نذار فکر کنن بی‌سوادی! (بحران هکسره)

هکسره رو یاد بگیرید

یک بار برای همیشه

شما بهترین شاعر یا نویسنده جهان هم که باشید، وقتی قواعد نگارشی مثل هکسره رو رعایت نمی‌کنید یا تو متن‌هاتون غلط املایی دارید، انگ بی‌سوادی رو پیشونی‌تون می‌چسبه و مخاطب برای خوندن ادامه متن‌تون سرد میشه.

اصلا هکسره چیه؟

خلاصه:

این که کجا به جای کسره، "ه" بذاریم، کجا نذاریم.

کتاب من یا کتابه من؟

هوا سرده یا هوا سردِ؟

قواعد هکسره:

1. "ه" به جای است:

هر جا خواستید به صورت عامیانه به جای "است" از "کسره" استفاده کنید: حتما "ه" لازم دارید.

مثال: هوا سرد است.

+ هوا سرده.

مثال: صد قرن است که این زمین، باران نخورده.

+ صد قرنه که این زمین، باران نخورده.

2. قبل از صفت و مضاف‌الیه، "ه" نذار!

مثال:

درست: منِ دیوونه

غلط: منه دیوونه

درست: مالِ من

غلط: ماله من

درست: دامنِ ساقیِ سیمین‌ساق

غلط: دامنه ساقیه سیمن‌ساق

3. نشانه معرفه، "ه" لازم داره.

یعنی چی؟! مثالا رو ببین، می‌فهمی!

اون کتابه رو برام بیار.

خونه‌ی مادربزرگه، هزار تا قصه داره!

نمی‌گین دیوه میاد می‌خوردتون؟!

دختره زد تو سرِ پسره، عاشقش شد!

4. "ه" در انتهای کلماتی که می‌شکنیم:

مثال:

اگر = اگه

دیگر = دیگه

دارد = داره

نمی‌رود = نمی‌ره

می‌شود – می‌شه

و ...

"ه" مال خود کلمه است! بهش دست نزن!

مثال:

درست: دیوانه

غلط: دیوانِ

درست: آفتابه

غلط: آفتابِ

درست: دامنه

غلط: دامنِ

به همین راحتی، این پست رو سیو کن هر وقت شک داشتی بهش رجوع کن.