ملزومات ساخت یک ویدوئوی اینستاگرامی

چشمان زیبای شما بد نبیند چه کشیدم برای گرفتن یک ویدئوی سه دقیقه ای. در ادامه کار تولید محتوا و بر اساس استراتژی محتوای آشغالی، قرار شد یک ویدئو چند دقیقه ای در مورد معرفی کتاب تهیه کنم. همه چیز داشت خوب پیش میرفت. نور افتضاح، میکروفون در بدترین حالت ممکن، گوینده بی اعصاب و ...

حدود سی بار ضبط کردیم و هر بار با توپوقی جانانه مجبوربه توقف تولید شدیم. این که می گویم: شدیم ؛ خودم بودم و دوربین و میکرفون. مطلب خیلی ساده بود ولی انگار روز، روز ما نبود.

گوشه ای از متن به این شکل بود که باید دو بیتی خوانده می شد و سلام و علیکی و ادامه متن که موضوعی جنجالی از نهج البلاغه بود. حفظ کردن ابیات سخت نبود و با دوبار گفتن و زیر چشمی نگاه کردن حل شد. اما متن!!! وما ادراک ما متن!!! بعد از حدود بیست بار گفتن مجبور شدم دستگاه را خاموش کنم و قلم به دست شوم و کار را از نو شروع کنم.

حالا تجربه ای که بدست آورده ام را برایتان می نویسم باشد که رستگار شوید (یاد قرآن افتادم، کلی حرف و نصیحت و تعریف و تمجید می کنه یهو میگه با این همه شاید که رستگار شوید. خدا چی میخوای از این بنده های درب و داغونت ؟؟؟)

باید های گرفتن یه ویدوئوی معمولی

یه گوشی نسبتا میان رده با دوربین خوب (برای شروع کار تا اون وسط مسطا نیاز به دوربین dslr  نیست الکی هزینه نکن)

یه عدد مونو پاد به همراه سه پایه نگه دارنده که خیلی تکون تکون نخوره و تعادل داشته باشه (من یه دونه چینی شو دارم خیلی خوبه)

لطفا از منو پادی استفاده کنید که کنترل داشته باشه، برای اینکه هی بلند نشید دکمه ضبط رو بزنید و هی استپ کنید.

یه اتاق خلوت که صدای مزاحم نداشته باشید.

اگه اتاقتون نور خوبی هم داشت باز از پروژکتور با نور ال ای دی استفاده کنید که خیلی تاثیر داره.

پرده پرده پرده، از رنگ خوشکل مثه آبی، یا سبز استفاده کنید که اگر خواستید با نرم افزار حذفش کنید بشه.

زمان فیلم برداری خیلی مهمه؛ زمانی باشه که بچه ها خونه نباشند و در پیک کار خانم خانه نباشه که هی بیاد در اتاق رو باز کنه و به بهانه گرفتن وسیله از داخل کمد روی اعصابتون راه بره.

اگه توی محله شلوغ زندگی می کنید با بچه محل هاتون مهربون باشید چون اگه بدونند که چه زمانی فیلم می گیرید دهن مهن تون سرویسه.

سناریو نویسی و دوری از بداهه گویی. من خودم خوراکم رعایت نکردن این مورده، یعنی دقیقا وقتی دکمه ضبط رو می زنم تازه فکر میکنم که چی میخوام بگم و عمق فاجعه اونجاییه که اصلا بداهه گو نیستم و وقتی دوربین رو میبینم زبان مادری رو هم یادم میره.

خودمونی باشید؛ خیلی ادای آدم های فهمیده رو در نیارید. مثه استادهای دانشگاه (البته برخی هاشون) متخصص مهربون باشید تا بی سواد با کلاس.

خیلی قلمبه سلمبه حرف نزنید و با مخاطبتون راحت باشید. تک و توک یه شوخی ریز نمکی هم داشته باشید.

نکته آخر؛ حتما سایت  و صفحه اینستاگرام  مهدی بیگدلی رو نگاه کنید. مهدی (انگار صد سال بهم رفیقیم ) توی تولید محتوا بی نظیره. خیلی خیلی عالیه.

(خب از حالت محاوره در بیام و برم توی حال رسمی)

انتخاب چوپان!!!

حضرت در نامه 52 نهج البلاغه خطاب به مامور جمع آوری زکات 4 پیش شرط برای چوپانی که قرار است زکات را از مناطق به دستش برساند قرار می دهد که جای بسی تامل دارد.

شرط اول: خیرخواهی؛ حضرت می فرمایند چویان باید خیر خواه باشد. یعنی اگر گله را از مسیر صعب العبور حرکت داده برای این است که نمیخواهد گرگ های گله را بدرند. مثال امروزی و دولتی اش می شود اینکه دولت آقای روحانی از مسکن مهر فاصله گرفت تا مردم در خارج از شهر و مکانی که امکاناتی ندارد زندگی نکنند و در عوض با کنترل قیمت خانه، شرایطی را به وجود آورد که همه صاحب خانه شوند و یا در صورت اجازه، هزینه کمتری را متحمل شوند.

شرط دوم: امین بودن؛ چوپان باید امین باشد. اگر گله ای با 100 راس  گوسفند را تحویل گرفت در مقصد 100 راس گوسفند تحویل بدهد، نه اینکه ما بین راه با دوستان چند گوسفند را زمین زده و بله!!! دولت محترم دلار 4 هزار تومانی را تحویل بگیرد و 25 تومانی تحویل دولت بعد بدهد.

شرط سوم: مهربانی؛ گله را به کسی بسپار که مهربان باشد. اگر حیوانی در میانه راه دچار بیماری شد سریع قربانی اش نکند. مقداری سرعت حرکت گله را کم کند تا حیوان بیمار به زحمت نیفتد. مثلا اگر خبرنگاری از روی خیرخواهی سوال کرد که آقای وزیر عملکرد شما نسبت به این موضوع مسکن چرا به این شکل بوده میکروفن آن بینوا را از پهلو در حلقش فرو نکند و لگد نیندازد.

شرط چهارم: حافظ بودن؛ چوپان باید تمام تلاش خود را کند تا دامی که در اختیار اوست سالم به مقصد برسد. از جایی گله را عبور دهد که آب و غذا به اندازه کافی در مسیر باشد. شتر بچه را از مادرش جدا نکند تا حیوان با آرامش در مسیر حرکت نماید. مثال امروزی اش می شود که قطاری با تعدادی زیادی مسافر را در استان سمنان با بی تدبیری به فنا ندهد و جای عذرخواهی حرف از بیمه و پرداخت خسارت بزند.

روی سخنم  تنها با مسئولین نیست. از مردم عادی که رای میدهند تا کسی به عنوان نماینده مجلس یا رییس جمهوری در راس هرم مدیریت اجرایی کشور قرار بگیرد تا رییس جمهور، وزیر، مدیران کل و تمام کسانی که در مسیر انتخاب قرار دارند. همه و همه باید دقت کنند. وقتی امیر عدالت برای انتخاب چوپان شروطی دارد که نمی توان به سادگی از کنار آن گذشت حتما با جستجویی ساده انتخاب کارگزار نیز دارای نکاتی است که رعایت کردن آن می تواند در تسریع حرکت جامعه به سمت تعالی موثر باشد.

برگرفته شده از : mohammadbarzin.ir