مگر ...

مگر به دست آوردن چه مشکلی دارد که برای بزرگ شدن باید از دست داد؟

مگر با هم بودن چه اشکالی دارد که تو را به تشویش دچار می دارد؟

مگر این دنیا چه قدر کوچک است که آدم ها با قلب های کوچکشان در آن جای نمی گیرند؟

مگر ما چه قدر جا اشغال می کنیم که برای بودنمان، دیگری به رفتن محکوم است؟

مگر این دل که از مهر خدا سرچشمه دارد، گنجایش بندگان خداوند را ندارد؟

مگر در این شهر عشق با قاف نوشته نمی شود؟

مگر بودن ما در کنار هم چه قدر از دنیا را می گیرد؟

مگر خدا دست های من، تو و دیگری را نیافرید تا دست در دست هم شهرمان را نیکو بسازیم؟

مگر چند صباح دیگر زنده می مانیم که فرصت زندگی را از خود و دیگران بگیریم؟

مگر حس شنوایی تان را از دست داده اید که هق هق عاشق را نمی شنوید و حکم فصل می دهید؟

مگر چه قدر حسادت در وجودتان رخنه کرده است که به داشته های یک دیگر رحم نمی آرید؟

مگر چه بدی در حقتان شده که بدی روا می دارید؟

مگر صدای پای عشق را نمی شنوید؟

مگر دست مهرورزی خدا را نمی بینید؟

چرا با لذت به جوخه ی اعدام می نگرید؟

و چرا مهر را در انزوا نگه داشته اید و عشق را لقب حرمان بخشیده اید؟

مگر خودِ خداوند عاشق نیست؟

اگر خدا عاشق شما نیست، پس چرا هر روز صبح آفتاب را به شما هدیه می دهد و در هر بهار، دسته دسته شکوفه تقدیم نگاهتان می دارد؟

حرمان از عشق نیست، بلکه از سیاه دلی شماست که چشمی ندارید تا لبخند دیگری را به نگاه بنشینید.

حرمان از نفْسِ نفَسِ عاشق نیست، از افکار پلید و بی شرمانه شماست.

حرمان از عشق و عشق ورزی نیست، از قلب تهی از انسانیت شماست.

حرمان از دریدهْ حرمت وجود شماست.

و نشأت این حرمان، ناکامی شماست.

این قدر حسادت؟ این قدر کینه؟ این قدر خودخواهی؟

چه قدر بدبخت به نظر می رسد کسی که خوش بختی خود را در بدبختی دیگری بیند!

چه قدر ذلیل و حقیر است آن که توان خود را برای ایجاد مانعی در برابر دیگری به کار بندد.

توانمند آن است که پلی برای رسیدن به کامیابی و سعادت خود بسازد؛ نه آن که پل ساخته دیگری را خراب کند.

رقابت بد نیست، حتی سازنده هم هست؛ اما اگر مرام پهلوانی باشد.

عشق بد نیست. خانمان برانداز هم نیست. عاشقی هم جرم نیست.

اما شما را به تمام مقدسات قسم می دهم، بی خودانه، از روی خالی نبودن عریضه، حیله و نیرنگ؛ ادعای عاشقی نداشته باشید.

قلبی که خدا در سینه ی شما امانت گذارده، پاک است و مقدس.

تو را به عشق، این واژه ی سه حرفی تقدیس یافته، قسم می دهم، این واژه را به بازی نگیرید که حرمتی والا نزد خداوندگار عالم دارد.

قهر و غضب خدا را به جان نخرید و حرمت نگه دارید. باشد که حرمتتان نگاه داشته شود.