زمینه و هدف

یکی از مهم ترین حواس انسان، حس شنوایی است که آسیب آن می تواند فرایند سازش با محیط زندگی را تحت تاثیر قرار داده و موجب تاخیر در تحول و پردازش فرایندهای ذهنی و شناختی شود.

همچنین تاب آوری به مهارت ها و توانمندی هایی اشاره دارد که فرد را قادر می سازد با سختی ها، مشکلات، و کشاکش های زندگی سازش کند.

بدین ترتیب هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی نقش هوش هیجانی و حرمت خود در پیش بینی تاب آوری دانش آموزان دارای آسیب شنوایی است.

روش

پژوهش حاضر از نوع همبستگی است. نمونه مورد مطالعه شامل ۸۱ نفر از دانش آموزان دختر و پسر مبتلابه آسیب شنوایی در دامنه سنی ۱۳ -۱۰ سال مقطع ابتدایی شهر شیراز بودند که به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند

. سطوح تاب آوری، حرمت خود، و هوش هیجانی به ترتیب با استفاده از پرسشنامه های تاب آوری کانر و دیویدسون (۲۰۰۳)، حرمت خود کوپر اسمیت (۱۹۶۷)، و هوش هیجانی شرینگ (۱۹۹۹) سنجیده شد و در پایان داده ها از طریق همبستگی پیرسون و رگرسیون هم زمان تحلیل شدند.

یافته ها

نتایج پژوهش نشان داد که تاب آوری با هوش هیجانی و حرمت خود همبستگی مثبت و معنی دار دارد (۰/۰۵>p).

همچنین نتایج حاصل از رگرسیون گام به گام نشان داد که متغیر هوش هیجانی ۳۳ درصد از واریانس تاب آوری (۰/۰۰۲>p) و متغیر حرمت خود عمومی ۲۴ درصد از واریانس تاب آوری را پیش بینی می کند (۰/۰۲۵>p).

نتیجه گیری

بر اساس یافته های این پژوهش مبنی بر نقش هوش هیجانی و حرمت خود در پیش بینی تاب آوری دانش آموزان با آسیب شنوایی، می توان نتیجه گرفت که با پرورش این سازه ها در این دانش آموزان می توان انعطاف پذیری و سطح سازش یافتگی آنها را ارتقا بخشید.

نقش حرمت خود و هوش هیجانی در پیش بینی تاب آوری دانش آموزان دارای آسیب شنوایی