تاب آوری مادران

فرزند معلول، مشکلات روانی بسیاری را برای اعضای خانواده به ویژه مادر ایجاد میکند.

با توجه به اهمیت بهداشت روانی مادر در خانواده و جامعه، پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش تاب آوری خانواده بر سرسختی روانشناختی مادران دارای فرزند معلول جسمی-حرکتی انجام شد.

روش کار: طرح پژوهش، نیمه تجربی، از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود.

جامعه آماری پژوهش شامل همه مادران دارای کودک معلول جسمی-حرکتی ساکن شهر خرم آباد در سال ۱۳۹۸بود.

حجم نمونه ۳۰نفر بود که به صورت روش نمونه گیری در دسترس از میان افرادی که تمایل به شرکت در جلسات آموزش تاب آوری خانواده داشتند، انتخاب شد.

سپس افراد به صورت تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل (هر گروه ۱۵نفر)، قرار گرفتند.

تمام آزمودنی های گروه مداخله و کنترل در شرایط یکسان، پرسشنامه سرسختی روانشناختی را به عنوان پیش آزمون کامل کردند.

گروه آزمایش به مدت ۹جلسه تحت آموزش تاب آوری خانواده قرار گرفت، اما گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد.

پس ازآن هر دو گروه در پس آزمون شرکت داشتند.
یافته ها: آموزش تاب آوری خانواده، به طور معناداری بر سرسختی روانشناختی مادران دارای کودک معلول جسمی-حرکتی مؤثر بود و در گروه مداخله، افزایش معناداری را در این متغیر نشان داد (p <0.01).
نتیجه گیری: طبق یافته های حاضر، آموزش تاب آوری خانواده یک روش مداخله ای مناسب برای بهبود متغیرهای سرسختی روانشناختی در مادران کودکان دارای ناتوانی است و میتواند در کلینیک های توانبخشی و مراکز آموزش خانواده استفاده شود.

اثربخشی آموزش تاب آوری خانواده

بر سرسختی روانشناختی مادران دارای فرزند معلول جسمی-حرکتی