«حالا می‌تونم از الفاظ رکیک استفاده کنم»

انیمه‌ی Dandadan (۲۰۲۴)، اقتباس جدید از نشریه‌ی شونن جامپ، یک شخصیت اصلی مؤنثِ ناهنجار، ولی مهربون، به نام «آیاسه مومو» داره. صداپیشه‌ی این شخصیت، خانم شیون واکایاما (若山詩音)، توی مصاحبه‌ی اخیرش توضیح می‌ده که چطور برای ایفای این نقش «رؤیایی» آماده شد.

داستان این اثر درباره‌ی دو دانش‌آموز دبیرستانی به نام اوکارون و موموئـه که متوجه می‌شن دنیاشون پر از عناصر و موجودات ماوراءالطبیعیـه. بااین‌که ویژگی‌های شخصیتی این دو نفر، در نگاه اول، با هم جور نیست، ولی تصمیم می‌گیرن با هم بمونن تا بتونن این‌طوری از همدیگه محافظت کنن. واکایاما می‌گه که مومو موقع حرف‌زدن با اوکارون، اکثر اوقات، از «الفاظ رکیک» استفاده می‌کنه.

تا قبل‌از این‌که توی این پروژه استخدام بشم، توی هیچ انیمه‌ای صدام رو بالا نبرده بودم. فکر کنم این اولین باره که همچین صدای خشنی از من شنیده می‌شه و حتی حالا می‌تونم از الفاظ رکیک و تکیه‌کلام‌های خاص استفاده کنم؛ اصطلاحاتی که فقط توی این پروژه برام قابل گفتنـه.

صداپیشه‌ی زن اصلی انیمه‌ی دان‌دادان از نقش رؤیایی خودش می‌گه.

واکایاما قبلاً هم نقش‌های مهمی از پروژه‌های بزرگ رو به عهده داشته، ازجمله انیمه‌ی سینمایی Her Blue Sky (۲۰۱۹) و یکی از معروف‌ترین آثار سریالی ژانر ایسکای، انیمه‌ی Mushoku Tensei. بااین‌حال، با پذیرش نقش «مومو»، تونسته به آرزوی دیرینه‌ی خودش، یعنی ایفای نقش اصلی توی یکی از پروژه‌های شونن جامپ، برسه.

ایفای نقش توی یکی از پروژه‌های این کمپانی برام مثل یک آرزوی دست‌نیافتنی بود؛ مثل یک رؤیا. برای همین، برای ایفای نقش مومو حسابی هیجان‌زده شدم. بااین‌که هیچ‌کس برای اجرای این نقش بهم فشار نمی‌آورد، ولی خودم خیلی استرس داشتم و داشتم دیوونه می‌شدم.

فشار روحی واکایاما برای اجرای این نقش اون‌قدر شدید بود که حتی توجه خانم اِریکو کیمورا (木村絵理子)، مدیر صداگذاری پروژه، رو هم به خودش جلب کرد. کیمورا هر بار، موقع ضبط، سعی می‌کرد اول اون رو آروم کنه.

طبق گفته‌ی واکایاما، مومو در اصل از اون دخترهای «گیارو» محسوب می‌شه؛ دخترهایی که «اعتمادبه‌نفس بالایی دارن و همیشه حرفـشون رو بی‌تعارف بیان می‌کنن». ازاونجاکه این اولین نقش گیاروی واکایاما به حساب میاد، اون زحمت زیادی کشید تا قبل‌از شروع مراحل ضبط، برای نقش خودش کاملاً آماده باشه.

می‌خواستم بدونم باید چه عناصری رو توی صداپیشگی خودم پیاده کنم تا مخاطب موقع برخورد با شخصیت مومو، سریع متوجه بشه که اون یک گیاروئـه. برای همین توی یوتیوب می‌چرخیدم و ویدئوهای مربوط به گیاروها رو تماشا می‌کردم؛ توی مترو، وارد جمع گیاروها می‌شدم و به گفت‌وگوهاشون گوش می‌دادم تا بتونم طرز فکر و حرف‌زدن‌شون رو یاد بگیرم. من توی زندگی واقعی هیچ شباهتی به یک گیارو ندارم، ولی اونا رو واقعاً تحسین می‌کنم... به صداقت و مسئولیت‌پذیری‌شون احترام می‌ذارم، چون هر بار که خطایی از اونا سر می‌زنه، به‌سرعت اشتباه‌شون رو اعتراف می‌کنن و معذرت می‌خوان. سعی کردم این ویژگی‌ها رو به نقش خودم اضافه کنم.

هدف واکایاما اینـه که هم‌زمان یک «دختر دبیرستانی معمولی» رو هم به نمایش بذاره.

بااین‌که مومو نسبت به اکثر شخصیت‌های مؤنث اصلیِ انیمه‌های دیگه ناهنجارتره، ولی واکایاما تأکید می‌کنه که اون ذاتاً مثل بقیه‌ی دخترهای هم‌سن‌وسال خودشـه و علاقه‌ها و خواسته‌های مشابهی داره. قسمت اول انیمه با جدایی مومو از دوست‌پسرش شروع می‌شه و می‌بینیم که خیلی زود دنبال یک مرد دیگه مثل تاکاکورا کِن می‌گرده. همین موضوع باعث شد که واکایاما تصمیم بگیره اون رو مثل یک «دختر دبیرستانی معمولی» به مخاطب نشون بده.

دائماً این‌طوری به قضیه فکر می‌کردم که اگه خودم جای مومو بودم، حتماً فلان رفتار رو از خودم نشون می‌دادم و نباید هیچ‌وقت فراموش می‌کردم که اون یک دختر دبیرستانیـه. می‌خواستم چیزی رو به نمایش بذارم که مخاطب‌ها توی زندگی خودشون تجربه می‌کنن و یا هر روز از بقیه می‌بینن.

واکایاما تأکید می‌کنه که شخصیت خودش شبیه به مومو نیست، بااین‌حال، چندوجهی‌بودن این شخصیت بهـش کمک می‌کنه تا ایفای نقش بهتری داشته باشه.

مومو یک شخصیت چندوجهی داره؛ برای همین، همیشه از خودم می‌پرسیدم: «اگه مومو توی این موقعیت بود، چه واکنشی نشون می‌داد؟» و این‌طوری شخصیت رو توی ذهنـم واقعی‌تر جلوه می‌دم. شاید لزوماً به این پروژه مربوط نباشه، ولی یکی از عادت‌هام اینـه که همیشه به این فکر می‌کنم که فلان آدم چطور شخصیتی می‌تونه داشته باشه؟ مثلاً آیا چای دوست داره یا قهوه؟ سعی می‌کنم با این فکرها، تاحدامکان، به شخصیت مدنظرم نزدیک بشم. بعدش دنبال یک ویژگی از اون شخصیت می‌گردم که مثل خودم باشه و روی اون تمرکز می‌کنم.