معنی شعر نیایش فارسی هفتم

معنی شعر نیایش فارسی هفتم
معنی شعر نیایش فارسی هفتم

نیایش

خداوندا، به حق نیک مردان *** که احوال بدم را نیک گردان

خدایا تو را به انسان‌های صالح و نیکوکار قسم می‌دهم که کردار و عاقبت بد من را خوب و نیکو کن.

مکن ما را از این درگاه، محروم *** چو گنجشکان، مران ما را ازین بوم

ما را از بارگاه خود محروم و بی‌نصیب نکن. (لطف خودت را از ما دریغ نکن) ما مانند گنجشکانی هستیم که به این سرزمین پناه آورده‌ایم. ما را از درگاه خود بیرون نکن.

زبانی ده که اسرار تو گوید *** روانی ده که دیدار تو جوید

به من توانایی و بیانی بده که بتوانم اسرار وجودی تو را بازگو کنم. روحی بده که خواستار دیدار تو باشد و تاب و تحمل درک تو را داشته باشد.

دلم در آتش غفلت مسوزان *** به معنی، شمع جانم برفروزان

بی‌خبری و ناآگاهی مانند آتش است، دل من را در این آتش نسوزان. (نگذار دچار غفلت شوم و تو را نشناسم). جان من را با نور حقیقت روشن کن.

کنون، گردست گیری، جای آن هست *** که گر دستم نگیری، رفتم از دست

اکنون زمان آن است که دستم را بگیری و به من کمک کنی، زیرا که اگر دستم را نگیری و من را حمایت نکنی نابود می‌شوم.

مکن دورم ز نزدیکان درگاه *** به راه آور مرا، کافتادم از راه


من را از کسانی قرار بده که به تو نزدیک هستند. (از خود و افراد صالح و نیکوکاری که به تو نزدیک هستند و تو را اطاعت می‌کنند، دورم نکن) من را هدایت کن زیرا که گمراه شده‌ام و راه راست را نمی‌شناسم.

تو را خوانم به هر رازی که خوانم *** تو را دانم به هر چیزی که دانم

من هر رازی را که می‌خوانم و هر چیزی را که می‌خوانم، وجود تو را درک می‌کنم. (تو را در گفته‌ها و دانسته‌هایم می‌بینم و وجودت را درک می‌کنم.

معنی لغات نیایش:

درگاه: پیشگاه

محروم: بی‌نصیب

اسرار: رازها

غفلت: بی‌خبری


نمونه سوال فارسی هفتم ابتدایی با جواب را در انتشارات پدربزرگ دانا بخوانید.