یک روز خاطره انگیز و به یاد ماندنی در برم فیروز

برم فیروز یک دریاچه بسیار زیبا در سپیدان استان فارس میباشد که با چند ساعت کوهنوردی به سمت قله کوه به دریاچه میرسیم که دیدن آن دریاچه زیبا و خاص خالی از لطف نیست.

در اردیبهشت ماه امسال بود که با تعدادی از دوستان تصمیم گرفتیم جمعه صبح بریم برم فیروز در نزدیکی سپیدان، شمال استان فارس که با یکی دو ساعت کوهنوردی و رسیدن به بالای قله به دریاچه ای رسیدیم که بسیار زیبا و دیدنی بود.

روز پنج شنبه عصر به همراه مریم، الناز، فرشته از شیراز و با خودرو شخصی راهی سپیدان شدیم. شب در خونه یک دوست قدیمی موندیم، دوست نازنینم لیلا جان با یک شام مفصل از ما پذیرایی کرد و بعد از صرف شام دور هم نشستیم برای جمعه فردای همان روز هماهنگی های لازم رو برای رفتن به دریاچه بالای کوه انجام دادیم. سپیدان تا برم فیروز حدودا ۲۰ کیلومتر فاصله داره.

جمعه صبح ساعت ۵:۳۰ از خواب بیدار شدیم و وسایل صبحانه و کوهنوردی شامل لباس گرم، کفش مناسب، عینک آفتابی، آب معدنی و کلاه که از قبل در کوله پشتی گذاشته بودیم و با وانت شوهر دوستم حرکت کردیم به سمت منطقه ای که باید می رفتیم. تقریبا ساعت ۶:۳۰ به محل رسیدیم که تازه آفتاب طلوع کرده بود و ما ۱۰ نفری کوله پشتیمون رو به کمر بستیم و راهی یک کوهنوردی جذاب شدیم. البته اولش خیلی برامون جذاب و هیجان انگیز بود، فکر نمی کردیم اونقدر سخت باشه البته برای کسانی که اولین بار کوه می رفتند کمی سخت بود وگرنه برای کسانی که تجربه کوهنوردی دارند مسیر سختی نبود. سختی مسیر رو به جون خریده بودیم چون از زیبایی های برم فیروز زیاد شنیده بودیم. وقتی به اون بالا رسیدیم سختی مسیر کلا فراموشمون شد. واقعا هم همینطور شد، ساعت ۹ صبح بود که رسیدیم بالای قله و اونقدر جذاب و دیدنی بود که تمام خستگی طول مسیر از بین رفت.

به بالای کوه که رسیدیم با منظره ای مواجه شدیم که اصلا تصورش رو نمی کردیم. دشتی سرسبز با دریاچه ای وسط اون که جلوه ای خاص به اون محل داده بود. منظره دیگه ای که خیلی جلب توجه می کرد برف هایی بود که هنوز آب نشده بودن و قسمتایی از زمین رو پوشونده بودن. بدون اغراق میتونم بگم تیکه ای از بهشت روی زمین بود. بعد از دیدن اون همه زیبایی حیرت انگیز که به وجد اومده بودیم، زیرانداز رو پهن کردیم و وسایل صبحونه رو آماده کردیم.

ما تمام وسایل مورد نیاز برای صبحانه رو برده بودیم، چون فکر می کنم بهترین صبحانه ای که میشه در دل طبیعت خورد تخم مرغ عسلی و املت هست. دو تا از دوستان مسئول پخت تخم مرغ ها شدن و بقیه دوستان از فرصت استفاده کردیم و شروع به عکاسی از اون منظره زیبا کردیم.

بعد از جمع کردن وسایل صبحانه گروهی و تک تک کلی عکس گرفتیم. نزدیک ظهر حدودا ساعت ۱۲:۳۰ علیرغم میل باطنی به سمت پایین کوه حرکت کردیم. اونقدر جذاب و دیدنی بود که کمتر کسی می تونست اونجا رو ترک کنه، هنگام پایین اومدن مسیر اصلا سخت نبود.

همیشه صعود سخته ولی شیرین، سقوط راحته ولی تلخ، مثل زندگی روزمره هامون هست که واسه رسیدن به هر کاری باید تلاش کنیم تا به مقصد برسیم و رشد کنیم اگر تلاش نکنیم به راحتی سقوط میکنیم.

وقتی رسیدیم پایین با وانتی که اومده بودیم برگشتیم خونه دوستم لیلای عزیز و هرچی اصرار کرد که واسه ناهار بمونیم دیگه نموندیم با فرشته الناز و مریم با ماشین شخصی راهی شیراز شدیم. برم فیروز یکی از بهترین تجربه های سفری بود که کلی بهمون خوش گذشت.

منبع: مجله گردشگری روم تور