معنی شعر رقص باد، خنده‌ی گل فارسی پنجم ابتدایی

معنی شعر رقص باد، خنده‌ی گل
معنی شعر رقص باد، خنده‌ی گل


بادِ سرد، آرام بر صحرا گذشت *** سبزه‌زاران، رفته رفته، زرد گشت

باد سرد آرام آرام در صحرا وزید و سبزه‌ها و چمن‌ها کم کم زرد شدند.

تک‌درخت ناروَن، شد رنگ رنگ *** زرد شد آن چتر شاداب و قشنگ

درخت نارون رنگارنگ شد. برگ‌های شاداب و قشنگ و مانند چتر درخت نارون، زرد شدند.

برگ برگ گل به رقصِ باد ریخت *** رشته‌های بیدبُن از هم گسیخت

با ورزش باد، برگ‌های گل یکی یکی ریخت و بر زمین افتاد. رشته‌های درخت بید از هم جدا شدند.

چشمه کم کم خشک شد، بی‌آب شد *** باغ و بُستان، ناگهان در خواب شد

کم کم چشمه خشک و بی‌آب شد. ناگهان تمام باغ‌ها و بوستان ها به خواب زمستانی رفتند.

کرد دهقان، دانه‌ها در زیر خاک *** کرد کوته، شاخه‌ی پیچانِ تاک

کشاورز دانه‌ها را در زیر خاک کاشت و شاخه‌های پیچ در پیچ درخت انگور را هرس کرد.

فصل پاییز و زمستان می‌رود *** بار دیگر، چون بهاران می‌شود؛

از زمینِ خشک، می‌روید گیاه *** چشمه می‌جوشد، آب می‌افتد به راه

فصل پاییز و زمستان سپری می‌شود و بار دیگر وقتی که بهار می‌شود، گیاهان از زمین خشک می‌رویند و چشمه می‌جوشد و آب روان می‌شود.

برگِ نو آرَد، درخت نارون *** سبز گردد، شاخساران کهن

درخت نارون دوباره برگ تازه می‌رویاند و شاخه‌های بزرگ قدیمی سبز می‌شوند.

گُل بخندد، بر سرِ گل‌بوته‌ها *** پُر کند بوی خوش گل، باغ را

بر سر بوته‌های گل، غنچه‌ شکوفا می‌شود و باغ پر از بوی خوش گل می‌شود.

باز می‌آید پرستو، نغمه‌خوان *** باز می‌سازد در اینجا آشیان

پرستو دوباره آواز‌خوان و شاد می‌آید و در اینجا لانه می‌سازد.

معنی لغات شعر رقص باد، خنده‌ی گل:

بُستان: باغ و بوستان

تاک: درخت انگور

کهن: قدیمی

آشیان: لانه

این شعر زیبا سروده‌ پروین دولت آبادی است. او در این شعر گذر فصل‌ها را به زیبایی به تصویر کشیده است.