نقد و معرفی فیلم: The Talented Mr. Ripley

فیلم محصول سال 1999 به کارگردانی Anthony Minghella، در مورد پسر جوانی است به نام Tom Ripley با بازی مت دیمون. با توجه به اینکه اسم مت دیمون با فیلم‌های اکشن پر زرق و برق هالیوودی مثل بورن گره خورده، احتمالا خیلی از شما اسم این فیلم رو نشنیدین. این فیلم در ژانر تریلر روانشناسی ( psychological thriller) قرار میگیره و اقتباسی است از رمان Patricia Highsmith به همین نام که در واقع اولین رمان از مجموعه چهار رمان در مورد این شخصیت است. قابل ذکر است که این فیلم نامزد 5 جایزه اسکار و یک جایزه گلدن گلوب بوده.

در ابتدا باید بگم که نمیشه از کارگردانی بسیار خوب آنتونی مینگلا گذشت. این کارگردان رو شاید از فیلم‌های The English Patient که برای اون اسکار گرفت و یا Cold Mountain بشناسید. فیلم با یک مهمانی لوکس در پشت‌بام یکی از ساختمان‌های بلند منهتن شروع میشه. شخصیت اصلی ما داره پیانو میزنه و کت مربوط به دانشگاه پرینستون (Princeton) رو پوشیده. یکی از حاضرین وقتی میفهمه که ریپلی با پسرش هم دانشگاهی بوده بعد از پایان جشن بهش نزدیک میشه و بهش پیشنهادی میده: "کل هزینه سفرت به اروپا رو پرداخت میکنم و اگر بتونی پسرم رو برگردونی بهت 1000 دلار جایزه میدم". تا اینجا شاید همه چیز عادی باشه ولی ما کم کم متوجه میشیم که تام اصلا اون چیزی که میگه نیست. تام یک جوان بسیار با استعداده که به گفته خودش میتونه "نقش هرکسی رو بازی کنه". این حرف ممکنه خنده‌دار بنظر برسه ولی کم کم متوجه توانایی‌های تام میشیم. اون کسیه که توی زندگی واقعیش هیچی نیست ولی دقت، ظرافت، تمرکز و بلندپروازی اون باعث میشه که توی موقعیت‌های جالب و عجیبی قراربگیره.

قیافه لاغر، پوست سفید، عینک طبی بزرگ، چهره استخوانی و لبخند اون باعث میشه همه بهش اعتماد کنند و به چشم یک آدم ساده لوح بهش نگاه کنند. شاید همین نگاه‌ها باعث میشه که شخصیت اصلی بخواد که خودش نباشه. بخواد که زندگی یک فرد بی بند و بار، نوازنده، احساسی، مست و پولدار رو تجربه کنه. اون اصلا دنبال هدفی نیست که براش پول میگیره. در واقع شخصیت اصلی بسیار موقعیت طلب و بیرحم‌تر از چیزی هست که شاید خودش هنوز درکش کرده. این یک واقعیت که در همه انسان‌ها شیطانی در بند است. شخصیت اصلی نیز نشان میدهد که گاهی انگار کنترل دست فرد دیگری است و انگار موجود دیگری فرمان را بدست گرفته است. موسیقی فیلم که اثری هست از Gabriel Yared بسیار به فضای مرموز و گاه تاریک فیلم کمک میکنه. البته نمیشه از فضاهای زیبا، شاعرانه و گاه ترسناک ایتالیا گذشت. اگر به فیلم‌های جنایی، مرموز و روانشناسانه علاقه دارید، این فیلم پیشنهاد میشود. در سال 1960 فیلمی از روی همین کتاب با نام Purple Noon با بازی آلن دلون ساخته شده که از اولین تجربه‌های بازیگری او به حساب می‌آید.

• دیالوگ ماندگار

تام ریپلی: همیشه به این فکر کردم که شخصیت مهم قلابی بودن بهتر از شخصیت بی ارزش واقعی.

• ویژه

توی این فیلم با توجه به علاقه دیوانه‌وار یکی از شخصیت‌ها به موسقی جز، آهنگی بازخوانی میشه به اسم "Tu Vuò Fà L'Americano" (میخواهی آمریکایی باشی) که این آهنگ اولین بار در سال 1956 توسط هنرمند Swing/Jazz ایتالیایی Renato Carosone اجرا شد. این آهنگ که شاید از معروفترین آهنگ‌های ایتالیایی در جهان باشد، داستان فردی ایتالیایی را بیان می‌کند که تحت تاثیر فرهنگ آمریکایی است و میخواهد Rock n' Roll و ویسکی را تجربه کند اما هنوز از پدر و مادرش پول میگیرد. این آهنگ به نوعی بیانگر فضای ایتالیا بعد از جنگ جهانی دوم است. یه نسخه از این آهنگ جذاب رو میتونید توی لینک زیر ببینید:

https://www.youtube.com/watch?v=J0ogqBcK9ow

امیدوارم از متن لذت برده باشین. برای دیدن بقیه پست‌های سینمایی من میتونید به کانال تلگرام یا صفحه اینستاگرام من به آدرس‌های زیر سر بزنید:

https://t.me/njamoviereview

http://instagram.com/njamoviereview