نام روزها در گاه شماری ایرانی

از دیرباز در تمدن ایرانی هر ماه دارای ۳۰ روز بوده است که با افزودن ۵ روز به پایان سال،به ۳۵۶ روز میرسیده است. امروزه ما روزهای ماه را با شماره ای همانند روز پنجم شهریور یا روز هفدهم آبان می نامیم ولی درایران باستان برای هر کدام از ۳۰ روز هفته یک نام ویژه را به کار می برده اند.

روز یکم - اورمزد - هرمز -هرمزد

روز هرمز پایان رنج و آغاز روزی نو

روز دوم - بهمن

روز سوم - اردیبهشت

روز چهارم - شهریور

روز پنجم - سپندارمذ

روش ششم - خرداد

روش هفتم - اَمرداد

مُرداد نه، اَمرداد آری

روز هشتم - دی به آذر

روش نهم - آذر

روز دهم - آبان

آبان روز از اردیبهشت ماه روز دریای پارس

روز یازدهم - خور

چهار سوی جغرافیایی، واژه خور و اشتباه امروزی ما

روز دوازدهم - ماه

روز سیزدهم - تیر

پیروزی تیشتر بر اپوش - روز تیر از ماه تیر

روز چهاردهم -گوش (ایزد)

روز پانزدهم - دی به مهر

روز شانزدهم - مهر

روز هفدهم - سروش

روز هجدهم - رَشن

روز نوزدهم - فروردین

روز بیستم - بهرام

ورهرام روز در باوَرِ زرتشتیان

روز بیست و یکم - رام

روز بیست و دوم - باد

روز بیست و سوم - دی به دین

روز بیست و چهارم - دین

دین واژه ای فارسی است که به عربی وارد شده است. گویش اوستایی آن daena یا دَئناَ گفته می شود.

روز بیست و پنجم - اَرداد

روز بیست و ششم - اَشتاد

روز بیست و هفتم - آسمان

روز بیست و هشتم - زامیاد

روز بیست و نهم - مهراسپند

روز سی ام - اَنیران

اَنیران به چم نا ایرانی (غیر ایرانی) است و همه سرزمین های نا ایرانی گفته می شده است. ولی در نوشته های دینی این واژه برای اشاره به دشمنان ایران و زرتشتیان به کار رفته است.

این نوشته در روز اَمرداد از اردیبهشت سال ۱۳۹۸ خورشیدی نوشته شده است. اَمرداد روز هفتم هر ماه است پس به امروز می شود هفتم اردیبهشت سال ۱۳۹۸ خورشیدی. نیاکان ما در هر ماه جشنی داشتند و آن روزی است که نام آن روز با نام ماه یکسان می شود.

جشن فَروَردینگان یا پَروردگان در روز نوزدهم هر فروردین ماه گرفته می شود زیرا نام روز نوزدهم هر ماه فروردین و همنام با ماه فروردین است.

جشن فروردینگان با جشن سال نو تفاوت دارد.

جشن اردیبهشتگان در روز سوم هر ادردیبهشت ماه گرفته می شود زیرا نام روز سوم هر ماه اردیبهشت و همنام با ماه اردیبهشت است.