عالی نسب

پول و دارایی اگر نباشد آدمی را یک طور از موفقیت دور می کند و اگر باشد جور دیگر.بر عکس اگر باشد می تواند انسان را به سعادت برساند یا با نبودنش سعیدمان کند.این بستگی به خودمان دارد.

شاید فقر کسی را به خدا نزدیک تر کند و همین فرد در صورت تمول از خدا دور شود(مانند قارون که از اصحاب موسی بود و وقتی پولدار شد به انحراف کشیده شد.)

فردی را می شناختم که با کار و تلاش و زحمت و نخوری ثروتمند شده بود،منتها در دهه آخر عمر دیابت داشت.می گفت ای کاش این ثروت را نداشتم،به جای غذا هم نان خالی می خوردم ولی این بیماری را نمی گرفتم.البته دیابت گوشش به این حرف ها بدهکار نبود،پیشرفت خودش را داشت و طرف با درد و رنج فوت کرد.حقیقتا ثروتی که نتواند یک بیماری را از انسان دور کند به چه دردی می خورد؟غیر از این که ارزش چندانی ندارد عمر آدم را هم برای تحصیلش از بین می برد.

البته در بین متمولین افراد زیادی هستند که مالشان را در راه خیر مصرف می کنند.مثلا یکی از همشهری های ما چند تا مدرسه در شهر ساخته است.در اینترنت خواندم که چند صد مدرسه در کل کشور ساخته است.یک بار در تلویزیون دیدم که می گوید ما در خانه حتی چای باقی مانده در قوری را دور نمی ریزیم و برای مصرف بعدی توی فلاسک نگه می داریم.(شبیه داستان حاج اسماعیل چوب کبریتی در کتاب قصه های خوب برای بچه های خوب)

به تازگی به اسم مرحوم عالی نسب برخوردم.همان تولید کننده سماور معروف.عالی نسب حامی مالی کتاب الغدیر علامه امینی بوده است.در هنگام ساخت کتابخانه علامه امینی در نجف،علامه کنار دیوار ایستاده بوده و ملاتی که از زیر دست بنا به روی زمین ریخته می شد را جمع می کرد.مرحوم عالی نسب می پرسد چرا این کار را می کنی؟علامه می گوید چون این بنا از پول مردم تهیه شده است نمی خواهم پول از بین برود.عالی نسب می گوید شما علامه اید و باید به کار علمیتان برسید و همان جا بهای معادل مصالح یاد شده را می پردازد.

عالی نسب سال 1357 نذر کرده بود اگر هواپیمای امام خمینی به سلامت در مهرآباد فرود بیاید پانصد هزار تومان صدقه بدهد.

به دستور دکتر محمد مصدق، سماور نفتی عالی‌نسب به عنوان نماد مبارزه با استعمار انگلیس در محل تشکیل کابینه وی همواره روشن نگه داشته می‌شد.