صنفی پیگیر حاصل دانشجوی پیگیره

همان‌طور که احتمالاً می‌دانید، شورای صنفی دانشکده به خاطر استعفای اعضای آن، در حال حاضر منحل شده است و وضعیت خوبی ندارد. شب سه‌شنبه، ۳ آبان‌ماه ۱۴۰۱، جلسه‌ای مجازی از سوی برخی از ادوار صنفی و دانشجوهای دغدغه‌مند و با حضور دانشجوهای دانشکدهٔ علوم ریاضی برگزار شد تا پیرامون مسائل صنفی دانشکده در کنار هم صحبت و گفت‌وگو کنیم.

خلاصه‌ای از حرف‌های مطرح‌شده در جلسه را در ادامه با هم می‌خوانیم:

- توی چهار سال اخیر دبیرهای صنفی همه بسیجی بودن و خیلی جهت دادن به همه چیز. رویکرد صنفی شده اجتهاد و تعیین کردن خیر و صلاح دانشجوها. بسیج سوراخ دعا رو پیدا کرده. مشکل اینه که این‌ها خواسته‌های دانشجوها رو فیلتر می‌کنن. بعضی‌ها می‌گن دبیر خیلی مهم نیست در حالی که این‌طور نیست، دبیر جایگاهش مهمه و این‌ها یه شبکه و لابی ایجاد کردن که قدرت رو در دست خودشون نگه دارن. هر سال به طور سیستماتیک افراد خودشون رو وارد صنفی می‌کنن و از بین اون‌ها هم یکی دبیر می‌شه. از همهٔ امکانات به زور نخواییم در یه جهت (آزادی دانشجوها) استفاده کنیم.

- خیلی انتظارات وحشتناکی از صنفی داریم. صنفی دانشکده قدرتش کمه و نمی‌تونه دانشجوهای بازداشت‌شده رو آزاد کنه مثلاً. صنفی مرکز کمیتهٔ حقوقی داره ولی دانشکده نداره. توی گروه افرادی دارن صنفی رو می‌کوبونن که قبلا خودشون رفتار‌های شبیه بسیج داشتند، عجیبه یه‌کم... حواستون باشه. جوگیر نشید.

- صنفی اگه از حدود اختیارات و وظایف خارج بشه برای بقیهٔ کارها هم بده. تشکل‌های دیگه برای واکنش سیاسی هست و صنفی نباید وارد حوزهٔ اون‌ها بشه. هر کس کار خودش رو درست انجام بده خوبه.

- یکی از اعضای پیش‌تر بازداشت‌شدهٔ صنفی: من تلاشم رو کردم که افراد متنوعی کاندید بشن و از همه دعوت کردم ولی خب فقط بسیجی‌ها کاندیدا شدن. علت دستگیری‌م هم کارهای صنفی نبود... نترسید! استعفام هم شخصی بود و از سر ترس نبود ولی به هر حال حاضرم کار بکنم. لطفاً بیایید پای کار صنفی همگی.

- بخشی از کارهای صنفی پنهانه و آدم‌ها نمی‌بینن. خوبه که شورا خیلی بیشتر شفاف باشه و همه چیز رو با بچه‌ها مطرح بکنه. در خدمت دانشجوها باشه، ناظر بر دانشجوها نباشه. گروه و کانال خوب بود اما خود شورا خوب با بچه‌ها رابطه نداشت.

- انتظار جهت‌گیری سیاسی نداریم، اما صنفی دانشکده باید مطالبات بچه‌ها از رئیس دانشکده یا معاونین رو پیگیری کنه. راه ارتباطی با مرکز، دبیره، پس چرا این ارتباط نیست؟ باید حرف‌های بچه‌ها رو بگیرن و انتقال بدن ولی نکردن/نمی‌کنن. کارهای بدیهی تأسیسات هم پیگیری نشدن؛ مثلاً پنجرهٔ دستشویی پسران بازه و ما خودمون با چسب و کاغذ درستش کردیم و کاری نبود... چرا این‌ها انجام ندادن خودشون. یا مثلاً انجمن علمی مایع دستشویی خرید... این کارها رو می‌شد انجام داد و نکردن. لطفاً شورا گزارش/شرح جلسه‌ها رو در دسترس عموم بذاره. این کار خیلی عالیه، قبلاً هم به صورت موفق انجام شده و یکی از بهترین کارهاییه که صنفی می‌تونه انجام بده.

- شورا برآیند دانشجوهاست؛ اگه دانشجو خیلی مطالبه‌گر نباشه نمی‌شه انتظار صنفی خوب هم داشت.

- این صنفی نمایندهٔ دانشجو نبود. بچه‌ها دسترسی‌شون به صنفی کمه. انجمن علمی از این نظر خوبه. صنفی باید از بچه‌ها جهت بگیره و حرف‌هاشون رو بشنوه. پاسخ‌گویی به مشکلات هم وجود نداشت اصلاً. جوابشون «همینه که هست» بود. یه نظرسنجی نذاشتن. یه کمیته درست می‌کنن و همهٔ کارها رو می‌ریزن سر دو نفر، خب این خیلی بده. تقسیم کار اون مدلی بده. کار باید یه مسئول اصلی داشته باشه ولی همهٔ اعضا براش دغدغه داشته باشن یا در صورت نیاز کار کنن. یا حتی خیلی جاها کارها باید بین خود دانشجوها پخش بشه.

- اطلاع‌رسانی خیلی کار مهمیه. وقتی نمایندهٔ یه گروه هستی، باید اون گروه در جریان کارها باشه؛ مثلاً یه کانال بزنید آب هم خوردید توش بنویسید. مثلا رفتیم سر فلان کار و اصلا هیچی نشد! این‌ها رو بگید، خیلی سخت نیست. به صنفی قبلی هر چی می‌گفتیم نمی‌گفتن که چی شد. می‌گفتن که داریم پیگیری می‌کنیم...

- ما دانشجوها باید صنفی رو جدی بگیریم. سود و ضرر صنفی برای خودمونه.

- تشکر می‌کنم از بچه‌ها. انتقاد معنی‌ش نفهمیدن تلاش‌ها و زحمات نیست... به نظرم در شرایط بحرانی استعفا کار بدیه. مثل ناخدایی که موقع طوفان استعفا بده و سوار قایق نجات بشه و بره. مطالبه از دانشگاه باید سطح و کیفیت دانشگاه رو بالا ببره اما الان به نظر می‌رسه قراره شرایط پایین‌تر بیاد. شرایط بحرانیه و توی شرایط بحرانی ممکنه وظایف جدیدی هم پیش بیاد؛ مثلا دکتر ابوالحسنی می‌گه که موضوع سلف رو از صنفی پیگیری کنید. چون الان اوضاع صنفی خوب نیست، اون‌ها قصدشون اینه که مطالبات نابود بشه. برای هر دانشجویی که زندانیه، وظیفهٔ صنفی اصلاً به کنار، وظیفهٔ انسانی ما واکنش نشون دادنه.

- اگه نمی‌رسید کارها رو انجام بدید، به بچه‌ها بگید و کار رو تقسیم کنید؛ مثلاً دانشجوها نوبتی دم در اتاق ابوالحسنی وایسن و نامه بهش بدن. خوبه که توی شرایط بحرانی بتونیم خوب فکر کنیم و از بقیه خوب کمک بگیریم.

- شرایط بحرانیه، اگه مسائل این روزها جزو مسئولیت‌های صنفی نیست پس چرا رئیس دانشگاه با صنفی راجع به این موضوعات جلسه می‌ذاره؟ این که بخواییم صنفی رو بچسبونیم به شرح وظایف بده. دبیر صنفی چرا اصلاً اینجا نیست و در همین حد هم وقت نذاشته؟

- مهمه که بچه‌های صنفی مطالبات رو بشنون و هر کاری رو که می‌تونن، انجام بدن.

- کارهای صنفی دو دسته‌ن: یه سری کارها که راه‌حل بدیهی دارن، خب اون‌ها رو انجام می‌دیم اما صنفی باید به اون غیربدیهی‌ها هم به طور کلی فکر کنه و فقط در سطح فردی و جمع کردن کار و این چیزها نمونه. شورای صنفی باید پویا باشه و واکنش‌دهندهٔ صرف نباشه.

- یکی از اعضای مستعفی صنفی: کارهایی که انجام نشدن برخی‌شون واقعاً سخت بود. همه‌ش از بی‌عرضگی ما نبود با اینکه بی‌عرضگی هم کردیم. بعضی از حرف‌هاتون هم خیلی آرمان‌گرایانه یا از سر جوگیریه. در عمل کارها از اونچه که به نظر می‌رسه، سخت‌ترن. من اعصابم سر کارهای بدیهی خرد می‌شد. لطفاً آرمان‌گرا نباشید. بعید نیست سال دیگه بیایید و صنفی بعدی رو نقد کنید. درک کنید ما رو، گرچه که توجیه هم نمی‌کنم خیلی چیزها رو.

- توی صنفی ممکنه کار غیرمترقبه پیش بیاد. مشکل صنفی قبلی این بود که در حد رفع تکلیف کار می‌کردن ولی خب این کافی نیست. دغدغه‌مند بودن مهمه. اصلاً باید هر ماه صنفی رو نقد کنیم و اصلاً مشکل کم بودن دغدغه است. باید جمعیت بیشتری از بچه‌ها هم توی این جلسات بیان که نظرات یک‌سویه نباشه.

- کار صنفی شبیه انجمن علمی نیست که همه کارها رو همه انجام بدن؛ مثلاً ممکنه یکی بیاد که کار تأسیسات کنه کلاً. کارها گسترده‌ن و نمی‌شه همه، همه کار بکنن و به همین خاطر، به نظرم کمیته‌ای بودن خوبه. به شخصه دوست دارم مردم راجع به صنفی بحث کنن و اصلا یقهٔ ما رو بگیرن. چندتا از بچه‌ها مشتاق بودن که بیان صنفی ولی حس می‌کنم که هنوز تعداد کمه.

- راه رسیدن به مؤفقیت توی مسائل صنفی اینه که لیست مشکلات رو دربیاریم و روشون کار کنیم اصلا بنویسیم هر کدوم تا کجا پیش رفتن تا بدونیم هدف چیه و چه کارهایی میشه کرد. این تجربیات رو به خوبی منتقل کنیم که بعد از یه دوره، برنگردیم سر جای اول. یه لیست داشته باشیم و روی اون کار کنیم

- خیلی وقت‌ها از مشورت گرفتن از دانشجوها غافل می‌شیم اما دانشجوها باهوش‌ان واقعاً، مشورت کنیم ممکنه راه برای مسائل حل‌نشدنی هم پیدا کنیم.

- من به بعضی از بچه‌های صنفی حق می‌دم. برخی‌شون فقط اومده بودن که صنفی تشکیل بشه. بعضی‌هاشون طلبکارن همیشه ولی خودشون کار نمی‌کنن. مقصر دانشجوها هستن که بد انتخاب کردن. انتخاب‌شون از رو شناخت نبوده اصلاً. موقع رأی دادن تبلیغ افراد رو نخوندن. افرادِ درست هم وقتی می‌بینن توی چنین جوی، شانسی ندارن می‌کشن کنار. مردم فقط طلبکارن و راهکاری نمی‌دن. انجمن علمی ۵ تا مجمع عمومی گذاشت و هر بار فقط ۱۰ نفر اومدن. پای فحش هم می‌نشستیم و کسی نمی‌اومد ولی الان اگه در اتاق رو ببندیم یهو صداشون درمی‌آد.

- اگه نظری راجع به بهتر برگزار شدن انتخابات دارید، بگید یا بیایید کمک کنید. استقبال می‌کنیم.

- به نظرم رسمیت انتخابات در حد دانشکده نیازه اما بیشترش الان خیلی لازم نیست.