تاب آوری وانتظار از ازدواج

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی برنامه آموزش پیش از ازدواج به روش انجل و رایت بر نگرش به ازدواج، تاب­ آوری، انتظار از ازدواج در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی تبریز بود.

روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش­آزمون و پس­آزمون با گروه کنترل بود.

جامعه آماری دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی شهر تبریز در سال تحصیلی ۹۶-۹۷ بودند که در مقاطع کارشناسی و دکترای حرفه­ ای مشغول به تحصیل بودند.

آزمودنی­ها به تعداد ۳۰ نفر بودند که به روش نمونه­گیری تصادفی از میان دانشجویانی که متقاضی شرکت در این دوره­ بودند انتخاب گردیده و در دو گروه ۱۵ نفری آزمایش و کنترل گمارده شدند.

گروه آزمایش در ۶ جلسه ۶۰ دقیقه­ای آموزش پیش از ازدواج به روش انجل و رایت دریافت کردند و گروه کنترل هیچ آموزشی دریافت نکرد

داده ­ها با استفاده از مقیاس­های روان‌سنجی نگرش به ازدواج براتن و روزن (۱۹۹۸)، تاب­آوری کانر و دیویدسون (۱۹۹۱-۱۹۷۹) و انتظار از ازدواج جونز و نلسون (۱۹۹۷) گرد­آوری شد.

جهت تجزیه‌وتحلیل داده ­ها در بخش آمار توصیفی از توزیع فراوانی، میانگین و انحراف معیار و در بخش استنباطی از تحلیل کوواریانس چند متغیره استفاده شد.

برآیندهای آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره نشان داد آموزش پیش از ازدواج بر نگرش به ازدواج (۰۰۳/۰p=، ۸۶۲/۱۰F=)،  تاب آوری (۰۰۱/۰p<، ۷۱۸/۲۴۹F= ) و انتظار از ازدواج (۰۰۱/۰p<، ۸۹۲/۴۳F= ) مؤثر بود؛

بنابراین می­توان گفت که استفاده از این آموزش پیش از ازدواج بر روی نگرش درباره به ازدواج، تاب­­ آوری و انتظارات ازدواج مؤثر است.

اثر‌بخشی برنامه آموزش پیش از ازدواج

بر نگرش دربارۀ ازدواج : تاب آوری و انتظار از ادواج