تاب آوری زنان مبتلا به سرطان

هدف پژوهش تعیین نقش تنظیم شناختی هیجان و احساس گناه بر تاب آوری بیماری در زنان دچار سرطان پستان بود.

روش: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری کلیه بیماران دچار سرطان پستان مراجعه کننده به بیمارستان فیروزگر و مرکز پزشکی خاص شرق وابسته به بنیاد امور بیماری های خاص واقع شهر تهران به تعداد ۳۸۱ بیمار در سال ۱۳۹۶-۱۳۹۵ بود.

از این جامعه تعداد ۱۲۰ زن با روش نمونه ‌گیری در دسترس انتخاب شد ابزارهای پژوهش پرسشنامه تاب آوری کونور-دیویدسون ۲۰۰۳، پرسشنامه تنظیم شناختی هیجانی گارنفسکی ۲۰۰۱ و مقیاس احساس گناه کوگلر و جونز ۱۹۹۲بود.

پرسشنامه‌ مخدوش و داده‌های پرت وجود نداشت و داده‌ها با استفاده از رگرسیون خطی چندگانه تحلیل شد.

یافته‎ها: نتایج نشان داد که تنظیم هیجان منفی (۲۵/۰- =β، ۰۳/۰ =P) و احساس گناه (۲۹/۰- =β، ۰۲/۰ =P) با تاب آوری رابطه منفی و تنظیم هیجان مثبت (۴۴/۰ =β، ۰۰۱/۰ =P) با تاب آوری رابطه مثبت دارد.

نتیجه‌گیری: از آنجا که تنظیم دو عامل کنترل هیجان و احساس گناه در بیماران دچار سرطان پستان اثر مثبتی در بهداشت روانی آن‌ها دارد و پیش بینی کننده بهبود تاب آوری آن‌ها است.

از این رو، درمانگران می توانند از مداخلات روان‌شناختی برای تنظیم شناختی هیجان، کاهش احساس گناه و افزایش تاب آوری بیماران دچار سرطان پستان در کنار درمان­های پزشکی سود جویند.

پیش بینی تاب آوری بر اساس تنظیم شناختی هیجان و احساس گناه در زنان دچار سرطان پستان