ذهن آگاهی و تاب آوری در بیماران مبتلا به سرطان

افزایش میزان نشخوار فکری و کاهش تاب‌آوری از جمله مشکلات روانی است که متعاقب ابتلا به سرطان پستان، توسط زنان تجربه می‌شود.

لذا هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی آموزش ذهن‌آگاهی بر افزایش تاب‌آوری و کاهش نشخوار فکری بیماران زن مبتلا به سرطان پستان بوده است.

روش بررسی: پژوهش حاضر، یک طرح کارآزمایی تصادفی شده از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود که بر روی ۴۰ زن مبتلا به سرطان پستان انجام شد.

افرادی که شرایط ورود به طرح را داشتند به شکل تصادفی در دو گروه مداخله و شاهد گمارش شدند.

هر دو گروه، پرسشنامه‌های تاب‌آوری و نشخوار فکری را تکمیل کردند. سپس، گروه مداخله به مدت ۸ جلسه دو ساعته، تحت آموزش ذهن‌آگاهی قرار گرفت. پس از اتمام دوره آموزش، برای هر دو گروه مداخله و شاهد، پس‌آزمون اجرا شد. و نتایج با استفاده از آزمون تی مستقل مورد تحلیل قرار گرفت.

یافته‌ها: یافته‌ها حاکی از این است که در هر دو متغیر تاب‌آوری و نشخوار فکری، تفاوت معناداری بین گروه‌های مداخله و شاهد وجود دارد. مقدار t حاصل از مقایسه میانگین‌های دو گروه برای تاب‌آوری و نشخوار فکری به ترتیب۲۲/۵ و ۲۱/۶- است که در سطح ۰۱/۰ معنادار می‌باشند.

نتایج، حاکی از اثربخش ‌بودن مداخله است. به عبارتی دیگر، آموزش ذهن‌آگاهی در افزایش تاب‌آوری و کاهش نشخوار ذهنی مؤثر بوده است.

بحث: یافته‌ها حاکی از این است که می‌توان آموزش ذهن‌آگاهی را مداخله‌ای موثر برای افزایش تاب‌آوری و کاهش نشخوار ذهنی زنان مبتلا به سرطان پستان به حساب آورد. لازم است اثربخشی این مداخله بر سایر متغیرهای روان‌شناختی نیز مورد بررسی قرارگیرد.