تاب آوری سرطان

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان وحدت مدار بر اضطراب مرگ و تاب آوری در بیماران مبتلا به سرطان خون بود.

روش: جامعه آماری پژوهش، شامل تمام بیماران مبتلا به سرطان خون  لوسمی  مراجعه کننده به مؤسسه خیریه مهیار در سال ۱۳۹۸ و ۱۳۹۹ بودند که از میان آنها ۳۴ بیمار با مراجعه به فرمول حجم نمونه کوهن با استفاده از روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند و با گمارش تصادفی و همگن­سازی سن، جنس و سابقه درمان در دو گروه آزمایش و یک گروه گواه قرار گرفتند.

داده­‌های پژوهش با استفاده از پرسشنامه اضطراب بک (۱۹۸۸)؛ مقیاس اضطراب مرگ تمپلر (۱۹۷۰) و مقیاس تاب آوری کانر دیویدسون (۲۰۰۳) جمع آوری شدند.

به منظور انجام مداخله، شرکت کنندگان گروه آزمایش تحت ۸ جلسه درمان وحدت مدار قرار گرفتند.

برای تحلیل داده‌­ها از روش تحلیل واریانس با اندازه‌­گیری مکرر و نرم افزار SPSS-24 استفاده شد.

یافته‌­ها: داده­‌های حاصل بیانگر کاهش نمرات پس آزمون (۸۸/۴±۶۹/۰) و پیگیری (۷۰/۴±۵۸/۰) اضطراب مرگ نسبت به پیش آزمون (۲۹/۱۰±۰۴/۱) و افزایش نمرات پس آزمون (۱۷/۱۶±۲۸/۱) و پیگیری (۳۵/۱۶±۲۲/۱) تاب آوری نسبت به پیش آزمون (۸۸/۸±۳۳/۱) و گروه گواه بود.

اثر متقابل زمان*گروه موجب کاهش اضطراب مرگ (۰۰۱/۰=P) و افزایش تاب آوری (۰۰۱/۰=P) نسبت به گروه گواه شد.

نتیجه­‌گیری: براساس نتایج سودمندی روش و نگرش وحدت­‌مدار به زندگی در  کاهش عوارض روان­شناختی سرطان خون در کنار درمان­‌های پزشکی برای  افزایش تاب آوری این بیماران و کاهش اضطراب مرگ آنها پیشنهاد می‌­شود.‌

اثربخشی درمان وحدت مدار

بر اضطراب مرگ و تاب آوری بیماران مبتلا به سرطان خون