تاب آوری دختران

یتوانید از شجاعت، عزم و اراده،ویا توانمندی سخن بگویید اما همه این ها به یک چیز می رسند: توانایی مواجهه با چالش ها و حتی شکست ها که مولفه اصلی موفقیت آینده فرزندتان است.
به گزارش میگنا توانایی مقاومت در برابر سختی ها می تواند به اندازه استعداد یا هوش، برای موفقیت ضروری و لازم باشد.
علاوه بر این، تحقیقات نشان داده است که دختران خیلی بیشتر نیاز به عالی و بی نقص بودن دارند و با کوچک ترین اشتباهی، اعتماد به نفسشان را از دست می دهند و خودشان را می بازند.

با توجه به این موضوع، بنابراین، پرورش تاب آوری دختران از اهمیت ویژه ای برخوردار است. در واقع، هدف این است که دختران بتوانند بدون سرزنش خود، با مشکلات و شکست ها مقابله کنند.

اگر می خواهید برای توسعه تاب آوری و اعتماد بنفس به دخترتان کمک کنید در اینجا نکاتی در راستای پرورش تاب آوری دختران ارایه خواهد شد.

دختران با کمک و راهنمایی والدینی دلسوز، خواهند توانست بر مشکلات غلبه کنند و موانع را پشت سر بگذارند و در نهایت، از توانایی و تاب آوری برخودار باشند.

راهکار های پرورش تاب آوری دختران:
1) ذهنیت بالندگی و رشد را پرورش دهید:
کارول دویک، روانشناس، در 1980، مفهوم ذهنیت رشد را مطرح کرد. ذهنیت رشد یعنی توانایی ها می توانند با تمرین، پرورش یابند و ثابت و غیرقابل تغییر نیستند.
وی از طریق تحقیقاتش دریافت که دختران تمایل دارند که فکر کنند توانایی هایشان ثابت است، یعنی افراد با توانایی ها یا استعدادهای خاصی متولد می شوند. بنابراین، دختران به هنگام رویارویی با چالش هایی در انجام کارهای خاص یا در حوزه تحصیل و شکست در آن، تمایل بیشتری به تسلیم شدن دارند چرا که فکر می کنند توانایی بهبود در آن حوزه را ندارند.

این امر ناشی از نحوه تعریف از دختران است، به عنوان مثال: "تو خیلی باهوشی." یا "چقدر دانش آموز خوبی هستی." یا "تو عالی هستی." این عبارات حاکی از آن است که خصوصیاتی مانند باهوشی، خوب بودن و عالی بودن، خصوصیاتی هستند که یا شما از آن ها برخوردار هستید یا نیستید.

بنابراین، پرورش زودهنگام ذهنیت رشد، به ایجاد تاب آوری، مقاومت و پشتکار دختران کمک می کند تا بتوانند در آینده از عهده کارهای بزرگتر برِآیند.

از این رو، بهتر است که به جای تعریف و تمجید از هوش یا موفقیت دختران، سعی و تلاششان را با عباراتی تحسین و ستایش کنند، عباراتی مانند: "تلاشت رو دوست دارم که سعی کردی از راه های مختلفی استفاده کنی تا در نهایت این مسئله ریاضی را حل کنی."

هنگامی که یک دختر در حال تلاش است، در واقع این پیام را به والدین و معلمان می دهد که پشتکار و موفقیتش را تشویق کنند و بر توانایی یادگیری اش تاکید کنند.

لذا می توان از این جملات استفاده کرد: "یادگیری همه ما با یکدیگر متفاوت است. ممکن است در ابتدای کار، انجامش برایت سخت باشد و نیاز باشد تا با آن ارتباط برقرار کنی، اما اگر به تمرین هایت ادامه دهی می توانی از عهده این کار بر بیایی."

2) به آن ها بیاموزید که توانایی هایشان را، واقع بینانه ارزیابی کنند:
وقتی که عملکرد، پایین تر از حد انتظار است، تاب آوری بسیار دشوار خواهد بود، بخصوص که بسیاری از دختران استانداردهای بسیار بالایی رابرای خود تعیین می کنند. در واقع، چون از خودشان انتظار دارند که کامل و بدون نقص باشند، همیشه احساس مداوم ناکامل بودن را خواهند داشت. از نشانه های کمال گرایی، استانداردهای شخصیث بسیاربالا مانند: "من باید در هر کاری، بهترین باشم." و انتقاد شدید از خود مانند: "اگر نتوانم این کار را انجام دهم یعنی من یک بازنده به تمام معنا هستم." جهت برطرف کردن این افکار مخرب، والدین باید به دختران کمک کنند تا ارزیابی واقعی از نقاط قوت و ضعف خود داشته باشند و متوجه باشند که همه اشتباه می کنند و انسان جایزالخطاست. یک راه مناسب این است که والدین به دخترانشان کمک کنند تا افکارشان را بشناسند و بررسی کنند، این تکنیک، فراشناخت نام دارد.

استفاده از تکنیک فراشناخت به دختران این امکان را می دهد تا به خودشان بنگرند و با خود صادق باشند، خود را درک کنند و تشخیص دهند که چه کاری را درست و چه کاری را نادرست انجام داده اند. در نهایت، آن ها می توانند نقاط ضعف شان را تعدیل و نقاط قوتشان را افزایش دهند.

درک این موضوع که چقدر افکار منفی مانع شما می شوند، برای بسیاری از زنان، فرآیندی آشنا به نظر می رسد. حالا تصور کنید اگر دختران از سن 10-11 سالگی با این الگو و فرآیند آشنا شوند، چقدر می تواند بر افزایش اعتماد به نفس، مقاومت، و تاب آوری شان تاثیرگذار باشد.

3) به آن ها اجازه دهید خودشان را به چالش بکشند:
هنگامی که دختران کار دشواری را انجام می دهند، والدین با چالش خاص خود مواجه می شوند.
به دخترتان اجازه دهید که خودش، آن کار را انجام دهد حتی اگر درگیر شود. مشاهده تلاش و شکست بچه ها در انجام کاری جدید، برای والدین بسیار سخت است. در حقیقت، کودکی زیبا و گرانبها را به این دنیا می آورید و پس از گذشت همان لحظات اول متولد شدنش، متوجه می شوید که هدف جدیدتان در زندگی، محافظت از این فرد آسیب پذیر در برابر آسیب ها است.

محافظت از فرزندان در برابر همه خطرات، بسیار راحت تر از ایجاد وقفه و فهمیدن این موضوع است که چه خطراتی برای رشد و سلامت عاطفی فرزندان لازم و ضروری می باشد.

از این رو، وقتی که فرزند با مسائل جدید درگیر است، خواه کودک نوپا باشد که سعی در پوشیدن ژاکت داشته باشد، خواه نوجوانی باشد که برای انجام تکلیفش گریه می کند، ممکن است والدین احساس کنند که الان نیاز است که وارد عمل شوند و مشکل را حل کنند. در این شرایط، شما سهوا به فرزندتان این پیام را می دهید که شما به توانایی اش در انجام کارها یا مدیریت وظایف و احساساتش،باور ندارید.

در صورتی که والدین باید به فرزندشان اجازه دهند تا با مسائل درگیر شود و به او زمان و فرصت دهند تا بتواند از عهده اش برآید. لازم به ذکر است که اگر دختر شما ردر حال یادگیری بستن ژاکت یا بستن بند کفش هایش است، نباید انتظار داشته باشید که ظرف مدت 5 دقیقه حاضر شود و بیرون بروید، بلکه وقتی می بینید فرزندتان در حال تلاش است، بهر او بگویید که اگر به تلاش اش ادامه دهد، اطمینان دارید که می تواند از پسِ این کار برآید.

در آینده وقتی فرزندتان به دوران کودکی اش نگاهی می اندازد، از شما تشکر می کند، نه فقط برای عشق بی بدیل شما، بلکه به این دلیل که شما پیشرفت و نیازهای عاطفی اش را به خوشحالی های کوتاه مدتش ترجیح داده اید، چرا که شما حاضر شدید امروز زندگی را کمی برایش سخت کنید تا بتواند یاد بگیرد که در آینده چگونه با سختی ها رو مشکلات، رو به رو شوند و بتوانند تاب آورتر شوند.

4) تاب آوری را به آن ها آموزش دهید:
هر آنچه که به زبان می آورید، مهم است، اما عمل به آن دشوار!
کودکان با مشاهده بزرگسالان به هنگام شرایط سخت، تاب آوری را یاد می گیرند و می فهمند که وجود موانع و سختی ها، به معنی آخر دنیا بودن نیست. حواستان به نحوه برخوردتان با مسائل در حضور فرزندتان باشد، خواه کار اشتباهی کرده اید، کلیدتان را گم کرده اید، گم شده اید و خواه غذایتان سوخته است.

بر نحوه برخوردتان با شرایط بد، تمرکز کنید. اجازه بدهید دخترتان ببیند که شما نه تنها خود را سرزنش نمی کنید و به خودتان سر کوفت نمی زنید، بلکه این شرایط را مدیریت می کنید.

این فرصت ها جهت نشان دادن چگونگی حل مشکلات مفید هستند،، هم در زندگی روزمره و هم در موقعیت های غیر معمولی مانند زمانی که در سفر هستید و مشکل فنی برای ماشینتان پیش می آید. در این شرایط، درنگ نکنید و کمی به گرفتاری تان لبخند بزنید. اگر مسائل را برای خود، زیادی جدی بگیرید، همه چیز باعث نارضایتی و اضطراب شما می شود. "شوخی" باعث می شود آن لحظات، راحت تر سپری شوند. شوخ طبعی، استرس را کاهش و تاب آوری را بهبود می بخشد.

کودکان به صورت ناآگاهانه، تاب آوری را در هر مرحله از کودکی شان یاد می گیرند و بهبود می بخشند، چرا که تاب آوری، یک گام اساسی برای تبدیل شدن به بزرگسالی مستقل است. اینگونه نیست که شب بخوابید، صبح از خواب بیدار شوید و بگویید خب من تاب آور هستم! از این رو، توانایی شکست، یک مهارت است، مهارتی که به ایجاد تاب آوری کمک می کند.

در حقیقت، تاب آوری با گذشت زمان، تمرین و با رویارویی با چالش ها ایجاد می شود. هدف والدین باید این باشد که مطمئن شوند دخترشان آن زمان، تمرین ها و رویارویی با چالش ها را گذرانده باشد و هر بار، با چالش های بزرگتری رو در رو شده است. با انجام این کار، شما به دخترتان هدیه ای ارزشمند می دهید، هدیه ای که در زندگی اش بسیار کاربردی و موثر خواهد بود. بهترین کاری که یک والد می تواند انجام دهد این است که به دخترش یاد دهد که چالش ها را دوست داشته باشد، اشتباهاتش را در آغوش بگیرد، از تلاشش لذت ببرد و مدام در حال یادگیری باشد.