تولد یک تحول

هوش مصنوعی، عبارتی است که این روزها در خبرهای مربوط به تکنولوژی، بیش‌تراز هر موضوع دیگری به چشم می‌خورد. اولین رویارویی ما با هوش‌ مصنوعی از آشنای با ربات ها در فیلم‌ها، شروع شده است، ربات هایی که توانایی‌هایی شبیه به انسان‌ها داشتند،مانند آن‌ها صحبت می‌کردند و فکر می‌کردند. انسان ها سالیان درازی به دنبال خلق موجوداتی شبیه به خود یا حتی قوی‌تر و باهوش‌تر از خود بوده‌اند. امروزه، هوش مصنوعی در زندگی ما نفوذ کرده‌است و در بسیاری از مواقع یکی از آن‌ها را با خود حمل می‌کنیم.اما سوال اینجاست که آیا این تکنولوژی به یک‌باره در زندگی ما متولد شد و یک محتوای جدید یا یک ایده‌ی نو است یا گذشته‌ای پرفرازونشیب داشته‌است؟

درسال‌های(1960-1950)، ریاضی‌دانان، دانشمندان و فیلسوفان برجسته‌ای زندگی می‌کردند که علاقه‌ی خاص و ویژه‌ای به تئوری هوشی به غیراز‌‌ هوش انسان‌ها داشتند و این فکر را در سر خود می‌پروراندند. یکی از مشهورترین این ریاضی‌دانان ، آلن تورینگ بود که از او به عنوان پدرهوش مصنوعی جهان یاد می‌شود. آلن تورینگ بریتانیایی، معتقد بود که اگر انسان‌ها این توانایی و مهارت را دارند که فکر کنند و به طور منطقی و براساس داده ها و اطلاعات موجود، تصمیم‌گیری کنند، پس ماشین‌ها نیزامکان این ‌کار را دارند بنابراین، مقاله ای درباب محاسبات ماشینی وهوش نوشت که در آن به بررسی ساخت ماشین‌ها و هوش آن‌ها پرداخت.

همه چیز از یک کنفرانس آغاز شد. درآن کنفرانس بود که به هوش مصنوعی جان داده شد و اولین رویارویی عموم مردم با هوش مصنوعی صورت گرفت و این نقطه، درست نقطه شروع بود به طوری که بسیاری نسبت به آن کنجکاو شدند، بسیاری به سرمایه گذاری در این حوزه روی آوردند و از تحقیقات و بررسی‌ها حمایت کردند و دانشمندان نیز شروع به تحقیقات خود در دانشگاه‌‌‌ها و... کردند. همه چیز خوب به‌نظرمی‌رسید که اولین درب بسته در مقابل هوش مصنوعی قرار گرفت و شرایط آن‌طور که انتظار می‌رفت پیش‌نرفت.

یکی از دلایل افول هوش مصنوعی در این بازه زمانی، پرهزینه و زمان‌بر بودن آن بود به صورتی که درآن دوره، داشتن کامپیوتر‌های شخصی رایج نبود و تنها‌‌ سازمان‌ها و دانشگاه‌های بزرگ توان خرید و استفاده از این دستگاه‌ها را داشتند. مشکل دیگر این بود که کامپیوترهای آن زمان ، توانایی ذخیره سازی اطلاعات و داده ها را نداشتند و از سرعت پایینی برخوردار بودند. اینجا بود که گمان کردند این‌کار شدنی نیست.

درسال های(1987-1980)، سیستم‌های پیشرفته با قابلیت پردازش بالا و ذخیره سازی اطلاعات، جان دوباره‌ای به این تکنولوژی نوپا بخشید و دوباره توجه ها را به خود جلب کرد به‌گونه‌ای که باز هم عده ای به تحقیقات و سرمایه گذاری متمایل شدند. درحالی که به‌نظر می‌رسید مشکلات حل شده‌اند بازهم مشکلات تازه ای بر مسیر هوش مصنوعی سبز شدند. عواملی مانند پرهزینه و زمان‌بر بودن و هم‌چنین نیاز سیستم‌های کامپیوتری به داده‌ها و اطلاعات استاندارد.

شاید فکر کنید‌‌‌ که این فرازها و نشیب‌ها همین جا تمام می‌شوند اما در واقع با وجود این‌که شرایط بر ناکارآمدی هوش مصنوعی دلالت می‌کرد اما بازهم ورق برگشت و تکنولوژی دیپ بلو توانست که کاسپاروف استاد بزرگ و شطرنج باز قهار را در یک بازی کامپیوتری شکست دهد.

داستان اینجا تمام نمی‌شود و تولد و رشد این تحول قرن اخیر، هنوزهم پراز پستی‌ها و بلندی‌هاست. به‌نظر شما روزی می‌رسد که تمام تصورات محال ما را جامه عمل بپوشاند؟