نیایشگاه مِهر مراغه

نیایشگاه (معبد) مِهر پرستی مراغه از زمان (دوره) اشكانیان و ساسانیان در اواخشتر (جنوب) روستای ورجوی مراغه به یادگار مانده است. آنها بر این باور بودند که (اعتقاد داشتند) مهر در غاری زاده (متولد) شده است و آیین (مراسم آیینی) این ایزد را در غارها به جا می آوردند.

هم اكنون ساخت و سازهای بیرویه در پیرامون (حریم) و رخنه (نفوذ) آب های رویه ای (سطحی) درون (داخل) اِسپاش نیایشگاه (فضای معبد)، به این یادگار (اثر) با ارزش آسیب رسانده اند. این سازه (بنا) از دید یا از نِگر (از نظر) ژرف بینی (دقت) در سنگ بری یا سنگ تراشی (حجاری) از نیایشگاه های (معابد) نمونه ایران است و در دوران های (دوره های) اسلامی نیز اَشویی (تقدس) خود را نگه داشته (حفظ كرده) است.

آرامگاه آخوند ملا معصوم مراغه ای نیز درون این نیاشگاه (معبد) جای (قرار) دارد. درون نیاشگاه (معبد) بر دیوار سنگی كلمه الله سنگ تراشی (حجاری) شده است و این شاید شِوَه ای (دلیلی) باشد كه این یادگار و سازه در سالیان نگهداری شده است.

این نوشته از تارنمای اطلس ایران گرفته شده است.