تاب آوری و فاجعه سازی درد

افراد با توجه به تفاوت­های فردی واکنش­های متفاوتی نسبت به سرطان نشان می­دهند.

بنابراین هدف از پژوهش حاضر مقایسه ی بیماران مبتلا به سرطان و افراد عادی از نظر تاب آوری، مقابله با استرس و فاجعه سازی درد می­باشد.

مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نوع علی- مقایسه­ای می­باشد. جامعه پژوهش تمامی بیماران مبتلا به سرطان یکی از بیمارستانهای شیراز بودند که برای شیمی درمانی مراجعه کرده بودند.

از این جامعه نمونه­ای شامل ۶۰ بیمار انتخاب شدند.

از همراهان بیماران سرطانی نیز بعنوان نمونه سالم، ۶۱ نفر انتخاب شدند.

آنها پرسشنامه های مقیاس تاب آوری (CD-RIS) کونور و دیویدسون (۲۰۰۳)، پرسشنامه مقابله با موقعیت­های فشارزا (CISS) اندلر و پارکر (۱۹۹۵) و مقیاس فاجعه سازی درد (PCS) سالیوان و همکاران (۱۹۹۵) پر کردند. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل واریانس چند متغیری با نرم افزار SPSS 22 استفاده شد.

یافته ­ها: تحلیل یافته ها نشان داد که بین دو گروه سالم و بیمار در تمامی خرده مقیاس­ها به جز کنترل، تاثیرات معنوی و راهبرد مقابله اجتنابی تفاوت معنی دار وجود دارد و بین دو جنس مرد و زن هیچ تفاوت معنی داری در خرده مقیاس­ها یافت نشد.

نتیجه­ گیری: براساس یافته­های پژوهش می­توان نتیجه گرفت که بیماری سرطان منجر به ایجاد تفاوت بین دو گروه سالم و بیمار از نظر تاب آوری، مقابله با استرس و فاجعه ­سازی درد می­گردد.

بنابراین تدوین یک برنامه جامع مراقبتی در بیماران سرطانی با تقویت تاب آوری و بهبود راهبرد­های مقابله با استرس با کمک به کاهش فاجعه ­سازی درد پیشنهاد می­گردد.

مقایسه ی تاب آوری، مقابله با استرس و فاجعه سازی درد در بیماران مبتلا به سرطان وافراد عادی