آشنایی با عطا ناقدی‌فر، نامزد انتخابات صنفی ۹۹ علوم ریاضی

تعریف خودکردن، پنبه خاییدن است! (خلاصه‌ای از معرفی و سوابق)

سلام!

امیدوارم که حال‌تان خوب باشد.

من سید عطا ناقدی‌فر، ورودی نود و پنج علوم کامپیوتر دانشکده هستم. اگر اجمالاً بخواهم تعدادی از فعالیت‌های دانشجویی‌ام را ذکر کنم، می‌توانم این موارد را بگویم:

۱. عضو شورای مرکزی و مسئول فرهنگی همبند در دوره ۹۶-۹۷

۲. دبیر شورای صنفی دانشکده در دوره ۹۷-۹۸

۳. مسئول بسیج دانشکده در دوره ۹۸-۹۹

۴. مسئول و مؤسس اولین دوره مسابقه برنامه‌نویسی کدناک در همبند (طبیعتاً به کمک تعدادی دیگر از دوستان!)

۵. مسئول جشن یلدای دانشکده سال ۹۵

۶. عضو تیم اجرایی همایش چالش‌هایی در ریاضیات کاربردی سال ۹۶

۷. عضو تیم اجرایی و رابط انجمن علمی در برنامه‌های مربوط به ورودی‌های ۹۶ دانشکده

۸. رابط انجمن علمی در جشن یلدای ۹۶

۹. سرگروه اردو ورودی دانشکده در اردوی ورودی ۹۶

۱۰. عضو تیم رسانه اردو ورودی ۹۶

۱۱. مسئول اجرایی همایش «آشنایی با علوم داده» همبند سال ۹۶

۱۲. عضو تیم فرهنگی اردو ورودی ۹۷

۱۳. عضو همکار سابق انجمن اسلامی دانشجویان

۱۴. خادم هیئت الزهرا (سلام الله علیها)

۱۵. عضو شورای عمومی بسیج دانشجویی در دوره ۹۸-۹۹

۱۶. عضو مجمع عمومی جامعه اسلامی شریف

۱۷. عضو سابق گروه یاریگران

۱۸. همکار گروه فردای سبز

۱۹. خادم موکب دانشکده

۲۰. عضو تیم برگزاری افطاری ۹۶ دانشکده

۲۱. مسئول افطاری ۹۷ دانشکده

۲۲. عضو تیم برگزاری افطاری ۹۸ دانشکده

نکته لازم به ذکر این است که حضور بنده در انتخابات، از جهت تشکیل‌شدن انتخابات بوده. علی‌رغم علاقه‌ای که به فعالیت صنفی در دانشکده دارم و به اهمیت آن واقفم، در شرایط فعلی به دلیل اشتغالات شخصی و کاری، امکان حضور جدی در شورا برای بنده فراهم نیست. البته با توجه به تجربه اندکی که در کار صنفی دارم، مقداری که در توانم باشد، تلاش خواهم کرد که در کنار دوستان شورای صنفی آینده باشم و به آن‌ها در حد وسعم کمک کنم.

من از رأی که دادم شرم ندارم!

توصیه‌ام به همه عزیزان این است که در رأی‌دادن به نامزدها، مولفه میزان دغدغه و تمایل به وقت و انرژی گذاشتن را حتماً لحاظ کنند. کار شورای صنفی، مثل بسیاری از کارهای جدی دیگر، نیاز به افرادی دارد که این کار را جزو اولویت‌های اصلی‌شان در سال آینده تعریف کرده باشند. افرادی مثل من که شورای صنفی جزو دو سه اولویت اصلی‌شان در سال آینده نیست، احتمالاً خیلی نتوانند کاری جدی در شورای صنفی بکنند.

من اگر بنشینم…؟! (چند نکته صنفی‌ای!!)

همان‌طور که می‌دانیم، دانشکده ما تا رسیدن به یک دانشکده علوم ریاضی ایده‌آل و تراز، مسیر زیادی را دارد. بسیاری از مسائلی که در این راه با آن مواجهیم، مسائل و مشکلاتی کلان و جدی هستند که در بسیاری از موارد باعث تضییع حقوق دانشجویان دانشکده شده‌اند. مثال‌های زیادی از این موارد کم‌وبیش در ذهن همه ما هست. از کیفیت پایین ارائه بعضی دروس توسط بعضی استادان و کم‌کاری آن‌ها گرفته تا ارسال دیرهنگام نمرات و کلاس‌های شلوغ و تعداد بالای دانشجویان دورشته‌ای و ماینور…

اما نکته مهمی که در فهم این مسائل وجود دارد، این است که بسیاری از این مسائل، ریشه‌های چندین و چند ساله فرهنگی در دانشکده دارند و حل آن‌ها به هیچ‌وجه طی مدت زمان کوتاه و توسط یک یا دو دوره شورای صنفی ممکن نیست. نکته مهمی که همه ما دانشجویان باید توجه داشته باشیم این است که فرآیند اصلاحات در مسائل کلان، فرآیندی کاملاً تدریجی و چند ساله است. به طوری‌که چندین دوره شورای صنفی باید بیایند و بروند و هر کدام چند درصدی مسأله را جلو ببرند تا این که به امید خدا بعد چند سال ببینیم که بسیاری از این مسائل کم‌رنگ‌تر شده‌اند.

این سختی ذاتی و بسیاری از پارامترهای دیگر نیز به پیچیدگی مسائل صنفی می‌افزاید. نکته مهمی که ما دانشجویانی که عضو شورای صنفی نیستیم باید به آن توجه داشته باشیم، این است که خیلی اوقات نتایج فعالیت‌های شورای صنفی در زمان کوتاه رویت نمی‌شوند. چه بسا یک دوره شورا ساعت‌ها برای مسئله‌ای وقت بگذارد و به هیچ خروجی ملموس کوتاه‌مدتی نرسد؛ موردی که من مکرراً دیده‌ام. اما متأسفانه بسیاری از دوستانی که تجربه کار صنفی ندارند، این نگرش را ندارند و وقتی که مسئله‌ای در دانشکده حل نمی‌شود، حس می‌کنند که کم‌کاری شورای صنفی بوده است. در حالی‌که فرایند خروجی‌گرفتن از تلاش‌ها در شورای صنفی، بر خلاف اکثر گروه‌های دانشجویی، به هیچ وجه خطی نیست.

خواهش من از همه دوستان هم‌دانشکده‌ای این است که سعی کنیم پشت شورای صنفی دانشکده باشیم و به جای غرزدن و تخریب، به آن‌ها کمک کنیم. من از نزدیک شاهد بوده‌ام که خیلی از اعضای شورای صنفی گذشته چقدر برای این شورا زحمت کشیدند؛ در حالی‌که خیلی از دوستان به خاطر عدم آشنایی با جنس کار صنفی متوجه این مسأله نبودند و بعضا نقدهای تند و حتی دور از انصافی را به این دوستان وارد می‌کردند.

شورای صنفی، نوک حمله تیم دانشجویان است. این به این معناست که طبیعتاً بیشتر مطالبه‌گری‌ها را این شورا باید انجام دهد. اما نباید از این غافل باشیم که خیلی اوقات شورای صنفی به تنهایی نمی‌تواند حس وجود حجم بالای مطالبات را به مسئولین و استادان منتقل کند. خیلی اوقات شاهد این هستیم که ده‌ها نفر مطالبه‌ای را از شورای صنفی می‌کنند. شورای صنفی نیز این مطالبه را به مسئولین دانشکده منتقل می‌کند. اما از آن‌جا که مسئولین مستقیماً با آن ده‌ها نفر تماس نداشته‌اند، احساسی از وجود مطالبه سنگین ندارند. این درحالی است که اگر ما دانشجویانِ غیر شورای صنفی مقید باشیم که خیلی اوقات خودمان مطالبات‌مان را علاوه بر شورای صنفی به مسئولین و استادان منتقل کنیم، نتایج بهتری حاصل می‌شود.

مثلاً فرض کنیم که اگر یک استادی در ابتدای ترم، کیفیت پایینی در تدریس دارد، در صورتی که فقط پنج نفر از دانشجویان درس در همان موقع به طور محترمانه‌ای نقدشان را به استاد منتقل کنند، در بسیاری از موارد باعث می‌شود تا آن استاد در روند کار خود تغییری ایجاد کند. در حالی‌که اگر فقط شورای صنفی بخواهد این نقد را منتقل کند، به هیچ وجه آن اثر قبلی را به دلیل تکرر کم‌تر ندارد.

خلاصه حرفم دراین بند این است:

۱. کار صنفی به‌خصوص در مسائل کلان، یکی از سخت‌ترین کارهای دانشجویی است. خیلی اوقات علی‌رغم تلاش زیاد شورای صنفی، نتایج ملموسی به دست نمی‌آید و این موضوع نباید باعث قضاوت اشتباه ما درباره دوستان‌مان در شورای صنفی شود که بعضا از زندگی شخصی خود برای حل مشکلات دانشکده می‌زنند و حتی از بعضی از استادان دانشکده نیز بعضا برخوردهای ناشایست می‌بییند. در چنین شرایطی، این ما دانشجوها هستیم که نباید دوستان‌مان را تنها بگذاریم.

۲. تک‌تک ما دانشجوها، چه عضو صنفی هستیم و چه نیستیم، باید تلاش کنیم که کنش‌گری مسئولانه داشته باشیم. خیلی اوقات تذکرات شخصی ما به مسئولان و استادان دانشکده، می‌تواند به شدت مسیر اصلاح را هموارتر کند و از طرف دیگر دست شورای صنفی را برای به ثمر نشاندن مطالبات به شدت بازتر کند.

در اصل باید بگویم که مهم‌ترین سرمایه شورای صنفی برای مطالبه‌گری از مسئولان، حمایت دانشجویان است. اگر دانشجویان پشت شورای صنفی باشند و آن را همیاری کنند می‌توانیم امیدوار باشیم که تحولات و اصلاحات مثبت با شیب بهتری رخ دهند.

حرف زیاد است و مجال نوشتن هم کم! از همه عزیزانی که حوصله کردند و این چند خطِ نه چندان کوتاه را خواندند متشکرم :)

امیدوارم که شورای صنفی آینده بتواند قدم‌های بسیار خوبی را در پیش‌برد دانشکده به سمت یک دانشکده تراز و عالی بردارد.

اگر نکته‌ای یا سؤالی هم باشد، در تلگرام در خدمت هستم.

خیلی ممنون!

و آخر دعوانا اَن الحمدلله ربّ العالمین....