ایغورها، بزرگترین اقلیت زندانی در دنیا بعد از هولوکاست.

ایغورها اقلیت مسلمان و ترک‌‌تبار بیش از ١٠٠٠ سال است که ساکن منطقه ژینچیانگ در شمال‌غرب چین هستند. ٢۵٠سال قبل با حمله پادشاهی چینگ، این منطقه ضمیمه چین شد. حکومت مرکزی ایغورها و قزاق‌‌های مسلمان را به شدت تحت نظر گرفته است. تخمین زده می‌شود که تا سال ٢٠١۵ بیش از ١میلیون و طی ٣سال گذشته بالغ بر ٣میلیون مسلمان چینی در اردوگاه‌های مخصوص نگهداری شدند. به گفته دولت چین هدف این اردوگاه‌‌ها آموزش فرهنگی و کار‌‌آموزی است.

در حال حاضر ژینچیانگ به یک زندان بزرگ تبدیل شده، و دسترسی به این منطقه برای روزنامه‌نگارها بسیار محدود است. دولت چین نیز پیوسته در تلاش بوده تا چینی‌ها را در این منطقه ساکن کند تا بافت جمعیتی به نفع چینی‌ها عوض شود. در سال ٢٠٠٩ در اعتراض به کشته شدن دو ایغور توسط پلیس، این منطقه ناآرام شد که با عکس‌العمل شدید نیروهای امنیتی مواجه گشت. به گفته دولت چین در طی ناآرامی‌ها ٢٠٠ نفر کشته شدند که بیشتر آنها چینی بودند. همچنین هزاران ایغور بازداشت و تعداد نامعلومی کشته شدند.

در سال ٢٠١٢، شی‌‌جن پین به رهبری حزب کمونیست چین رسید و فشار بر ایغورها را از همان ابتدا افزایش داد. در تصویر او از چین، ایغورها و فرهنگشان جایی نداشتند. در سال ٢٠١۴ سلسله حملاتی توسط جدایی‌طلبان ایغور و گروه‌های اسلامی صورت گرفت که به کشته شدن ١٠٠ چینی منجر شد. که شی‌‌جن پین را بر حذف این مسلمانان رادیکال مصمم‌‌تر کرد، و تمام ایغورها تحت کنترل نظارت گسترده حکومت قرار گرفتند. بسیاری از آنها به دلایل متعدد توسط حکومت مرکزی خطرناک ارزیابی شدند. در نتیجه طی سالها به تدریج بالغ بر ١٢٠٠ اردوگاه برای نگهداری صدها هزار ایغور مسلمان ساخته شد.

تصاویری که دولت از این اردوگاه‌‌ها ارایه می‌داد، محلی بود برای آموزش زبان و کارآموزی و یادگیری مقررات. اما مسلمانانی که بعد از ترک اردوگاه، به دیگر کشورها از جمله قزاقستان فرار کردند، تصویر کاملا متفاوتی را از اردوگاه ارایه می‌کنند. فشار روانی به اندازه‌ای است که بسیاری حتی به خودکشی فکر می‌کنند. به گفته آنها تنها هدف اردوگاه پاک کردن هویت قبلی و برساختن هویتی تازه است. افرادی که آزاد می‌شوند، تغییر رفتار واضحی دارند. در کَشگار شهری که مرکز فرهنگی ایغورهاست، کودکان اجازه یادگیری زبان مادری خود را ندارند. اهالی جرئت رفتن به مساجد را ندارند چرا که عواقب خطرناکی می‌تواند داشته باشد.

همچنین عکسهای ماهواره‌ای نشان می‌دهد تعداد زیادی مسجد از بین رفته‌اند. به گفته یکی از مهندسین IT که در گذشته برای دولت مرکزی کار می‌کرد، ایغورها از دید حکومت مرکزی اصلا آدم حساب نمی‌‌شوند و هیچ حقی از جمله حق دادگاه ندارند. تمام زندگی آنها زیر نظر دوربین‌های امنیتی قرار دارد. از ٢٠١٧ اطلاعات تمامی ساکنین نظیر DNA، اثر انگشت، گروه خونی، اسکن صورت و صدا ضبط شد. کار به اینجا ختم نشد، دولت مقرر کرد که هر خانواده ایغور با یک خانواده چینی رابطه فامیلی برقرار کند.

این خانواده چینی در واقع مامور دولت بودند و تمامی جنبه‌های زندگی ایغورها را بررسی می‌کردند تا اثری از اسلام و زبان و فرهنگ مادری آنها به جا نمانده باشد. جزا هر تخلفی اردوگاه اجباری بود. بر در خانه آنها بارکدی وجود داشت که تمام اطلاعات اهالی منزل را برای پلیس مشخص می‌کرد.اپ موبایل هم به اجبار نصب میشد تا فعالیتهای آنها کامل تحت کنترل باشد. ژینچیانگ به عنوان امنیتی‌‌ترین منطقه چین، محلی است برای شرکتهای هوش مصنوعی، دیتای بزرگ و تجهیزات امنیتی که آخرین فن‌آوری‌‌هایشان را پیاده‌سازی کنند.

تصاویر خیابانها و کوچه‌ها پیوسته پردازش می‌شود، و اگر AI تشخیص دهد شخصی در حال عبور از خیابان خطرناک است، پلیس شخص مورد را نظر را بازداشت و به اردوگاه می‌فرستد. ژینچیانگ در واقع نمایشگاهی است برای آخرین فن‌آوری‌های امنیتی چین. یکی از شرکتهای فعال در این زمینه Huawei است، بزرگترین شرکت ارتباطی در دنیا که توسط آمریکا به عنوان تهدیدی برای امنیت ملی شناخته شده. دسامبر ٢٠١٩ دولت چین (شاید به دلیل شیوع کرونا) ناگهانی اعلام کرد که تمامی حاضرین در اردوگاه‌ها آزاد شدند، البته منبع موثقی آن را تایید نکرده.