معنی نیایش الهی فارسی دهم

الهی، به حرمت آن نام که تو خوانی و به حرمت آن صفت که تو چنانی، دریاب که می‌توانی.

خداوندا به حرمت آن نام که بندگان تو را دعا می‌کنند و بر حرمت آن صفات مقدسی که توصیف می‌شوی، ما را در یاب که بر همه چیز توانا هستی.

الهی، عاجز و سرگردانم؛ نه آنچه دارم، دانم و نه آنچه دانم،‌ دارم.

خدایا! ناتوان و سرگردانم؛ شایستگی آنچه را که می‌دانم، ندارم و آنچه را که فکر می‌کنم می‌دانم در واقع نمی‌دانم و فاقد آن‌ها هستم.

الهی، در دل‌های ما جز تخم محبت مکار و بر جان‌های ما جز الطاف و مرحمت خود منگار

خداوندا! دل‌های ما را کشتزار محبت‌ خودت قرار بده (در دل‌های ما به جز عشق و محبت خودت قرار نده) و بر جسم و روح ما جز لطف و بخشش خود حک نکن (نقش دیگری تصویر نکن).

و بر کشت‌های ما جز باران رحمت خود مبار. به لطف، ما را دست گیر و به کرم، پای‌دار.

و اعمال و رفتار ما را مشمول رحمت و عنایت خودت قرار بده. با لطف خود ما را یاری کن و با کرم و بخشش خود ما در راهت استوار نگه دار.

الهی، حجاب‌ها را از راه بردار و ما را به ما مگذار.

خدایا! موانعی که در راه وصال تو قرار دارد، از میان بردار و ما را به حال خویش واگذار نکن.

معنی لغات نیایش:

حرمت: احترام

عاجز: ناتوان

الطاف: جمع لطف، بخشش‌ها

مرحمت: مهربانی و لطف

کرم: بخشش

خواجه عبدالله انصاری، که با نام پیر هرات یا پیر انصار هم شناخته می‌شود، از عارفان بزرگ قرن پنجم است. پیر هرات یکی از چهره‌های شاخص گذشته محسوب می‌شود و یکی از دانشمندان و نوابغ خراسان است. نثری که خواندیم از آثار این عارف بزرگ بود.