تاب آوری کودکان طلاق

بهبود ظرفیت‌های کودکان برای مقابله کارآمد با پیامدهای طلاق مورد نظر است.

این پژوهش با هدف مقایسه اثربخشی برنامه آموزشی رفتار با کودکان طلاق ویژه مادر و برنامه مداخله ویژه کودکان طلاق بر تاب‌آوری کودکان طلاق انجام شد.

روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری سه ماهه بود.

از مادران مطلقه مراجعه کننده به کلنیکی در شهر تهران جهت آموزش فرزندپروری در سال ۱۳۹۹ تعداد ۴۵ نفر از آنها به صورت نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند.

۱۵ کودک در گروه مداخله برنامه ویژه کودکان طلاق، ۱۵ مادر در برنامه آموزشی رفتار با کودکان طلاق ویژه مادر و ۱۵ مادر در گروه کنترل حضور داشتند.

ابزار پژوهش شامل مقیاس تاب‌آوری انگار و لینبرگ بود.

مداخله ویژه مادران به مدت ۱۲ جلسه ۴۵ دقیقه‌ای و برنامه مداخله ویژه کودکان در ۱۵ جلسه ۴۵ دقیقه‌ای اجرا شد.

گروه کنترل در مدت اجرای پژوهش هیج مداخله‌ای دریافت نکرد.

از تحلیل واریانس آمیخته برای تحلیل داده‌ها استفاده شد.

نتایج نشان داد که هر دو مداخله بر دو مولفه تاب‌آوری (فرد و رابطه با مراقبان) اثربخشی معنادار و پایداری دارند، ولی بر مولفه زمینه تاب‌آوری اثربخشی معناداری ندارند.

همچنین نتایج حاکی از عدم تفاوت معنادار در اثربخشی دو مداخله بود.

نتیجه پژوهش بیانگر این بود که با مشارکت مادر یا کودکان در مداخله طلاق می‌توان در جهت بهبود تاب‌آوری کودکان طلاق اقدام کرد.