چرا سینما در خدمت انقلاب نیست؟

فیلم آرگو به کارگردانی بن افلک به اعتقاد منتقدان خارجی و داخلی فیلمی است متوسط که توانایی رقابت با فیلم لینکلن اسپیلبرگ در همان سال ۲۰۱۲ را نداشت اما به این فیلم دلیل کارکرد رسانه‌ای و سیاسی‌اش جوایز متعددی از جمله هفت نامزدی در اسکار و برنده شدن در سه تای آنها داده شد. فیلم آرگو روایت تحریف شده‌ حمله دانشجویان پیرو خط امام به لانه جاسوسی در ۱۳ آبان است و فرار شش نفر از گروگان‌ها از طریق سفارت کانادا.

در ایران روشنفکرانی و به ظاهر هنرمندانی هستند که منتظرند تا فیلمی برای ارزش های ملی و مذهبی ساخته شود تا به آن فیلم برچسب فیلم ایدئولوژیک و سفارشی بزنند و فیلم را محکوم کنند. کار را به جایی رسانده بودند که وقتی سال‌ها پیش الیور استون کارگردان مشهور هالیوود و سازنده فیلم‌های اسنودن، صورت زخمی و وال استریت برای سی و ششمین جشنواره فجر به ایران سفر کرده بود و از این که سینما در خدمت انقلاب و جمهوری اسلامی است تعجب کرده و اظهار کرده بود چرا سینمای ما نباید در خدمت‌های ارزش‌های ملی و مذهبی‌مان باشد که حتی به این کارگردان معروف نیز حمله کردند.

نظریه هنر برای هنر ابدا امکان ندارد چون به هر حال تصویری که در سینما نمایش داده می‌شود دارد انسانی، جامعه و خانواده‌ای را نشان می‌دهد که ناخودآگاه بازتاب عقاید و درونیات سازنده خود هستند و خواه و ناخواه هنر در خدمت عقیده قرار می‌گیرد.

جا دارد در ۱۳ آبان صدای اعتراض خودمان را به سمت نهادهای فرهنگی به خصوص وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بلند کنیم که چرا همچنان پس از گذشت چهل و اندی سال از انقلاب اسلامی هنوز فیلمی در خور توجهی برای واقعه تسخیر سفارت آمریکا نداریم و چرا تعداد فیلم‌هایی که برای رسول اکرم و امام صادق (علیهما السلام) ساخته‌ایم از تعداد انگشتان یک دست هم بیشتر نمی‌شود؟

امروز در گام دوم انقلاب باید با فراموشی نهادها و با اتکا به خود همان طور که مقام معظم رهبری فرمان آتش به اختیار دادند دست به ساخت محصولات رسانه‌ای قدرتمند بزنیم چرا که اگر پاسخ موشک، موشک است پاسخ فیلم هم فیلم است.