آشنایی با محمدرضا فتح‌اللهی، نامزد انتخابات صنفی ۱۴۰۰ علوم ریاضی

بسم‌ الله الرحمن الرحیم

سلام؛

محمدرضا فتح‌اللهی هستم ورودی ۹۹ علوم‌کامپیوتر، از همون بار اولی که با چیزی به نام شورای صنفی آشنا شدم، احساس کردم خیلی می‌تونم در اون مفید باشم، در نتیجه حضور در انتخابات این شورا برای من یه تصمیم ناگهانی نبوده و حدود یک سالی هست که تو فکرشم! این وضعیت به من فرصت بیشتری برای فک کردن به کار هایی که می‌خوام بکنم داد، همچنین تونستم با صحبت کردن با اعضاء شورای های صنفی فعلی و سابق اطلاعات خیلی مفیدی کسب کنم.

مهم‌ترین سابقه دانشجویی من تاسیس و سرپرستی مسابقات شریف‌شطرنج هست. من این مسابقات رو حدود یک و نیم ماه پس از ورودم به دانشگاه به صورت یه مسابقه کوچیک بین هم‌دوره‌ای‌های خودم شروع کردم اما با توجه به استقبالی که ازش شد قدم به قدم گسترشش دادم و الان به صورت یه فعالیت دانشجویی جدی با تیم منسجم و مخاطبین ثابت در سطح جامعه دانشجویی کشور در اومده.

در مسیر گسترش این مسابقات من تجارب مختلفی از قبیل تیم‌سازی و مدیریت تیم، جذب اسپانسر، کار اجرایی (شریف‌شطرنج حدود ۴۵۰ بازیکن ثبت‌نامی داره)، ارتباط با گروه‌های مختلف دانشجویی، ارتباط با مسئولین دانشگاه، مدیریت بودجه، کار‌های رسانه‌ای و تبلیغاتی جذب مخاطب، مستندسازی و ... کسب کردم. البته با توجه به اینکه می‌خواستم وارد صنفی شم از شهریور امسال اکثر اختیارات سرپرستی خودم رو به سایر اعضا‌ی تیم دادم و الان صرفا در زمینه اسپانسر همکاری می‌کنم. همچنین من گاهاً برای روزنامه دانشگاه مطالبی می‌نویسم و خادم هیئت دانشکده هستم.

مهم‌ترین دغدغه‌ها و برنامه های من به شرح زیرن:

۱- متاسفانه شورای صنفی از نظر رسانه‌ای و اطلاع‌رسانی خیلی ضعیفه، دانشجویان از خیلی از کار‌هایی که صنفی میتونه براشون بکنه بی‌خبرن، در نتیجه کارایی صنفی کم می‌شه و همچنین حمایت دانشجویان ازش پایین میاد.

۲- صنفی خیلی از باقی دانشجوها کمک نمی‌گیره و بیشتر کار بر عهده اعضاست، هر چند جنس کار صنفی نسبت به مثلا همبند از جذابیت کمتری برای عموم دانشجویان برخورداره اما من فک می‌کنم کماکان بشه دانشجویانی رو به کمک اعضا صنفی آورد و در نتیجه کار‌های بزرگتری کرد.

۳- به احتمال قوی در دوره مسئولیت این صنفی، دانشگاه حضوری می‌شه و ما باید از قبل برخی برنامه‌ریزی و اقدامات لازمه رو انجام بدیم.

۴- هر درس باید یه نماینده جهت ارتباط گرفتن با صنفی داشته باشه، اینطوری صنفی بین دانشجو‌های هر درس حضور ملموس‌تری داره و درخواست‌ها از صنفی هم نظام‌مندتر می‌شه.

۵- به نظرم پتانسیل همکاری صنفی و همبند خیلی مغفول مونده و می‌شه خیلی کارها با همکاری هم انجام داد، البته این گزاره خیلی خام و کلی‌ هست ولی در صورت عضویت در صنفی این مورد کلی مورد توجه من خواهد بود و با توجه به شرایط و امکانات، جزئیات و مصادیق‌اش رو هم معین خواهم کرد.

۶- انجام هر چه بهتر وظایف معمول صنفی از قبیل پیگیری مسائل آموزشی و ارائه دروس و تاسیسات و ...

البته مشکلات دیگه‌ای مثل نامنظم بودن برنامه برخی اساتید و تخطی از برنامه های از پیش اعلام شده، برخی کمبود های هیئت علمی، کم بودن زور دانشجو‌های در برخی (در واقع همه) مواقع هم وجود دارن که معمولا نامزد های صنفی در موردشون وعده میدن، اما من با توجه به اطلاعاتی که درباره صنفی دارم به نظرم حداقل در دانشکده ما متاسفانه صنفی در اون زمینه‌ها کاری ازش ساخته نیست و قدرتی نداره، در نتیجه اون طور وعده هایی رو غیرقابل اجرا و بلندپروازانه می‌دونم و نمی‌خوام صرفا جهت رای آوردن وعده‌ای بدم که می‌دونم به احتمال قوی نمی‌تونم اجراش کنم.

ممنون که وقت گذاشتید و متن رو خوندید.

و من الله التوفیق