تاب آوری کودکان مسیر ورزش

برای ورزش کردن یا برخورداری از سلامت روان همیشه نیاز به بدنی کامل نیست به یقین سلامت روان و بهباشی باید بخشی کلیدی از استراتژی های آموزش و بهداشت عمومی باشد

برای ورزش کردن یا برخورداری از سلامت روان همیشه نیاز به بدنی کامل نیست به یقین سلامت روان و بهباشی باید بخشی کلیدی از استراتژی های آموزش و بهداشت عمومی باشد درست به همان اندازه اندازه که کودکان و مسیر رشد جسمی و ذهنی آنها مورد توجه متخصصین و مربیان و خانواده ها قرار می‌گیرد توجه بیشتر به کودکان دارای معلولیت با نیازهای ویژه و بهزیستی آنها  شایسته هم توجه است.
گسترش فعالیت  های تخصصی در حوزه کودک  وتوجهات ویژه به این قشر( کودکان با نیازهای ویژه) موجب شده است تا روش ها و مسیرهای بهتری برای این عزیزان شناخته و معرفی شوند
در این سالها دیوار جداکننده ی کودکان سالم و نیازهای ویژه ، کوتاه تر و کوتاه تر شده است تا بجایی که خوشبختانه در برخی از فستیوال ها و جشنواره ها همه کودکان را کنارهم میبینیم و این اتفاق بدون تلاش مربیان و متخصصان امکان پذیر نمی بود .
فعالین این حوزه با طراحی های ویژه و بهره گیری از خلاقیت و تجربه ای که طی سالیان بدست آورده اند ، باعث این تغییرات مثبت شده اند. از جمله ابزارهای توسعه تاب آوری کودکان با نیازهای مرکب ورزش و مشارکت در برنامه ها ی تربیت بدنی تطبیقی است ورزش و‌ فعالیت بدنی علاوه بر تاثیرات مثبتی که بر روی سلامتی جسمی دارد، به دلیل فرح بخش بودن،مهیج بودن و شادی گره خورده در تار و پود آن باعث میشود تا این کودکان از لحاظ روانی هم در شرایط مطلوبی قرار گیرند.
(تاب آوری) مقوله ای مهم و تاثیر گذار در روند بهزیستی کودکان با نیازهای ویژه است و یکی از راههای افزایش تاب آوری استفاده و کاربست ورزش می باشد.با توجه به شرایط خاص و ویژه این کودکان، فعالیت های ورزشی باید متناسب با این کودکان طراحی شود تا در افزایش و توسعه تاب آوری موثر باشد.افزایش سازگاری و احساس خود ارزشمندی از اهداف مهم این حیطه محسوب میشود و کودکان را برای فعالیت های مهم تر در آینده آماده می‌کند .
طراحی یک فعالیت ورزشی که باعث شود کودک با عضو توانمند خود قادر به اجرای آن فعالیت باشد باعث افزایش اعتماد به نفس در کودک میشود و این ذهنیت آرام آرام در کودک نقش میبندد که برای ورزش کردن همیشه نیاز به بدنی کامل نیست و این تفاوت دلیلی برای انزوا و گوشه گیری نخواهد بود.
علاوه بر این ، فعالیت های ورزشی گروهی و حضور در جمع ، باعث افزایش صمیمیت ، بهبود ارتباط بین فردی و ایجاد حس همکاری و توسعه سرمایه اجتماعی در این کودکان میشود که تمامی این موارد از مولفه های افزایش تاب آوری محسوب میشود .
 این دیدگاه در مورد کودکان با نیازهای ویژه، کمک به افزایش پذیرش برخی تفاوت ها ، هم در کودکان و هم در والدین و در کنار آن شروع فعالیت های ورزشی متناسب با استعدادها و توانایی های شخصی آنها برای بهبود و افزایش تاب آوری است که خود شامل مولفه هایی از قبیل اعتماد به نفس، خودآگاهی ، مهارت حل مساله، ارتباط موثر، کنترل خشم و …. می‌باشد.
بهبود روابط و ایجاد پیوند عاطفی قوی در خانواده ها از دیگراهداف تاب آوری است.زیرا گاهی مشاهده میشود که والدین به دلیل فراز و نشیب هایی که طی سالیان با آن مواجه هستند دچار رنجش و یاس می‌شوند.تاب آوری سعی دارد در کنار کمک به کودکان ، به بهزیستی روانی والدین نیز توجه کند.به همین دلیل مشارکت والدین به همراه کودکان برای انجام فعالیت های ورزشی و بازی‌ها و ورزش های خانوادگی از مواردی بوده که تسهیلگران تاب آوری یا مربیان ورزش از آن برای رسیدن به این هدف خود ( پیوند عاطفی والد و کودک  و افزایش تاب آوری والدین ) بهره برده اند. به یقین همراهی و مشارکت والدین و اطمینان خانواده ها به برنامه ریزان ورزش کودک و تاب آوری عامل موثر و کمک کننده برای دستیابی به اهداف محسوب میشود.
پذیرش و فراهم کردن فضاهایی برای همزیستی و معاشرت  کودکان از هر طیف و طبقه ای در کنار هم به واسطه ورزش و فعالیتی شادی آفرین باعث افزایش تاب آوری و قدرت کنار آمدن و هماهنگی با تفاوت ها، افزایش همدلی و افزایش اعتماد به نفس برای هر همگان خواهد بود.

خانه تاب آوری