اختلال شخصیت مرزی

اختلال شخصیت مرزی یا بوردرلاین

اختلال شخصیت مرزی یا (BPD) به انگلیسی (Borderline personality disorder) اختلال روانی شایعی است که قابل مدیریت و درمان می باشد. این اختلال بر افکار، احساسات و رفتار افراد تاثیر می گذارد و باعث می شود که آنها در همه زمینه های زندگی با مشکل مواجه شوند.
همه ما جهان را از دیدگاه های مختلف می بینیم، اما فردی که دارای اختلال مرزی شخصیتی است، دیدگاه غیر طبیعی و تحریف شده ای از خود و محیط اطراف خود دارد.
افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی احساسات شدید و غیر قابل کنترلی دارند که می تواند باعث پریشانی و خشم شدید آنها شود. آنها در روابط خود مشکل دارند و احساس آرامش ندارند. آنها ممکن است بسیار تکانشی باشند و به نظر برسد که زندگی آشفته ای دارند، به طور تکانشی عمل کنند یا به عمد به خود به عنوان راهی برای پیشبرد خواسته هایشان آسیب برسانند.
اختلال مرزی شخصیتی می تواند برای خود و دیگران مشکل ایجاد کنند. این می تواند برای فرد مبتلا به اختلال بوردرلاین و اطرافیان آنها ناراحت کننده باشد و اغلب قابل درک نباشد.

این شایع ترین اختلال شخصیت در استرالیا است و حدود ۱ تا ۴ نفر از هر ۱۰۰ نفر را در طول زندگی خود تحت تاثیر قرار می دهد. این اختلال بیشتر در زنان دیده می شود و معمولاً علائم در دوران نوجوانی یا اوایل بزرگسالی ظاهر می شوند.

ویژگی های اختلال شخصیت مرزی

• اختلال شخصیت مرزی دارای طیف گسترده ای از علائم و ویژگی ها است، از جمله:
• احساس پوچی درونی
• عزت نفس پایین
• احساسات و هیجانات شدید و طاقت فرسا
• نوسانات خلقی شدید، از جمله حملات اضطراب، خشم و افسردگی
• الگوی روابط پرآشوب با دوستان، خانواده و عزیزان
• تغییر مداوم بین ایده آل سازی و بی ارزش کردن دیگران
• ترس از تنهایی و تلاش های وحشیانه برای جلوگیری از رها شدن
• تصویر ذهنی ناپایدار و تحریف شده یا احساس خود
• احساس رها شدن، تنهایی، سوءتفاهم، پوچی مزمن یا بی حوصلگی
• احساس خود نفرت و خود آزاری
• خود آزاری، مانند بریدن به عنوان یک مکانیزم مقابله ای
• افکار خودکشی یا تلاش های خودکشی
• رفتار تکانشی و پرخطر، مانند رابطه جنسی ناایمن، استفاده غیرقانونی از مواد مخدر، قمار، پرخوری، رانندگی بی پروا یا ولخرجی
• تفکر سیاه و سفید یا مشکل در سازش
• افکار پارانوئید در پاسخ به استرس
• احساس قطع ارتباط و ناخالصی از واقعیت

چه چیزی باعث اختلال شخصیت مرزی می شود؟

همانطور که در مورد اکثر اختلالات سلامت روانی دیگر، علل اختلال شخصیت مرزی به طور کامل درک نشده است.

مانند بیشتر اختلالات روانی دیگر، اختلال شخصیت مرزی نیز احتمالاً ناشی از ترکیبی از ژن ها و تجربیات زندگی است. داشتن دیگر اختلال های سلامت روان، حساسیت بسیار زیاد یا تجربه آزار یا سهل انگاری در دوران کودکی، ممکن است برخی افراد را بیشتر مستعد ابتلا به اختلال شخصیت مرزی کند.

اما همه افرادی که این عوامل را دارند دچار اختلال شخصیت مرزی نمی شوند. در برخی افراد، یک رویداد استرس زا یا شکست رابطه ممکن است با توسعه اختلال شخصیت مرزی مرتبط باشد. در زمان های استرس، بسیاری از افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی علائم اختلال استرس پس از سانحه را تجربه می کنند،

مانند مرور گذشته، کابوس ها، احساس عدم واقعیت و حملات پانیک. گاهی اوقات تجربیات منفی گذشته به عنوان افکار یا خودخوری های تنبیه کننده ای که نادیده گرفتن آنها دشوار است، باز می گردند.

چه زمانی باید به پزشکم مراجعه کنم؟

اگر خودتان و یا اطرافیانتان، دچار اختلال شخصیت مرزی هستید یا مشکوک به ابتلا به این اختلال هستید، مهم است که به دنبال کمک باشید.

حتما باید به روان پزشک مراجعه کنید:

• در بحران
• علائم پریشانی عاطفی (خیلی ناراحت، عصبانی یا مضطرب بودن) را نشان می دهد
• خودشان را آزار می دهند
• در مورد خودکشی فکر یا حرف می زنند

افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی در معرض خطر بالای خودآزاری و خودکشی هستند، اگرچه همه افرادی که این اختلال دارند خود را آزار نمی دهند. اگر شما یا کسی که می شناسید دچار اختلال شخصیت مرزی هستید و فکر می کنید خطر فوری خودکشی وجود دارد، لطفاً با شماره اضطراری ۱۲۳ با اورژانس اجتماعی تماس بگیرید و درخواست کمک کنید. تا زمانی که کمک برسد، شخص را تنها نگذارید.

اختلال شخصیت مرزی چگونه مدیریت می شود؟

پس از تشخیص اختلال شخصیت مرزی، درمان مداوم توسط یک متخصص سلامت روان مدیریت می شود.

موثرترین درمان ترکیبی از حمایت و درمان روانشناختی است. دارو ممکن است در برخی موارد کمک کند، اما درمان اصلی اختلال شخصیت مرزی نیست. در حالی که دارو ممکن است به تسکین برخی از علائم کمک کند، اما خود اختلال شخصیت مرزی را بهبود نمی بخشد.

روان درمانی

روان درمانی نوع اصلی درمان اختلال شخصیت مرزی است. نمونه هایی از درمان هایی که می توانند کمک کنند عبارتند از:

درمان های روان پویایی، مانند درمان مبتنی بر ذهنیت و روان درمانی متمرکز بر انتقال. رفتار درمانی دیالکتیکی (DBT)، که به طور خاص برای درمان اختلال شخصیت مرزی ایجاد شده است. DBT یک رویکرد آموزشی با تمرکز بر ذهن آگاهی، اثربخشی بین فردی، تحمل پریشانی و تنظیم هیجان دارد.

سایر اشکال درمانی که راه‌های جدیدی برای تعامل با مردم یا راه‌هایی برای مشاهده خود یا جهان را آموزش می‌دهند، مانند طرحواره درمانی.

دارو

دارو به عنوان درمان اصلی برای اختلال شخصیت مرزی توصیه نمی شود، اگرچه گاهی اوقات می تواند به کنترل علائم کمک کند. اگر فرد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی دارای سایر اختلالات سلامت روان مانند اختلال دوقطبی، اختلال اضطراب یا افسردگی نیز باشد، دارو ممکن است مفید باشد.

در موارد شدید، فرد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی ممکن است نیاز به مراجعه به بیمارستان داشته باشد. این معمولاً فقط به عنوان یک اقدام کوتاه مدت برای کسانی که در خطر آسیب رساندن به خود یا دیگران هستند توصیه می شود.

اولین قدم در جستجوی کمک و درمان اختلال شخصیت مرزی، مراجعه به پزشکی است که می تواند تیمی از متخصصان سلامت روان، مانند روانشناس یا روانپزشک را برای مدیریت این بیماری هماهنگ کند. خانواده و دوستان افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی نیز ممکن است درمان را برای کمک به مقابله با مراقبت از عزیزشان مفید بدانند.

نتیجه

اگر شما یا کسی که می شناسید دچار اختلال شخصیت مرزی یا همان اختلال بوردرلاین هستید، مهم است که به دنبال کمک باشید. درمان می تواند به افراد مبتلا به این اختلال کمک کند تا علائم خود را مدیریت کنند و زندگی سالم تری داشته باشند.

گزینه های درمانی برای اختلال شخصیت مرزی عبارتند از:

• روان درمانی: روان درمانی می تواند به افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی کمک کند تا درک بهتری از خود و روابط خود داشته باشند و مهارت های مقابله ای سالم را بیاموزند.
• دارو درمانی: دارو درمانی می تواند به کاهش علائم شدیدی مانند افسردگی، اضطراب و خودکشی کمک کند.

در برخی موارد، ممکن است ترکیبی از روان درمانی و دارو درمانی برای درمان اختلال شخصیت مرزی لازم باشد.