‌زندو

معنی کلمات شعر توفیق ادب:

فضل: بخشش

حاجت: آرزو و نیاز

بی‌نوا: ناتوان و درمانده

توفیق: موافقت کردن

آفاق: همه جهان