نوع های داده ای یا Data Type ها به زبان ساده (Part 1)

سلام دوستان

من امیرحسین قربانی هستم و میخوام تو یه مقاله دیگه به زبون ساده مفهوم اصلی data type ها یا همون نوع های داده ای رو تو برنامه نویسی یبار برای همیشه براتون جا بندازم. پس تا آخر این مقاله همرام باشین :)

خب بزارین با یه مثال براتون شروع کنم.

فرض کنین که ما یک سری مواد غذایی داریم ( از میوه جات گرفته تا انواع خوراکی و مایعات ) و میخوایم اینارو تو یخچال به شکل منظم جوری بچینیم که تو مواقع مورد نیاز دستری بهشون راحتو سریع باشه.

از اونجا که ( حالا تا اونجا که من اطلاع دارم ) هیچ کسی نمیاد تمام این مواد غذاییو همینطور رو هم رو هم همرو قاطی کنه بریزه تو یخچال و هیچ کس هم از یدونه ظرف استفاده نمیکنه برای تمام این ها، مثلا ماستو قیمه و سبزیو سالادو دوغو همه چیو بریزه تو یه ظرف بعد بزاره تو یخچال.

هممون میاییم برای هر نوع مواد غذایی و هر کدومشون یک ظرف بخصوصی رو تهیه میکنیم و مواد غذایی مورد نظر رو تو همون میزاریم بعد تو یخچال قرار میدیم. برای مایعات از تنگ یا بطری ، برای سالاد و خورشو اینا از کاسه های مخصوصشون و ...

خب ، امیدوارم که تا اینجا منظور بندرو گرفته باشین که چی میخوام بگم.

دوستان ما دقیقا تو برنامه نویسی هم از همین قاعده اما به شکل دیگه و تو یه مکان دیگه ای استفاده میکنیم.

داده ها و اطلاعاتی که ما تو کامپیوتر های شخصیمون ، موبایل ها و میشه گفت امروزه بسیاری از دیوایس های هوشمندی که براشون برنامه نویسی میکنیم ، شامل اعداد صحیح ، کاراکتر ها , اعداد اعشاری ، مقادیر 0 و 1 ، رشته ها و ... میشه.

تمام این داده ها داخل کامپیوتر درون قطعه ای بنام ram ذخیره میشه ( حالا ram چی هستو چجوریه تو یه مقاله دیگه کامل براتون توضیح میدم ) . پس ram اینجا مثل اون یخچالی میمونه که میخوایم توش مواد غذایی رو ذخیره کنیم و داده هامون حکم همون مواد غذاییمون رو دارن.

ما نمیتونیم داده هارو همینجوری داخل ram بریزیم و نگهشون داریم . حتما باید برای نگهداری هر داده ، یک ظرف مخصوص به خودشو یا بهتره بگم نوع داده ای مخصوص خودشو استفاده کنیم. اینجاست که کاربرد data type ها برامون مشخص میشه.

مثلا ما برای ذخیره داده ای از نوع اعداد صحیح باید حتما ظرف یا نوع داده ای رو استفاده کنیم که قابلیت اینو داشته باشه که عدد صحیح رو تو خودش نگه داره ( تو مثال بالا مثلا ما نمیتونیم که دوغ رو داخل بشقاب بریزیم و نگه داریم و عملا کار احمقانه ای هستش :/ ) و نوع داده ای که این قابلیت رو داشته باشه ، نوع داده ایه int یا همون integer هست که قابلیت نگه داری عدد صحیح رو برامون داره. یا مثلا برای ذخیره اعداد اعشاری از نوع داده ای float استفاده میکنیم چون float هست که امکان نگهداری عدد اعشاریو تو ram داره .

بسیار خوب.

حالا ما تو دنیای واقعی وقتی مواد غذاییمونو تو یخچال میزاریم ، از روی رنگو شکلو شمایل اون شی میتونیم تشخیص بدیم که مثلا این قیمه هست ، اون یکی سالاده و ...

ولی تو برنامه نویسی برای این که بخوایم تشخیص بدیم که هر کدوم از داده هایی که ذخیره شدن چی هستنو کاربردشون تو برنامه چیه ، یک اسم رو بهشون نسبت میدیم که بهش میگن نام اون داده یا نام متغیر. اینجوری میتونیم بفهمیم که هر داده چی هستو کجا استفاده میشه و کاربردش چیه.

به طور کلی هم ، معمولا تو زبان های برنامه نویسی مثل C++ , C#, java این شکلی داده هارو تعریف میکنن و استفاده میکنن :

خب دوستان
به آخر بخش اول این مقاله رسیدیم . اگر بیشتر از این توضیح میدادم مقاله زیاد میشد و هم زمان بر میشد خوندنش هم ممکن بود یکم سخت بشه درکش ، برای همین تو دو بخش تصمیم گرفتم مقالرو خدمتتون اراعه بدم.
از این که صبرو حوصله کردین و بخش اول مقالرو به اتمام رسوندین تشکر میکنم ازتون و امیدوارم که تونسته باشم کمکی بهتون کرده باشم.
موفق و پیروز باشید.