تاب آوری پزشکان

ویژگی ضروری پزشک تاب آور بودن، روحیه بخشندگی است.

ضرورت بخشش برای تاب آوری پزشکان
همچنان که میزان خستگی مفرط شغلی در همه کسانی که تامین کنندگان مراقبت بهداشتی دیگران هستند، بیشتر می شود، برای آنکه روی زندگی خصوصی خود بیشتر کار کنیم،هیچ فرصتی بهتر از حالا که برای ما مهیا نشده است. به طور قطع از همه جنبه های ظاهری پزشکی چنین بر می آید که شاهد بهبود قابل توجهی در کاهش استرس در آینده نزدیک نخواهیم بود. می توانیم واکنش ها و نگرش هایمان را بر اساس شرایطمان مدیریت و کنترل کنیم.

ویژگی ضروری پزشک تاب آور بودن، روحیه بخشندگی است. ذهنیت بخشنده زندگی عاطفی ما را به طور چشمگیر گسترش می دهد. برای آنکه فرد در مقابل عواطف و احساسات منفی از جمله دلسردی و نومیدی خود را محافظت کند، به بخشش نیازمند است. بخشش مزایای زیادی برای سلامتی دارد زیرا سطوح آدرنالین و کورتیزول خون را پایین می آورد. اینها هورمونهایی هستند که وقتی سطح آنها بسیار زیاد شود، ممکن است عوارض منفی خود را روی سلامتی بر جا بگذارند.


در واقع خشم و خشونت ممکن است روی سلامت قلب ما به شدت اثر بگذارد، همانطور که آثار فشار خون بالا و بسته شدن رگها روی عروق کرونری قلب محرز است، بدن ما نمی تواند ترشحات مستمر آدرنالین در عصبانیت را مهار کند. افراد تاب آور کسانی که با موفقیت از سختی بیرون می آیند همگی یک ویژگی مشترک دارند: آنها روحیه بخشنده ای به خودشان و دیگران دارند.

بخشش ما را از انرژی هیجانی و دردی که به دلیل آسیب ایجاد شده است، آزاد می کند. فکر آسیب های قدیمی، احساسات و عواطف منفی ایجاد می کند و این ها خوشبختی، لذت و انرژی را از ما می ربایند. وقتی آسیب های قدیمی را در خود نگه می داریم، مخزن انرژی عاطفی ما در بهترین حالت نیمه پر است. ما به سادگی منابع چندانی برای خانواده و دوستان و بیماران خود نداریم. جراحی را در یک روز شلوغ کاری با دغدغه های فراوان تصور کنید که شب قبلش با همسرش دعوا کرده و هنوز ذهنش درگیر جر و بحث با همسرش است. روحیه ای که بخشنده نیست مثل موتور وسیله نقلیه ای است که تنها با سه سیلندر حرکت می کند.

یکی از دلایلی که بخشش برای ما سخت است، وجود آسیب های قدیمی، به ویژه مواردی است که ریشه در دوره کودکی دارند.هرگاه ما واکنش افراطی به اهانتی نشان می دهیم، اغلب آسیبی که از کودکی در درون ما وجود دارد، فعال می شود. بخشیدن عامل اصلی " اهانت" اعم از والد یا مراقب، ممکن است کیفیت روابط جاری ما را بهبود دهد. با بخشش، بر آشفتگی هیجانی ما آرام می گیرد و می توانیم با حضور در زمان حال به کسانی که با آنها ارتباط داریم، اهمیت بدهیم.

پدرم مرد خوبی بود و در خانواده ای با پدری بسیار سختگیر بزرگ شده بود.طبیعتا او طی سالهای کودکی من انتقادهای بسیاری از من می کرد. بنابراین حالا به سادگی می توان متوجه شد که چرا به هر انتقادی بسیار حساسیت نشان می دهم. وقتی متوجه علت انتقادهای پدرم از خودم شدم که ناشی از توهین های پدرش بود توانستم به راحتی وی را ببخشم.

پدرم با توجه به زندگی دشواری که داشت، خیلی ساده هرکاری که از دستش بر می آمد، برای من انجام داده بود. بخشیدن کسی که به شما صدمه زده است، به معنای آن نیست که شما باید رفتار خاصی را نادیده بگیرید. همچنین به معنای آن نیست که برای رفتار دیگری عذر و بهانه بیاورید، یا به این معنا نیست که خودتان امکان توهین یا تخطی را فراهم کنید. بخشش به معنای آن است که خیلی ساده درد و رنج خود را رها کنید.

به همه ما موهبت شان و احترام داده شده است و نباید چیزی کمتر از آن را قبول کنیم. به هر حال می توانیم تشخیص دهیم که چرا افراد خاصی به ما صدمه می زنند، به این ترتیب می توانیم کارهای آنها را درک کنیم و در نهایت درد و رنجی که برای ما ایجاد کرده اند را کاهش دهیم.

همه ما ناکامل هستیم و هر یک از ما آسیب های خاصی دیده ایم که در ذهن ما ثبت شده اند و گهگای آشکار می شوند. بخشیدن توهین یا خطای دیگران فقط به معنای قبول کردن خصلت انسان است یعنی هر بار هیجانی ای که همه ما به خودمان حمل می کنیم.

وقتی دیگران را می بخشیم، درعین حال به شفا و بهبودی خود کمک کرده ایم. ما دیدگاهمان را در مورد خود و دنیا به دیگران فرافکنی می کنیم. در واقع ما دیگران را می بخشیم و همانطور که هستند، می پذیریم به این دلیل که آنها انسانهایی ناکامل اند و تلاش می کنند تا بهترین کار را در شرایط فعلی خود انجام دهند آنگاه ما شروع می کنیم با دلسوزی و همدردی بیشتری خود را ببینیم. وقتی بتوانیم دیگران را با عشق و دلسوزی و مهربانی ببینیم، خود را هم بهتر می توانیم ببخشیم.

افراد تاب آور به سرعت خود را می بخشند و تشخیص می دهند که هر انسانی اشتباه می کند و جایزالخطاست و هر فردی ممکن است از مسیر منحرف شود.فرد تاب آور شکست را در چشم انداز قرار داده است و تشخیص می دهند که بسیاری از شرایط خارج از کنترل ما قار دارند. برای مثال زخم ممکن است به راحتی به دلیل ضدعفونی نشدن وسایل جراحی عفونت کند نه به دلیل مشکلات فنی یا تکنیکهای جراحی، یا لخته خون ممکن است به دلیل آنکه بیمار روز قبل از جراحی از قرص آسپرین استفاده نکرده است، اتفاق بیفتد نه به دلیل مشکلات جراحی در نهایت، کسانی که با خود مهربان و دلسوز هستند به این نتیجه می رسند که آنها اشتباهاتشان نیستند. لازم نیست که اشتباهات ما به تعمیم دادن بیش از حد و محکوم کردن خودمان منجر شود. برای مثال، جراح تاب آور ممکن است حرکت اشتباه خود را در جراحی به این شکل تعبیر کند که من ارزیابی درستی از میزان شکستگی و جراحت نداشته ام. جراحی که با خود مهربان نیست در این مورد ممکن است بگوید من جراح بسیار بدی هستم و فقط جراحان میانه حال و معمولی ممکن است مرتکب چنین اشتباهاتی شوند.

بسیاری از ما آنقدر مغروریم که نمی توانیم ببخشیم و باور داریم که اگر ببخشیم ضعیف به نظر خواهیم رسید. این مطلب حقیقت ندارد. ما برای بخشیدن به منش و قدرت نیاز داریم.بخری باور دارند که تنها وقتی طرف مقابل آنها که خطاکار است " متاسف و پشیمان " باشد می توانند او را ببخشند. اما چنین نیست. ما هر چه زودتر دیگران را ببخشیم، زودتر آرامش را تجربه خواهیم کرد.


برگرفته از: کتاب پزشک تاب آور. جان دی کلی.آن ماری کلی.
برگردان: مقدسی و حیدری

مطالعه بیشتر :

تاب آوری پزشکان و پرستاران ، مسیر توجه آگاهی
تاب آوری پزشکان و پرستاران
تاب آوری پزشکان و پرستاران مسیر سپاسگزاری

تاب آوری پزشکان و پرستاران مسیر مهربانی و بخشش
تاب آوری پزشکان و پرستاران ، شجاعت کامل نبودن

تاب آوری پرستاران و پزشکان ، مسیر شفقت و مهربانی با خویش
تاب آوری برای پزشکان و پرستاران؛ مسیر بخشش