مردم اسکرول نمیکنند (و دیگر افسانه ها درباره طول صفحه)

آیا تا حالا به این فکر کردید که "طول این صفحه باید چقدر باشه؟" نتیجه یه سرچ سریع درباره این موضوع میگه "300 کلمه" یا "5 پاراگراف" یا "تا جایی که نیازه، ولی نه خیلی زیاد!"

هیچکدوم از این جواب ها به درد نمیخوره. دلیلش اینه که طول صفحه قانونی نداره بلکه یه سری دستورالعمل داره. در ادامه چند تا از افسانه هایی که نباید بهشون توجه کنیم و یه سری دستورالعمل که موقع نوشتن محتوای صفحه باید ازشون پیروی کنیم رو بررسی میکنیم.

افسانه: مردم اسکرول نمیکنند

بارها شنیدم که طراح ها، کپی رایتر ها و یا توسعه دهنده ها پیشنهاد میکنند یه صفحه طولانی رو به چند صفحه تبدیل کنیم. یه سوء تفاهم رایج وجود داره که میگه مردم اسکرول نمیکنند و به همین دلیل محتوای کمتر همیشه بهتره. این مسئله توسط طراح های Mobile-first و تولید کننده های محتوا که معمولا واسه اینکه بشه محتوا رو راحت تر تو اسکرین های کوچک دید جا افتاده.

اما تحقیقاتی حتی به قدمت یه مطالعه در سال 1998 از سایت UIE نشون میدن که حتی اون موقع "بیشتر کاربر ها تو صفحات اسکرول میکردند و معمولا مشکلی هم نداشتند". تحقیقات جدیدتر هم نشون دادند که اسکرول بینهایت یه روش نویگیشن مورد قبوله.

چرا؟ با توجه به سایز اسکرین های امروزی، حتی کوتاه ترین متن ها هم نیاز به اسکرول داره. تو اپلیکیشن های اجتماعی محبوب مثل فیسبوک، توییتر و اینستاگرام هم این مفهوم که اسکرول بیشتر محتوای بیشتری نشون میده، تثبیت شده. با رایج شدن این الگو، مردم هم دیگه انتظار ندارن محتوای وب تو نیم صفحه اول باشه.

علاوه بر این اگر مخاطب شما به یه صفحه بیاد انتظار داره اطلاعات لازم رو پیدا کنه و کارش رو انجام بده، پس چرا مجبورش کنیم که واسه دیدن بقیه اطلاعات کلیک کنه؟ کلیک بیشتر یعنی شانس بیشتر برای ترک سایت. مگر اینکه تست کاربردپذیری خلاف این رو ثابت کنه، منطقیه که محتوا هایی که به هم مرتبطه رو تو یه صفحه نگه داریم.

افسانه: مردم نمیخونند

اینکه بگیم مردم نمیخونند مثل اینه که بگیم دانشجوها یاد نمیگیرند، یا بچه ها سبزیجات نمیخورند. این نپذیرفتن مسئولیته، یه راه برای فرار از واقعیت. اگر والدین سبزیجات رو درست معرفی کنند، بچه ها سبزیجات میخورند. اگر استاد با توجه به علایق و انگیزه های دانشجو ها براشون جذاب باشه اونها یاد میگیرند . و اگر محتوا مرتبط و جذاب باشه مردم محتوا رو میخونند.

برای جذاب بودن، محتوا باید مفید (Useful) و قابل استفاده (Useable) باشه.

منظور از مفید بودن اینه که محتوا باید با چیزی که مخاطب ها دنبالش میگرده مرتبط باشه و باید جواب سوال ها اونها رو بده، یا بهشون اطلاعاتی رو ارائه بده که جای دیگه نمیتونن پیدا کنند (اما میخوان که پیدا کنند!).

منظور از قابل استفاده بودن، قابل خوندن بودن محتواست. محتوا باید تیتر داشته باشه تا بخش ها رو از هم جدا کنه. همچنین باید Bullet Point، جدول، عکس و بقیه المان های لازم رو داشته باشه که به درک متن کمک کنه.

مردم وقتی با چیزی که نوشتید ارتباط برقرار کنند و خوندن و درک براشون راحت باشه اون رو میخونند.

افسانه: محتوای مختصر یعنی محتوای کم

معمولا وقتی کسی میگه "میشه خلاصه تر بگی؟" منظورش کلمات کمتریه. مختصر حرف زدن یعنی انتقال اطلاعات به روشی سریعتر و خلاصه تر.

متاسفانه، وقتی متخصصین برای مبتدی ها مینویسند، "مختصر" تبدیل میشه به "کمتر".

به این مثال توجه کنید:

"مختصر نوشتن یعنی بدون هرگونه کلمه غیرضروری نوشتن. برای اینکار یک پاراگراف باید تا جایی که لازمه ادامه پیدا کنه، اما بدون واژه های اشتباه اضافی اما این به این معنی نیست که جمله یا پاراگراف همه اطلاعات رو انتقال نده"

اگر این جمله رو کوتاه تر کنیم میشه:

"مختصر نوشتن یعنی نوشتن بدون کلمات غیرضروری و واژگان اشتباه اضافی"

اما اگر مختصرش کنیم میشه:

"یه جمله یا پاراگراف مختصر نباید کلمات اضافی داشته باشه، اما باید همه اطلاعات لازم برای قابل درک بودن و ارزشمند بودن رو داشته باشه"

نسخه مختصر کمی طولانی تره اما بهتر نوشته شده. به جای کاهش کلمات، من جمله رو طوری نوشتم که اطلاعات رو به روشی جذاب انتقال بده. هدف باید انتخاب کلمات توصیفی باشه، نه کاهش تعداد کلمات و مثال های لازم.

خب، حالا طول صفحه باید چقدر باشه؟

یک محتوای خوب انقدری طولانی هست که موضوع رو پوشش بده، انقدری جذاب هست که مردم به خوندنش ادامه بدن، و طوری نوشته شده که مخاطب رو هدف قرار بده.

اگر محتوا حس طولانی بودن و خسته کننده بودن داشته باشه، احتمالا به اندازه کافی هدف دار و مرتبط با مخاطب نبوده. اگر برای مردم پیدا کردن محتوا تو صفحه سخت باشه، احتمالا نیازه که تیتر، Bullet point، و یا المان های دیگه بهش اضافه بشه. اگر نگران این هستید که محتوای یک صفحه خیلی زیاده و یا اهداف مخاطبان شما برای پیدا کردن چیزی که دنبالش هستند خیلی متنوعه، به هدف صفحه توجه کنید.

در نهایت همه این دستورالعمل ها یک نقطه مشترک دارند: اونها طراحی شدند تا روی مخاطب هدف شما تمرکز کنند. صفحه رو برای اونها شخصی سازی کنید، اونها رو با محتوا درگیر کنید و کاری کنید تا محتوا برای اونها قابل خوندن بشه. مطمئن باشید که نا امیدتون نمیکنند.

منبع:

People Don’t Scroll (and Other Page Length Myths)

by Marli Mesibov