حس انسجام و تاب آوری

با توجه به اثرات جبران ­ناپذیر اپیدمی کروناویروس بر دانشجویان؛ هدف پژوهش حاضر بررسی نقش میانجی حمایت اجتماعی ادراک-شده در رابطه بین حس ­انسجام و تاب­ آوری با اضطراب کرونا دانشجویان علوم پزشکی بود.

روش پژوهش توصیفی و از نوع معادلات ساختاری بود. جامعه­ ی آماری پژوهش حاضر کلیه دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی اردبیل که در سال تحصیلی ۹۹-۱۳۹۸ مشغول به تحصیل بودند را تشکیل می­داد که ۳۰۰ نفر به‌صورت اینترنتی و از طریق شبکه­ های مجازی در پژوهش شرکت کردند.

ابزارهای جمع-آوری اطلاعات شامل مقیاس اضطراب بیماری کرونا (علی­پور و همکاران، ۱۳۹۸)، پرسشنامه حس­ انسجام فرم ۱۳ ماده­­ای (آنتونووسکی، ۱۹۸۷)، مقیاس تاب­آوری (کانر و دیویدسون، ۲۰۰۳) و مقیاس چند­بعدی حمایت اجتماعی ادراک­شده (زیمت و همکاران، ۱۹۸۸) بود.

تجزیه‌وتحلیل داده­ ها با استفاده از مدل­یابی معادلات ساختاری و از طریق نرم‌افزارهای Spss23 و Lisrel8.8انجام شد.

براساس نتایج به‌دست‌آمده مدل­ علّی رابطه بین حس­انسجام، تاب­ آوری، حمایت ­اجتماعی ادراک­ شده و اضطراب کرونا دانشجویان براساس شاخص-های مختلف برازش تأیید ­شد.

حس­ انسجام، تاب ­آوری و حمایت اجتماعی ادراک­ شده بر میزان اضطراب کرونا دانشجویان اثر مستقیم دارند؛ همچنین حس­ انسجام و تاب­ آوری از طریق حمایت اجتماعی ادراک­شده بر اضطراب کرونا دانشجویان تأثیر غیرمستقیم دارد (۰۵/۰>P)؛

بنابراین، حس ­انسجام، تاب­ آوری و حمایت اجتماعی ادراک­ شده نقش مهمی در میزان اضطراب کرونا دانشجویان ایفا می-کنند

هدف قرار­دادن این سه مؤلفه به‌وسیله درمان­های روان‌شناختی، می­تواند در کاهش اضطراب کرونا دانشجویان مؤثر باشد.

تدوین مدل اضطراب کرونا در دانشجویان براساس حس انسجام و تاب آوری:

نقش میانجی حمایت اجتماعی ادراک شده