تاب آوری و حمایت اجتماعی

امروزه هرچندمردم مدت طولانی‌تری با بیماری سرطان زندگی می‌کنند،

امانگرانی‌ها درباره مشکلات افرادمبتلا به سرطان وخانواده‌های شان درحال افزایش است.

در این زمینه، نتایج تحقیقات متعدد حاکی از آن است که دسترسی به حمایت‌های اجتماعی برای افراد مبتلا به سرطان بر سازگاری و مقاومت‌شان در برابر این بیماری اثر می‌گذارد.

بر این اساس، در تحقیق حاضر با روش پیمایشی و با استفاده از ابزار پرسشنامه، به بررسی رابطه بین حمایت اجتماعی با تاب‌آوری در بین بیماران مبتلا به سرطان پرداخته شد.

جامعه آماری این تحقیق شامل افراد بخش بیماری‌های خونی بیمارستان امام رضا (ع) آجا است که از تاریخ ۱۵/۱۰/۹۳ لغایت تاریخ ۳۰/۱۱/۹۳ در این بیمارستان بستری بوده یا جهت درمان سرپایی مراجعه نموده‌اند

تعداد این بیماران ۱۰۰ نفر بوده، که با استفاده از جدول مورگان تعداد ۸۰ نفر به‌عنوان نمونه و بر اساس شیوه نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند.

تجزیه‌وتحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS (نسخه ۱۸) انجام گردید و برای آزمون فرضیه‌ها نیز از آزمون‌های ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی چند متغیره استفاده شد.

یافته‌ها حاکی از آن است که بین حمایت اجتماعی و تاب‌آوری رابطه معناداری وجود دارد.

نتایج آزمون تحلیل رگرسیون نشان می‌دهد که، میزان همبستگی حمایت اجتماعی و تاب‌آوری برابر با ۰٫۶۶ می‌باشد

و همچنین، ضریب تعیین (۰٫۴۳R۲=) در معادله رگرسیونی تأیید می‌کند که حمایت اجتماعی قادر به ‌پیش‌بینی ۴۳ درصداز واریانس تاب‌آوری در بین افراد مبتلا به سرطان می‌باشد.

بدین ترتیب،می‌توان اذعان داشت که، با وجود شرایط سخت جسمانی که افراد مبتلا به سرطان با آن مواجه هستند

می‌توان با فراهم کردن حمایت‌های اجتماعی مناسب در جهت تقویت میزان تاب‌آوری در این بیماران گام برداشت و در نهایت، انتظار داشت که توان سازگاری و کنار آمدن با بیماری سرطان در مبتلایان به این بیماری نیز افزایش یابد.